Analiza longitudinale morfometrike e harkadës dentare të fëmijëve me labioskizis dhe labio-palatoskizis: studimi me stereofotogrametri 3D

Nga Lara Figini

Labioskizis dhe labio-palatoskizis (CLP) janë anomalitë kraniofaciale më të përhapura te njerëzit dhe për të rehabilituar individin e prekur nga ato janë të nevojshme ndërhyrje të shumta kirurgjikale.

Keiloplastika dhe palatoplastika kryhen në muajt pas lindjes së fëmijës por edhe pse këto ndërhyrje kirurgjikale të rikonstruksionit anatomik ndihmojnë aspektin funksional, nga ana tjetër mund të limitojnë rritjen tridimensionale (3D) të harkadave dentare.

Tipologjia e kërkimit dhe modaliteti i analizës
Në një studim klinik, të publikuar në OOO në dhjetor 2018 autorët kanë kryer një analizë morfometrike longitudinale të ndryshimeve në harkadat dentare maksilare te fëmijët me labioskizis dhe labio-palatoskizis përpara dhe pas ndërhyrjeve primare të kryera tradicionalisht për të korrigjuar keqformimet e buzës dhe/ose qiellzës duke përdorur një stereofotogrametri tridimensionale.

Autorët kanë zbuluar gjurmët e dhëmbëve të marra nga 60 fëmijë me buzë të çarë plotësisht në njërën anë (UCL) dhe buzë e qiellzë plotësisht të çarë në njërën anë (UCLP). Harkadat dentare janë vlerësuar përpara keiloplastikës (T1) dhe 1 vit pas plastikës së qiellzës (T3). T-testi i pavarur dhe testi Mann-Whitney U janë përdorur për krahasimet ndërmjet grupeve dhe për krahasimet brenda grupit janë përdorur t-testi i bashkuar, testi Wilcoxon dhe analiza e ndryshimit të masave të përsëritura (ANOVA), të ndjekur nga testi i Turkey.

Rezultate
Në kohën T1, distancat inter-kanine dhe inter-tuberoziteti në grupin UCLP kanë rezultuar të jenë statistikisht superiore ndaj atyre të grupit UCL. Në kohën T2, dimensionet maksilare janë rritur në mënyrë të konsiderueshme, me përjashtim të distancës së inter-tuberozitetit në UCL. Ndërmjet T1 dhe T3, distanca inter-kanine dhe gjatësia anteriore kanë rezultuar të zvogëluara në mënyrë të konsiderueshme, ndërsa distanca e inter-tuberozitetit dhe gjatësia totale e qiellzës janë rritur në mënyrë të konsiderueshme.

Konkluzione
Nga të dhënat e nxjerra nga ky studim, që në fakt duhet të konfirmohen me punime të tjera analoge, mund të dilet në përfundimin se kirurgjia primare e buzës ndryshon në mënyrë të dukshme zhvillimin e harkadave dentare te fëmijët me UCLP. Kirurgjia primare e qiellzës interferon me rritjen e regjionit palatal anterior në grupin UCLP. Fëmijët me UCLP manifestojnë një zhvillim më të limituar të harkadës dentare maksilare në krahasim me fëmijët me UCL.

Implikimet klinike
Analizimi dhe kuptueshmëria e rritjes së harkadës dentare tek individët me labioskizis dhe labio-palatoskizis është e nevojshme për të lejuar kryerjen e një trajtimi më të mirë terapeutik për rehabilitimin e këtyre pacientëve.

Për më tepër:
Eloà Cristina Passucci Ambrosio, Chiarella Sforza, Marcio De Menezes, Daniele Gibelli, Marina Codari, Cleide Felýcio Carvalho Carrara, Maria Aparecida Andrade Moreira Machado, Thais Marchini Oliveira. Longitudinal morphometric analysis of dental arch of children with cleft lip and palate: 3D stereophotogrammetry study. Oral Surg Oral Med Oral Pathol Oral Radiol 2018;126:463-8.

Përktheu: Valbona Spahia