Trajtimi i apneas obstruktive të gjumit me aparatin e avancimit mandibular. Lidhja me tiparet kraniofaciale

Apnea obstruktive e gjumit (OSA) është një sëmundje heterogjene, me simptoma komplekse dhe përgjigje të ndryshme ndaj trajtimit midis individëve të ndryshëm. Disa studiues kanë propozuar diferencimin e fenotipeve të OSA-së në kombinim me praktikën klinike, në mënyrë që të ndërmerren trajtime precize, me synimin për të përmirësuar efektin kurativ, cilësinë e jetës dhe pajtueshmërinë e pacientit.

Kohët e fundit, modeli kraniofacial është propozuar për të fenotipizuar OSA-në. Faktorët kraniofacialë, të tillë si modelet vertikale hiperdivergjente, u gjetën të jenë kontribuesit kryesorë në indeksin e apnesë/hipopnesë AHI, të krahasueshëm me obezitetin.

Kjo qasje mund të ofrojë një bazë për vendimmarrje të saktë terapeutike, duke përfshirë ndërhyrjen skeletore kraniofaciale si kirurgjia ortognatike dhe terapia me aparate orale.

Aparati për avancim mandibular (MAD) është pajisja orale më e zakonshme që përdoret për qëllimin kryesor të avancimit të përkohshëm të mandibulës dhe zgjerimit të rrugëve të sipërme të frymëmarrjes. Pajisja e avancimit mandibular (MAD) është një zgjidhje e mirë për pacientët me apnea obstruktive të gjumit (OSA); megjithatë, përgjigja ndaj trajtimit është treguar se ndryshon midis individëve dhe karakteristikave të tyre të kafkës/skeletit.

Tipologjia e kërkimit dhe modaliteti i analizës

Në një studim retrospektiv të publikuar "Journal of Oral Rehabilitation", autorët kanë hetuar rolin e tipareve kraniofaciale në përgjigje të pajisjeve të avancimit mandibular MAD për të përmirësuar prognozën në pacientët me apne obstruktive të gjumit.

Ky studim retrospektiv përfshiu 42 burra të moshës 41,5 ± 9,0 vjeç dhe me një indeks apnea-hipopnea (AHI) prej 21,5 ± 13,8 ngjarje/orë.

Në bazë të këndit të planit mandibular, pjesëmarrësit u ndanë në tre grupe:
Grupi 1, me kënd të vogël (n=13);
Grupi 2, me kënd mesatar (n=14);
Grupi 3, me kënd të gjerë (n=15).

Nën monitorimin e testit të gjumit në shtëpi, MAD-të të rregullueshme u përdorën për të çuar nofullën përpara me 0 mm në rritje prej 0.5 mm çdo ditë. Rezultatet e polisomnografisë, sasia e zgjatjes mandibulare, ndryshimet në matjet e MRI të rrugëve të sipërme të frymëmarrjes dhe rezistenca e hundës u krahasuan midis tre grupeve.

Rezultatet

Shkalla e normalizimit (AHI <5/h) ishte 92.3%, 57.1% dhe 46.7% në grupet me kënd të ngushtë, të mesëm dhe të gjerë, përkatësisht (p = 0.027). Zgjatja aktuale e kërkuar për të arritur gjysmën e AHI ishte 20 (11.3 ~ 37.5) %, 31.3 (23.6 ~ 50) % dhe 50 (36.9 ~ 64.9) % në grupet 1, 2 dhe 3, respektivisht (p = .004).

Regresioni logjistik me shumë variacione zbuloi se rritja e këndit të gonios (OR = 0,878) dhe AHI bazë (OR = 0,868) mund të ulin gjasat e normalizimit.

Konkluzionet

Nga të dhënat e këtij studimi, të cilat duhet të vërtetohen edhe në punime të tjera të ngjashme, mund të konstatohet se këndi i lartë i planit mandibular mund të jetë një faktor i pafavorshëm në trajtimin me aparaturat e avancimit mandibular MAD.

Implikimet klinike

Të dhënat nga ky studim tregojnë se një kënd i lartë i planit mandibular mund të jetë një faktor i pafavorshëm për trajtimin MAD dhe se kërkohet një sasi më e madhe e zgjatjes për të arritur një reduktim 50% të AHI në pacientët me kënd të gjerë.

Modeli vertikal kraniofacial (këndi i goniumit) dhe AHI në bazë së bashku përbëjnë modelin për parashikimin e efektit shërues të aparateve orale për OSA.

Për më shumë informacion:

Yanyan Ma, Min Yu, Xuemei Gao. Role of craniofacial phenotypes in the response to oral appliance therapy for obstructive sleep apnea. J Oral Rehabil aprile 2023;50:308-17.