Jetëgjatësia e sistemeve retentive në protezën e lëvizshme moderne. Aspektet klinike, teknike dhe merceologjike

Nga Luca Ortensi, Carlo Borromeo

Prej disa vitesh teknologjitë dixhitale kanë marrë një rëndësi të veçantë në fazat diagnostikuese dhe terapeutike të pacientit pjesërisht ose totalisht edentul.

Në këtë fushë edhe plani i trajtimit edhe faza konstruktive e protezave overdenture që mbështeten në implante kanë përfituar nga inovacionet dixhitale, me qëllimin e reduktimit të numrit të seancave terapeutike dhe kostove relative prodhuese, duke përmirësuar parashikueshmërinë e terapisë.

Në protetikë, trajtimi dixhital, ka lejuar një komunikim më të mirë me pacientin dhe në përgjithësi me të gjithë grupin e punës që do të marrë pjesë në mënyrë direkte ose indirekte, në fazën terapeutike. Në fushën e teknikëve të dhëmbëve "inovacioni dixhital" ka lehtësuar fazat konstruktive duke e bërë më të thjeshtë realizimin e një manufakti me karakteristika funksionale dhe estetike të një niveli të lartë cilësor.

Megjithatë jo gjithmonë është e lehtë të integrosh mes tyre flukse të ndryshme dixhitale: prandaj qëllimi i këtij artikulli është që të përshkruajë sesi këto flukse dixhitale aplikohen, nëpërmjet ekspozimit të një rasti klinik kompleks që parashikon konstruksionin e një proteze të lëvizshme që mbështetet në implante e mbahet nga një shufër me atashmente.

Prezantimi i rastit klinik
Pacientja R.C. me moshë 65 vjeç paraqitet duke u ankuar për dhimbje në harkadën e sipërme ku mban një protezë të kombinuar të mbështetur në dhëmbë që janë të dëmtuar në mënyrë periodontologjike.

Ajo kërkon një përmirësim të estetikës së buzëqeshjes dhe të fytyrës, duke deklaruar se është e pakënaqur me ngjyrën dhe pamjen e dhëmbëve, që kur theksohet mimika e fytyrës nuk janë shumë të dukshëm si edhe në planet e pjerrëta jonatyrale (Figura 1).

Figura 1

Në fund të vizitës procedohet me fotografitë e fytyrës dhe ato intraorale që janë një ndihmë thelbësore për të plotësuar planin e trajtimit, sipas një teknike të kodifikuar për software Digital Smile System (DSS). Është e rëndësishme që të kryhen fotografitë e fytyrës duke mbajtur pacienten në një pozicion të qëndrueshëm dhe të përsëriten me kalimin e kohës, duke kërkuar të mos ndryshohet raporti i zmadhimit ndërmjet shkrepjeve.

Pacientja vendos syzet e përshtatshme për kalibrimin e software për previzualizimin dixhital (DSS). Fotografitë e fytyrës së pacientes kryhen edhe me një provizor dylli që vendoset në zgavrën orale, me teknikën fotografike të përshkruar më parë (Figura 2).

Figura 2

Previzualizimi dixhital me programin DSS konsiston në kryerjen e një montimi virtual me dhëmbë provizorë të pranishëm në bankën e të dhënave të software.

Banka e të dhënave është përbërë nga dhëmbë maksilarë dhe mandibularë me forma dhe përmasa të ndryshme. Dhëmbët anteriorë dhe posteriorë janë pozicionuar duke përdorur provizorët në dyll, të përshtatur me saktësi në zgavrën orale më parë, siç udhëzon montimi (Figura 3).

Figura 3

Pas plotësimit të montimit virtual është e mundur t'i tregojmë pacientes një hipotezë të estetikës përfundimtare të buzëqeshjes, në mënyrë që të mund të marrë pjesë në projektin terapeutik duke bashkëpunuar me të gjithë ekipin stomatologjik (Figura 4).

Figura 4

Pasi realizohet montimi i plotë virtual, i miratuar nga pacientja, procedohet me transferimin e file që përmbajnë të dhënat e pacientes, vendosjet fotografike, skedarët e zgjedhur dhe procesin e punës - në laborator ku do të vendoset në një software 3D (DSS Cad, Varese, Itali) për transformimin e montimit virtual 2D në një montim 3D (Figura 5).

Figura 5

Nëpërmjet përdorimit të software 3D DSS Cad, tekniku i dhëmbëve mund të transformojë montimin e dhëmbëve 2D në një montim të vërtetë 3D. Dhëmbët e përdorur nga banka e të dhënave 3D kanë përmasa që i korrespondojnë dhëmbëve që janë në treg të cilët janë përdorur në montimin virtual DSS 2D (Figura 6).

Figura 6

Në fund të kësaj faze të punimit me Cad është e mundur të nxjerrim një simulim të protezës së ardhshme që korrespondon me projektin e bërë me DSS dhe të përpunuar në mënyrë tredimensionale me ExoCad.

Më specifikisht, mjekut i jepet një prototip montimi virtual nëpërmjet një modeli 3D, që i korrespondon asaj që është përpunuar në fazën Cad. Prototipi është provuar në zgavrën orale duke verifikuar përshtatjen intraorale, raportin mandibulë-kafkë, estetikën e buzëqeshjes dhe simetrinë e fytyrës (Figura 7).

Figura 7

Janë marrë gjurmët përfundimtare duke përdorur një skaner optik. Tekniku i dhëmbëve falë të dhënave dixhitale që janë të disponueshme mund të mbivendosë gjurmën dhe modelin pasues virtual në protezën përfundimtare.

Kjo do të lejojë një projektim të saktë të shufrës retentive nën të gjitha aspektet, veçanërisht dimensioni i saj dhe pozicioni i atashmenteve mbajtëse (Figura 8).

Figura 8

Imazhet e skanimeve, të montimit të dhëmbëve dhe të pozicionit të implanteve fillojnë të verifikohen dhe të analizohen me të gjitha këto të dhëna: pra do të fillohet të projektohet overdenture më e përshtatshme për tipin e protezave dhe për nevojat e pacientes (Figura 9)

Figura 9

Pasi janë kryer të gjitha skanimet dhe është kërkuar aksi i inserimit dhe plani ideal, duke llogaritur hapësirat në dispozicion, fillohet projektimi i strukturës duke vlerësuar numrin dhe pozicionin e implanteve (Figura 10).

Figura 10

Më pas projektohet struktura dhe fillohet me pozicionimin e sistemeve retentive. Për zgjedhjen dhe pozicionimin duhet të vlerësohet tipi i retencionit dhe elasticiteti që duhet t'i jepet protezës duke llogaritur shumë faktorë si gjatësia e strukturës, numri i implanteve dhe elementeve dentarë, elasticiteti i indeve, harkada antagoniste, plani okluzal dhe shumë elemente të tjerë, duke përfshirë edhe aftësitë manuale të pacientes që nuk janë më pak të rëndësishme. Në këto imazhe verifikohen edhe volumet në dispozicion në lidhje me sistemet retentive të montuara dhe pozicionin e dhëmbëve (Figura 11, 12).

Figura 11

Figura 12

Struktura është kryer nga qendra e prodhimit të krom-kobaltit të frezuar pas dërgimit të file të projektit. Pasi është provuar në model dhe pasi është kryer lustrimi është dorëzuar në klinikë për t'u bërë provë në gojën e pacientes.

Pas konfirmimit për saktësinë e saj janë vidhosur sistemet retentive; mbi këtë strukturë janë vendosur 2 atashmente edhe në zonat distale për të menaxhuar më mirë elasticitetin e protezës. Me këtë tip strukture dhe atashmenti, mund të personalizohet më së miri brenda afatit kohor retencioni dhe elasticiteti (Figura 13).

Figura 13

Struktura e përfunduar së bashku me atashmentet e montuara, pozicionimi dhe numri i atashmenteve  do të lejojnë atë që të mos ketë krahë bosh dhe të ketë një qëndrueshmëri të mirë pa krijuar zona me ngarkesë të tepërt.

Lustrimi përfundimtar është kryer me shumë kujdes, kryesisht për të mos pasur retencion të pllakave në zonat pranë indeve (Figura 14).

Figura 14

Prova e strukturës në modelin e punës është shumë e rëndësishme dhe për të kontrolluar mirë zonat për higjienën e pacientit në shtëpi, duke krijuar hapësirat ideale për kalimin e furçave interdentare apo fillit; prandaj është e nevojshme që të marrim një gjurmë të mirë me detaje shumë të dukshme në të gjitha zonat me inde të buta (Figura 15).

Figura 15

Me replikën e kryer me stampuesin në 3D të montimit të dhëmbëve mund të verifikohet në mënyrë objektive korrektësia e asaj që është projektuar virtualisht dhe hapësirës në dispozicion për overdenture dhe dhëmbët (Figura 16, 17).

Figura 16

Figura 17

Ky artikull është zhvilluar me kontributin e Rhein83.

Përktheu: Valbona Spahia

Për të votuar duhet të vendosni kredencialet tuaja në Medikey

Interesant ( 64 votim / mesatar 3 )