Smart Working në stomatologji? Për ortodoncinë tashmë është një realitet

Respektimi i distancës sociale dhe luftimi pothuajse plotësisht i prodhimit të aerosolit, për ortodontistin tashmë është e mundur. Prof. Levrini tregon eksperiencën e tij.

Nor. Mac.

"Në fazën post-koronavirus do t'i kuroj pacientët e mi nga shtëpia dhe do të fuqizoj një mënyrë ndryshe kominikimi me ta." Kjo nuk është një batutë, por është ajo çka Prof. Luca Levrini (Universiteti i Insubria) është duke vënë në zbatim, pra tele-mjekësia që po zbatohet në stomatologji apo e thënë më mirë në ortodonci.
"Një klinikë ortodontike, në ditët e kontrolleve dhe terapisë, duhet të mirëpresë në sallën e pritjes dhjetëra pacientë që shpesh vijnë të shoqëruar nga disa persona. Por si do ja dalim në fazën post-koronavirus kur ruajtja e distancës sociale në sallat e pritjes do të jetë vendimtare për sigurinë e personelit tonë apo edhe të vetë pacientëve? Dhe për më tepër si mund të kontrollojmë prodhimin e aerosolit?"- pyet prof. Levrini.
Edhe pse tashmë janë të shumta paqartësitë mbi virusin, ndërmjet atyre që janë qartësuar është edhe nevoja për të shmangur kontaktet dhe aerosolin.
"Ortodoncia është me siguri specialiteti stomatologjik që mund të ketë një risk transmetimi pothuajse zero, nëse nuk ka aerosol dhe redukton kontrollet në klinikë duke përdorur teknologjitë e reja," - pohon ai.

Por si mund të kurojmë një malokluzion pa e pasur pacientin në klinikë?
Me teknologjitë e reja që janë në dispozicion, e që disa prej tyre ne po i përdorim prej kohësh. Për të shmangur aerosolin do të shmang të gjitha procedurat që kanë nevojë për përdorimin e turbinës ose frezës me ujë: asnjë ngjitje ortodontike por vetëm maskerina pa stripping apo ngjitje të tyre. Do të vizitoj pacientët dhe në të njëjtën ditë do marrë gjurmët dixhitale me një skaner intraoral, pra do të simuloj dhe do të vendos rezultatet e trajtimit, do të prodhoj maskerinat dhe më pas do caktoj një takim me pacientin për t'ia dorëzuar atë dhe do t'i shpjegoj mënyrën e përdorimit të saj për një periudhë 4 mujore. Për të kontrolluar progresin do të përdor intrumente të tele-ortodoncisë. Pacienti rregullisht do të më dërgojë fotografi të okluzionit të tij, me dhe pa maskerinën, për të parë zhvillimet e lëvizjeve ortodontike dhe për ta motivuar atë. Nuk po flasim për fotografi që dërgohen me celular por për një sistem specifik që me një hapëse goje speciale të lejojë marrjen e imazheve të gojës në cilësi të lartë. Gjithashtu mund të kryejmë telefonata me video për të parë më tej progreset e trajtimit dhe sigurisht që kjo nuk është njësoj me një vizitë kontrolli në poltron. E kuptoj që mund të ngjajë si një provokim por dobishmëria e kësaj qasjeje, të përdorur në këtë fazë emergjence do të jetë me shumë avantazh në të ardhmen. Kjo do të na ndihmojë të marrim më të mirën e një eksperince për ta përdorur në avantazhin tonë dhe të pacientit.

Pra është e mundur që të gjitha terapitë të zgjidhen në distancë vetëm nëpërmjet maskerinave?
Në ditët e sotme kjo është e mundur edhe kur pacientin e ulim në poltron. Limiti nuk është te pajisja, por te aftësitë e profesionistit, ashtu siç ndodh edhe në ortodoncinë fikse. Me siguri fuqizimi i teknikës së maskerinave ortodontike duke mos përdorur stripping apo ngjitjen zvogëlon funksionalitetin e saj; por në të njëjtën mënyrë takimet më të rralla me pacientin mund të bëjnë që të na shpëtojë ndonjë detaj. Megjithatë, nëse sot kjo qasje më lejon që të mos emetoj aerosol dhe të reduktoj numrin e takimeve atëherë është e preferuara ime, duke ndarë edhe me pacientin mënyrën e re të menaxhimit të trajtimit. Për të përmirësuar perfromancën mund të jetë e nevojshme që të vihet te maskerinat një përshpejtues i lëvizjes ortodontike. Në çdo rast, jam i bindur që mund të jetë një trajtim i pranuar edhe nga ana e pacientit, pasi është në funksion të reduktimit të riskut dhe të spostimeve të vazhdueshme.

A nuk mendoni se kështu figura e ortodontistit do të zbehet deri në pikën që të zëvendësohet nga një makineri?
Roli ynë, si mjekë prej kohësh ka qenë i lidhur me teknologjinë, pozitivisht, por kurrë nuk ka qenë qëllimi që të zëvendësohet nga ajo. Nuk ishin makineritë ato që vlerësuan, programuan dhe përcaktuan terapinë e duhur apo pajisjet që duhen realizuar. Ishte ortodonti ai që e bëri. Makineritë ndihmojnë profesionistin por janë njohuritë dhe eksperinca e tij që i bën ato efikase në realizimin e planit. Po konfirmohet hipoteza se tele-mjekësia është një instrument i përshtatshëm në pjesën e profesionit mjekësor, por njohja me të, përdorimi, njohja e limiteve të saj, fuqizimi i avantazheve mendoj se është diçka e mundur edhe në ortodonci. Po pacienti? Pacienti mendoj se është i kënaqur që të vijë më rrallë në klinikë, e aq më shumë që nuk i duhet të presë aty, pasi i rëndësishëm për të është vetëm rezultati i arritur. Vlera e marrëdhënies mjek-pacient është e nevojshme në vizitën e parë ku përkufizimi i nevojës, prodhimi i empatisë dhe përcaktimi i ndërgjegjësimit të pacientit mbeten të pazëvendësueshme dhe domosdoshmërisht që duhen kryer në takimin përballë njëri-tjetrit. Më pas marrëdhënia nëpërmjet teknologjive të përbashkëta mund të bëhet në mënyra të ndryshme.

Ndërmjet çështjeve që duhen marrë në konsideratë është edhe kurba e të mësuarit dhe kostot.
E vërtetë, kurba e të mësuarit është e nevojshme për të mësuar dhe përsorur teknologjitë, ndërsa koceptet ortodontike, të biomekanikës së gnatologjisë tashmë bëjnë pjesë në bagazhin kulturor të profesionistit ortodont. Kostot e vlerësimeve sigurisht janë individuale. Në ditët e sotme shumë nga ne përdorin kompjuterin dhe softuerët. Shërbimi që jepet për monitorimin e pacientit nga larg i kushton pacientit më pak nga ç'mund të kushtojnë DPI-të, lëvizjet e pacientit, lejet në punë, etj. Në këtë mënyrë salla e pritjes do të qëndrojë e lirë për të pritur pacientët që kanë nevojë për vizita direkt në poltron. Sigurisht, nuk po them që nuk do e rishohim më pacientin, pasi do të vazhdojmë të flasim me të dhe ta kontrollojmë siç bëjmë normalisht, por do ta kryejmë në një mënyrë pak më ndryshe. Nga ana tjetër na presin muaj kur do të jetë e komplikuar që të ulemi në një restorant, të shkojmë në kinema apo të përdorim transportin publik ndaj jam i bindur se edhe pacientët do ta vlerësojnë këtë mënyrë trajtimi.

Përktheu: Valbona Spahia