Çlirimi i mërkurit nga amalgama dentare pas një rezonance magnetike. Studimi bën kuantifikimin

Nga Lara Figini

Rezonanca magnetike (MRI) është një modalitet diagnostikues e përdorur gjerësisht në 76 milionë hetime të kryera në vitin 2019 në vendet e Organizatës për Bashkëpunim dhe Zhvillim Ekonomik (OECD).

MRI-ja është imazhi i zgjedhjes së parë në disa kushte që janë më të zakonshme te pacientët e moshuar si iktusi, demenca dhe sëmundja e Parkinsonit.

Ndërsa popullsia në botë vazhdon të plaket, rriten mundësitë që të moshuarit të ekspozohen shpesh ndaj MRI-së në të ardhmen.

Studimet e fundit kanë treguar se merkuri mund të çlirohet nga restaurimet dentare me amalgamë kur ekspozohet ndaj MRI-së (Yilmaz, 2018), duke paraqitur kështu një rrezik teorik të efekteve toksike për pacientët që kanë restaurime amalgame gjatë hetimeve të MRI-së.

Shumica e studimeve të mëparshme mbi çlirimin e merkurit nga amalgama dentare kanë hetuar fuqinë në terren të 1.5 ose 3 Tesla (T) që zakonisht gjenden në makinat klinike MRI; megjithatë, fushat e forcës së 7T tani gjenden duke bërë rrugën e tyre në aplikimet klinike për shkak të rezolucionit më të lartë dhe përvetësimit më të shpejtë të imazhit, megjithëse kjo forcë vazhdon ende të përdoret në kërkime.

Tipologjia e kërkimit dhe modaliteti i analizës

Në një studim in vitro, të publikuar në Journal of Dentistry, autorët matën lirimin e merkurit nga mostrat e standardizuara të hidroksiapatitit/amalgamës gjatë skanimeve MRI dhe studiuan ndikimin e fuqisë së fushës statike dhe fuqisë së radiofrekuencës (RF) në çlirimin e merkurit.

Amalgama u vendos në 140 disqe hidroksiapatiti dhe u maturua për 14 ditë në pështymë artificiale. Mostrat u ndanë në pesë grupe me 28 ekzemplarë secila përpara MRI-së. Një grup nuk iu nënshtrua ekspozimit MRI (grupi i kontrollit) dhe 4 të tjerët u ekspozuan ndaj një skaner MRI 3T (Tesla) ose 7T, secili me fuqi RF të lartë dhe të ulët.

Përqendrimi i merkurit u mat me spektrometrinë e masës plazmatike të çiftëzuar në mënyrë induktive. Grupet u krahasuan duke përdorur ANOVA njëkahëshe dhe ANOVA dykahëshe për efektet kryesore/ndërveprimin midis fuqisë së fushës/fuqisë RF.

Rezultatet

Përqendrimi i merkurit ishte më i lartë në grupet 7T (fuqi e lartë dhe e ulët: 15.43/11.33 ng mL - 1) dhe në grupin 3T me fuqi të lartë (3.59) krahasuar me grupin e kontrollit (2, 44).

Fuqia e fushës MRI rriti ndjeshëm çlirimin e merkurit (p <.001) si dhe fuqinë RF (p =030). Në 3T, çlirimi i merkurit ishte 20.3 herë më i ulët se maturimi i amalgamës dentare dhe për një person vlerësohet mesatarisht se 1.50 ng kg−1 merkur mund të çlirohej gjatë një skanimi 3T; megjithatë kjo dozë është dukshëm më e ulët se marrja e tolerueshme javore prej 4000 ng kg−1.

Konkluzionet

Nga të dhënat e këtij studimi in vitro, të cilat duhet të vërtetohen në punime të tjera të ngjashme in vitro dhe klinike, mund të konkludohet se çlirimi i merkurit nga amalgama dentare rritet pas MRI-së dhe se madhësia ndryshon ndërmjet fuqisë së fushës magnetike dhe fuqisë RF.

Implikimet klinike

Mërkuri lirohet nga mbushjet dentare me amalgamë gjatë MRI-së; megjithatë, sasia e lëshuar ka të ngjarë të jetë klinikisht e parëndësishme dhe mbetet shumë nën kufijtë e ekspozimit të sigurt.

Për më shumë informacion:

• Yilmaz S, Adisen MZ. Ex vivo mercury release from dental amalgam after 7.0-T and 1.5-T MRI. Radiology 2018;288 (3):799-803.
• James R. Allison, Karthik Chary, Chris Ottley, Quoc C. Vuong, Matthew J. German, Justin Durham, Peter Thelwall. The effect of magnetic resonance imaging on mercury release from dental amalgam at 3T and 7T. J Dent dicembre 2022;127:104322.