Dezinfektimi në klinikë. Çfarë duhet të marrim parasysh?

Pandemia e koronavirusit ka sjellë në vëmendje edhe çështje që duhet të jenë pjesë e përvojës së përditshme të një praktike dentare, të tilla si: parandalimi i infeksioneve të kryqëzuara dhe në...

Pandemia e koronavirusit ka sjellë në vëmendje edhe çështje që duhet të jenë pjesë e përvojës së përditshme të një praktike dentare, të tilla si: parandalimi i infeksioneve të kryqëzuara dhe në përgjithësi procedurat dhe detyrimet që lidhen me sigurinë në sektorin e shëndetësisë.

"Stomatologjia (publike dhe private) klasifikohet si aktivitet me rrezik të lartë dhe rreziku më kryesor është ai biologjik", shpjegon Roberta Pegoraro, këshilltare në fushën e procedurave organizative të klinikës stomatologjike.

"Detyrimet që duhen respektuar për qëllime sterilizimi", shpjegon ajo, "përfshihen edhe te rregullat e përcaktuara nga procedurat e autorizimit shëndetësor që duhet të kenë ambientet e përdorura për qëllime mjekësore". Nga pikëpamja strukturore, çdo praktikë duhet të sigurojë një "hapësirë" për procedurat e dekontaminimit, dezinfektimit dhe sterilizimit, si edhe hapësira për ruajtjen e materialit steril. "Hapësira" duhet të sigurojë një dallim fluksi midis materialit të ndotur dhe atij të pastër dhe procesi i sterilizimit duhet të kryhet bazuar në procedura ose protokolle të shkruara.

"Hapësira ose mjedisi i sterilizimit" përfshin vendosjen e pajisjeve të cilat, duke u klasifikuar si pajisje mjekësore, duhet të plotësojnë kërkesat e sigurisë të parashikuara me ligj.

Pajisjet e procesit të sterilizimit duhet të kontrollohen periodikisht, sipas standardeve specifike të përcaktuara nga prodhuesi.

Instrumentet dentare klasifikohen si "pajisje mjekësore" dhe prodhuesit e pajisjeve mjekësore të çdo klase kanë detyrimin t'i prodhojnë ato në mënyrë të sigurt dhe të përshkruajnë udhëzime për përdorim dhe mirëmbajtje, të cilat duhet të respektohen rreptësisht.

Dezinfektuesit klasifikohen si "pajisje mjekësore" dhe pritet të dalin në treg pas disa testesh efikasiteti. Disa pajisje mbrojtëse personale klasifikohen gjithashtu si pajisje mjekësore, për shembull dorezat, ato që të mbrojnë nga rreziku biologjik e kalojnë testet e grisjes, prerjes dhe depërtimit dhe pikërisht duke kaluar këto teste ato garantojnë sigurinë e operatorit, nëse përdoren në përputhje dhe në pajtueshmëri me udhëzimet e përdorimit.
Standardet teknike, të cilat në vetvete nuk janë detyrim ligjor, por bazohen në ligje dhe për këtë arsye rekomandohet që kontrollet e autoklavës të bëhen në përputhje me standardin e produktit 130-60 dhe në përputhje me standardin e procesit 17665-1.

Dekontaminimi është procedura më e rëndësishme për ndërprerjen e zinxhirit të ndotjes. Kjo procedurë u prezantua me shfaqjen e HIV-it, pasi studiuesit e kishin identifikuar trajtimin e instrumenteve të kontaminuara si rrezikun më të madh të kontaminimit të operatorëve të kujdesit shëndetësor. Pra, është e detyrueshme zhytja e instrumentit të kontaminuar në lëngje dezinfektuese me efikasitet të provuar, përpara veprimeve të çmontimit dhe larjes së instrumenteve.

Dezinfektimi termik, i cili nuk është i detyrueshëm, lejon që instrumenti i kontaminuar të futet direkt në pajisje speciale (dezinfektuesi termik), i cili kujdeset për fazën e dekontaminimit, larjes, shpëlarjes, tharjes dhe dezinfektimit termik në 93° gradë. Instrumentet që dalin nga dezinfektuesi termik mund të trajtohen në mënyrë të sigurt nga operatori gjatë fazave të paketimit dhe të vendosjes në autoklavë.

Autoklavat janë ndërtuar në mënyrë të tillë që të ekzistojë një probabilitet inferior prej 1 në 1 milion (10-6 është parametri që parashikon norma e produktit 130 60 për autoklavat me avull të ngopur) që një mekanizëm të mbijetojë. Normat mbi funksionimin e autoklavave (të cilat nuk janë ligje, por udhëzime), parashikojnë që këto të fundit të verifikohen çdo ditë përpara përdorimit (Testi i vakumit + testi i arritjes së avullit në trupat e zbrazët ose në trupat porozë Helix, ose Bowie & Dick). Çdo cikël duhet të ketë një test kontrolli efektiviteti të ciklit individual dhe çdo paketë ka një material paketimi që ruan sterilizimin për një kohë të caktuar.

Në fakt, është higjiena e ambientit që kushtëzon jetëgjatësinë e sterilizimit. Mjediset shëndetësore duhet të jenë të pastra dhe të higjienizuara mirë dhe sugjerohet që paketimet sterile të kenë një etiketë që i lejon të kthehen në autoklavën në të cilën janë sterilizuar, duke identifikuar datën në të cilën janë sterilizuar, numrin e ciklit, datën e parashikuar të skadencës.

Data e skadencës është e lidhur me integritetin e paketimit, pajtueshmërinë me procedurat, trajtimin e duhur dhe mjedisin e ruajtjes. Disa pajisje mjekësore nuk mund t'i nënshtrohen procesit të sterilizimit me avull të ngopur, prandaj prodhuesit shkruajnë udhëzime për dezinfektim në nivel të lartë ose për llojin e sterilizimit dhe operatorëve u kërkohet të respektojnë këto udhëzime sigurie.