Ortodoncia në kohën e printimit 3D

Përdorimi i metodës në praktikën klinike

Davide Elsido

Printerat 3D janë gjithmonë e më të përdorur dhe në ortodonci. Aplikimi kryesor është prodhimi i modeleve të rezinës në të cilët stampohen në mënyrë termike maskerinat transparente.

Një aktivitet i tillë praktikohet nga laboratorët e specializuar dentar: përdorimi i softuerëve të dizajnit 3D, nevoja për të "pastruar" file-t dhe për të përfunduar maskerinat, janë aktivitete të shtrenjta për sa i përket kohës dhe kostove që nuk praktikohen në brendësi të një klinike me aktivitet në ortodonci.

Në brendësi të klinikave, janë më të shpeshta vetëm makineritë që stampojnë braketa të tipit essix ose maskerina për zbardhimin në kushtet e shtëpisë (Occluform është një prej më të njohurave).

Funksionimi është i thjeshtë: në një model shkumësi (analogjik) ose rezine (prodhuar nga printeri 3D), ngrohet dhe presohet një fletë prej materiali plastik në mënyrë që të përftojmë formën e dëshiruar. Kohët për rifiniturën janë reduktuar në krahasim me maskerinat por që nuk duhen neglizhuar, prandaj shpesh preferohet që t'i drejtohemi laborantit edhe për këto manifaktura.

Atëherë, kur mund të futen printerat 3D në praktikën klinike dhe të blihen me lehtësi? Kur mund të printohen drejtpërdrejt aparatet ortodontike pa kaluar nga modelet e gojës?

Përpjekjet e bizneseve të këtij sektori shkojnë në drejtimin për të prodhuar rezina biokompatibël në mënyrë që të mund të printojnë në 3D aparate ortodontike. Në fjalë të tjera: sot printimi 3D mundëson që të përftojmë modele të gojës në të cilët më pas tekniku realizon një manifakturë tjetër.

Në të ardhmen nuk do të jetë i nevojshëm asnjë model: tekniku do të dizenjojë aparatin në kompjuter që më pas mund të prodhohet drejtpërdrejt falë printimit 3D. Tashmë është e mundur që të prodhojmë aparate të llojit Twin block apo mandibular advancer duke dizenjuar formën në kompjuter në bazë të të dhënave të pacientit të përftuara me gjurmën optike intraorale.

Certifikimi i materialeve nuk është akoma i qartë: FDA dhe CE do të japin rregullat që lejojnë zhvillimin e kësaj dege. Në të ardhmen, tekniku ortodont nuk do të marrë asnjë model analogjik, as nuk do të ketë nevojën që të printojë modele në rezinë madje as nuk do duhet që të prodhojë ai vetë aparatin ortodontik.

Rrjedha e punës në të ardhmen mund të jetë:

• ortodonti i dërgon teknikut të laboratorit një përshkrim dhe një file.stl të gojës së pacientit
• tekniku i laboratorit merr file-in, e "pastron" nga pasaktësitë dhe dizenjon me një softuer të posaçëm aparatin ortodontik të kërkuar
• ortodonti merr file-in e aparatit dhe e "printon" drejtpërdrejt në klinikë me printerin e tij 3D

Tekniku ortodont mund të bëhet një "dizenjues i aparateve të bëra me porosi", që punon në distancë nga kompjuteri ose në qendra të mëdha të specializuara.

Sa kohë do të duhet për një skenar të tillë? Mundësisht më pak nga sa mund të imagjinojmë ne.

Figura 1: Herbst i klasës 3, i personalizuar dhe dizenjuar me softuer CAD.