Fasetat në qeramikë: cila është përgatitja më e mirë?

Kërkesa për faseta në qeramikë është rritur në mënyrë drastike gjatë viteve të fundit me rritjen e kërkesave estetike të pacientëve dhe për fat të mirë mund të haset dhe një sukses i mirë klinik i tyre, mbi të gjitha pasi lejojnë një ruajtje të lartë të indeve dentare natyrale. Gjithashtu evoluimi i sistemeve adezive, i materialeve qeramike dhe i metodave të fabrikimit, në veçanti stampimi dhe projektimi i asistuar nëpërmjet CAD/CAM, ka ndryshuar mënyrën e qasjes ndaj këtyre restaurimeve.

Në literaturë janë të shumta rekomandimet për të kryer një dizajn funksional dhe korrekt të përgatitjes së sipërfaqeve dentare ku do të vendosen fasetat në qeramikë dhe janë kryesisht të bazuara në eksperiencën klinike.

Përgatitja për fasetat në qeramikë përfshin:
• përgatitjen e sipërfaqeve bukale (që mund të jetë me: asnjë përgatitje, përgatitje minimale, konservativë ose përgatitje konvencionale)
• përgatitjen e sipërfaqeve proksimale (me slice ose chamfer)
• përgatitjen incizale (me mbivendosje ose jo mbivendosje të manifakturës në qeramikë)
• përgatitjen cervikale (me chamfer ose me lamën e thikës)

Dizajnët më të zakonshëm që duhen marrë në konsideratë për përgatitjen e fasetave në qeramikë janë katër, të ndara në 2 kategori të mëdha:

• Kategoria 1: përgatitja e sipërfaqeve dentare me mbivendosje incizale
• Kategoria 2: përgatitja e sipërfaqeve dentare pa mbivendosje incizale

Katër dizajnët më të zakonshëm të përgatitjes janë:

A) Përgatitja minimale vetëm vestibulare, intrasmalt me dritare pa mbuluar margon incizale (the window)
B) Përgatitja me "kufi me kthim horizontal" vetëm vestibular nga cervikalja deri te margo incizal (feathered edge)
C) Përgatitja me chamfer palatal përfshin dhe margon incizal me mbivendosje të këtij të fundit nga ana e fasetave në qeramikë (palatal chamfer ose overlapped)
D) Përgatitja incizale e shtrirë në mënyrë palatale me mbivendosje të këtij të fundit nga ana e fasetave në qeramikë (butt joint or incisal bevel) (shiko Fig. 1).

Dizajnët A dhe B të përgatitjes i përkasin kategorisë pa mbivendosje incizale dhe dizajnët C dhe D i përkasin kategorisë me mbivendosje incizale.

E diskutuar gjerësisht në literaturë por pa gjetur konsensus është, nëse është i nevojshëm, një reduktim incizal dhe cila duhet të jetë mbivendosja incizale nëse nuk kërkohet një shtim i gjatësisë së saj.

Në Jada, janar 2018, shfaqet një rishikim që kërkon t'i japë përgjigje pyetjes se cila është përgatitja më e mirë në rastet e fasetave në qeramikë.

Autorët kanë kryer një kërkim bibliografik nëpërmjet MEDLINE (PubMed) dhe Ovid të të gjithë artikujve të publikuar në gjuhën angleze në literaturën botërore midis vitit 1980 dhe mars 2017 që do të trajtonin këtë tematikë duke ndjekur një search strategy (strategji kërkimi) të paracaktuar.

Nga të dhënat e përftuara nga ky rishikim është zbuluar se dy përgatitjet për fasetat që janë ndjekur më shpesh nga dentistët janë B dhe D. Autorët nënvizojnë se në realitet janë shumë pak studimet që mundësojnë prova shkencore mbi superioritetin cilësor dhe kohëzgjatjen e dizajnëve të caktuara të përgatitjes në krahasim me të tjerët.

Nga të dhënat e përftuara nga ky rishikim është zbuluar se dy përgatitjet për faseta që ndiqen më shpesh nga dentistët janë B dhe D. Autorët nënvizojnë se në realitet janë të pakta studimet që mundësojnë prova shkencore mbi superioritetin cilësor dhe kohëzgjatjen e dizajnëve të përcaktuar të përgatitjes në krahasim me të tjerët.

Magne dhe Douglas specifikisht rekomandojnë një përgatitje incizale butt joint me një chamfer të lehtë dhe Guess e all. në një studim klinik prospektiv të vitit 2014 kanë dëshmuar një shkallë mbijetese lehtësisht më të mirë për fasetat me përgatitje incizale butt joint në krahasim me ato të përgatitura me chamfer palatal.

Nga të dhënat e këtij rishikimi nuk është zbuluar asnjë ndryshim statistikor domethënës në shkallët e mbijetesës së fasetave në qeramikë me mbulim incizal me ato të kryera pa interes të margos incizale. Fraktura ose krisja ka rezultuar komplikimi më i shpeshtë dhe porcioni incizal është dëshmuar njësia më e zakonshme e frakturës së qeramikës.

Përgatitja incizale e llojit D ka mundësuar rezultatet më të mira estetike dhe ka garantuar incidencën më të mirë të frakturës incizale ndërsa përgatitja me chamfer palatal ka mundësuar riskun më të madh të zhvillimit të frakturave të fasetave në qeramikë.

Evidenca shkencore e zbuluar nga të dhënat e këtij rishikimi mbështet se dizajni butt joint me përgatitje incizale të gjerë, në mënyrë palatale, me mbijetesë të këtij të fundit nga ana e fasetave në qeramikë është ajo që deri më tani ka mundësuar rezultatet më të mira estetike gjithashtu dhe në kohëzgjatje.

Nën kujdesin e: Lara Figini, Koordinatore Shkencore Odontoiatria33

Për më tepër:
• Incisal preparation design for ceramic veneers: A critical review. Chai SY, Bennani V, Aarts JM, Lyons K. J Am Dent Assoc. 2018 Jan;149(1):25-37 Magne P, Douglas WH.
• Design optimization and evolution of bonded ceramics for the anterior dentition: a finiteelement analysis. Quintessence Int. 1999;30(10):661-672. Guess PC, Selz CF, Voulgarakis A, Stampf S, Stappert CF.
• Prospective clinical study of press-ceramic overlap and full veneer restorations: 7-year results. Int J Prosthodont. 2014;27(4):355-358.

Përktheu: Erjola Taga