Zëvendësimi kockor me origjinë nga kafshët ose sintetik. Një studim është përpjekur të bëjë një vlerësim

Përdorimi i biomaterialeve është një praktikë e zakonshme për të "bërë inxhinierik" koagulimin hematik që është në bazën e neoformimit kockor, duke i rritur qëndrueshmërinë dimensionale gjatë periudhës së shërimit. Janë të shumta mundësitë në dispozicion të mjekut: përveç kockës autologe që për shumë kohë është konsideruar gold standard (standardi i artë), janë të disponueshme kocka homologe në formulimet e saj të shumta, materiale me origjinë nga kafshët (xenografts) dhe ato sintetike (alloplastic), që plotësojnë panoramën e zgjedhjeve të mundshme.

Nga një studim i tregut i kohëve të fundit është zbuluar se në Itali 53% e të intervistuarve në praktikën e tyre klinike, preferon të përdorë xenograft-et, 22% materiale sintetike, 6% kockë autologe, ndërsa dhe për problematika legjislative asnjë nuk përdor kockë homologe (për të plotësuar kampionin, 19% nuk përdor biomateriale). Mbizotërimi i plotë i materialeve me origjinë nga kafshët dhe atyre sintetike shkaktohet nga disponueshmëria e tyre e pakufizuar dhe nga sëmundshmëria më e vogël. Janë ndoshta materialet më gjerësisht të studiuar gjatë viteve duke mundësuar rezultate të parashikueshme për sa i përket formimit të kockës së re edhe pse në mungesë të plotë të kapacitetit osteoinduktiv.

Megjithatë duhet që të theksojmë se dy nga katër klasat e materialeve (xenograft-et dhe kocka homologe) lidhen me një risk shumë të largët (por gjithmonë ekzistues) të transmetimit të infeksioneve të kryqëzuara. Publikime të shumta në 15 vitet e fundit sugjerojnë se kufizimet domethënëse aktuale të skrinimit për praninë e prioneve, kohët e fundit për periudhë të gjatë latente para shfaqjes së simptomave në pacientin e infektuar, duhet të bëjnë të reflektojë mbi mundësinë për të përdorur biomateriale potencialisht të rrezikshëm (Kim et al., Clin Implant Dent Relat Res. 2016). Gjithashtu në shoqërinë aktuale multiteknike dhe multikulturore është gjithmonë e më i shpeshtë trajtimi i pacientëve që për arsye të fesë ose të stilit të jetesës (vegjetarianë, veganë), refuzojnë përdorimin e biomaterialeve me origjinë nga kafshët.

Me këto presupozime, bëhet një temë interesante kërkimi krahasimi i rezultateve klinike të përftuara duke përdorur xenograft-et me ato të materialeve sintetike që për përcaktim nuk paraqesin risqe të çdo lloji nga pikëpamja biologjike.

Kohët e fundit ka dalë në revistën BioMed Research International (impact factor 2.476) një studim klinik i randomizuar, i kontrolluar multicentrik i një grupi kërkuesish italianë që krahason rezultatet klinike, histologjike dhe histomorfometrike në kockën e gjedhit pa proteina me ato të një nanohidroksiapatiti të shkrirë në ngritjen e sinusit maksilar. Në studimin e kryer me dizajn split-mouth, 26 pacientë radhazi i janë nënshtruar një ngritje të sinusit bilateral me qasje laterale: në çdo pacient një nga dy ndërhyrjet është shkrirë (zgjedhja e materialit është randomizuar). Pas 6 muajsh shërimi janë futur implante në kockën e rigjeneruar duke marrë biopsi të indit të sapo formuar nga të dyja anët. Në total janë marrë 52 biopsi (26 për grup) dhe janë futur 107 implante: analizat histomorfometrike kanë dëshmuar mungesën e ndryshimeve domethënëse nga ana statistikore midis dy biomaterialeve si për sa i përket përqindjes së kockës vitale të sapo formuar, si nga biomateriali i mbetur. Përqindja e mbijetesës implantare me një vit rezulton identike në dy grupet (96.4%). Nga të dhënat e këtij kërkimi del në pah se nanohidroksiapatiti i shkrirë mund të konsiderohet një alternativë e besueshme për kockën e gjedhit pa proteina në ngritjen e sinusit maksilar, duke bashkuar me rezultatet klinike dhe histologjike sigurinë e materialeve sintetike.

Nën kujdesin e: Redaksisë së Odontoiatria33

Për më tepër:
• Histologic and Histomorphometric Comparison between Sintered Nanohydroxyapatite and Anorganic Bovine Xenograft in Maxillary Sinus Grafting: A Split-Mouth Randomized Controlled Clinical Trial. BioMed Research International. Volume 2017 (2017) , 10 pages. Claudio Stacchi, Teresa Lombardi, Francesco Oreglia, Andrea Alberghini Maltoni, Tonino Traini

Përktheu: Erjola Taga