Për të luftuar kariesin duhet ... Vera

Një kërkim amerikan ka treguar se produktet e mbetura nga përpunimi i verës frenojnë aktivitetin e Streptococcus mutans.
Përfitimeve të ndryshme të verës së fundmi i është shtuar edhe një që ka të bëjë me shëndetin e dhëmbëve dhe gingivave: por efekti pozitiv nuk është marrë nga një gotë verë e kuqe që konsumohet në një vakt, por nga mbetjet e përpunimit të saj. Megjithatë duhet pak kohë përpara se eksperimentet premtuese të çojnë në realizimin e një produkti nga i cili përfiton shëndeti oral, por për momentin është e sigurt një e dhënë: farat dhe lëkurat e rrushit të fermentuar, që ngelin nga përpunimi i verës, kanë aftësinë që të kundërshtojnë veprimin e baktereve që shkaktojnë kariesin.

"Eksperimentet tona laboratorike kanë treguar që produktet e mbetura nga përpunimi i verës janë me të vërtetë në gjendje që të interferojnë me aktivitetin e Streptococcus mutans" - afirmon Hyun Koo, docent në Eastman Department of Dentistry dhe në Center for Oral Biology në Universitetin e Rochester, në Shtetet e Bashkuara të Amerikës.
"Kufizimi i veprimit të Streptococcus mutans bëhet para së gjithash duke frenuar sekretimin e glukoziltransferazave, pra enzimave që përmes prodhimit të substancave me sheqerna dhe viskoze (glukanët), lejojnë bakteret që të aderojnë në sipërfaqet e dhëmbëve dhe të formojnë një barrierë mbrojtëse rreth kolonive të Streptococcus, në fakt në kontakt me farat dhe lëkurat e rrushit të fermentuar kufizojnë prodhimin e enzimave dhe reduktojnë në mënyrë të konsiderueshme aftësinë e baktereve që të aderojnë në smalt dhe të krijojnë kushte optimale për t'u riprodhuar."

Substancat që vijnë nga përpunimi i verës janë në gjendje të modifikojnë edhe mjedisin në të cilin jetojnë Streptococcus mutans. "Edhe modifikimet e mjedisit bëhen përmes kufizimit të aktivitetit të baktereve: ndërkohë që në kushte normale Streptococcus sekreton substanca që krijojnë mjedisin acid në të cilin jeton, kur bie në kontakt me derivantët e rrushit nuk arrin të prodhojë të njëjtën sasi të substancave acide, ndoshta falë inhibimit të glikolizës."

Studimi i publikuar së fundmi nga revista e specializuar "Journal of Agricultural and Food Chemistry", ka provuar që substancat përgjegjëse të inhibimit të aktivitetit bakterial janë polifenole gjerësisht të pranishme në mbetjet e fermentuara të rrushit të presuar dhe në veçanti te rrushi i zi, që përmban 40% më shumë në krahasim me varietetet e rrushit të bardhë. "Eksperimentet tona kanë treguar që përdorimi i mbetjeve të rrushit të zi ka reduktuar 85% sekretimin e dy glukoziltransferazave."
Një nga elementet më të rëndësishme sipas kërkuesve është fakti që në asnjë rast polifenolet nuk kanë eliminuar bakteret, por thjesht kanë modifikuar aktivitetin; "kjo lejon shmangien e episodeve të rezistencës bakteriale siç ndodh me kurat me antibiotikë si edhe eliminimi i baktereve të dobishme bashkë me ato që shkaktojnë karies."

Përktheu: Valbona Spahia