Përdorimi i skanerit intraoral për rehabilitimin protetik të të gjithë harkadës

Nga Arcuri L, Ranaldi R, Lio F, Lorenzi C, Barlattani A Jr, Barlattani A

Pavarësisht interesit në rritje për teknologjitë dixhitale, teknikat analogjike të marrjes së gjurmës për protezat fikse mbi dhëmbët natyralë rezultojnë shumë të përhapura dhe gjerësisht të besueshme.

Megjithatë, këto duket se lidhen me disa problematika të pandara me vetë karakteristikat e materialeve, si kontraktimi ose ndarja e vetë materialit nga luga e marrjes së gjurmës dhe deformimi i tij, që shtojnë riskun e pasaktësive.

Pra, për të minimizuar gabimet e marrjes së gjurmës analogjike dhe për të kaluar më shumë probleme që lidhen me fenomenet e kontraktimit dhe zgjerimit higroskopik të shkumësit të modelit, faza e përftimit të të dhënave të sistemeve CAD/CAM (computer-aided design/computer-aided manufacturing) në dhjetëvjeçarët e fundit ka regjistruar tendencën dhe vëmendjen në rritje drejt përdorimit të sistemeve të skanimit intraoral.

Të gjithë skanerët intraoralë (IOS) funksionojnë falë teknologjive optike pa kontakt me objektin e studiuar; megjithatë, gjurma optike mbi dhëmbin natyral nuk mund të mos marrë në konsideratë menaxhimin e indeve të buta dhe eliminimin e likideve orale (gjaku, pështyma, likidi krevikular) saktësisht siç ndodh për gjurmën tradicionale.

Limiti kryesor i IOS është dhënë nga mungesa e vis-a-tergo që i lejon materialit të gjurmës që të mund të penetrojë në hapësira të reduktuara si p.sh., sulkusi gingival për leximin e marzhit të përgatitjes së fundit ose të përgatitjes së tepërt. Ndërsa avantazhet lidhen me reduktimin e gabimeve të mundshme në gjurmën tradicionale, që paraqiten në veçanti nga prania e boshllëqeve ose flluskave në proksimitetet e zonave kritike të gjurmës të përmendura më lart dhe nga paqëndrueshmëria dimensionale e materialeve të gjurmës dhe të shkumësit që mund të sjellin shtrembërime të fluksit të informacionit derisa të realizohet manufakti protetik. Përveç të tjerave, shqetësimi për refleksin gag, dhimbjen dhe shijen jo të mirë të materialit që përdoret për marrjen e gjurmës paraqesin faktorë të tjerë favorizues për difuzionin e teknikave të gjurmës dixhitale, që i shtohen pajtueshmërisë së pacientit.

Objektivi i studimit që propozojmë është ai i paraqitjes së një rasti klinik me përdorimin e skanerit intraoral për një rehabilitim protetik të të gjithë harkadës me elementë të përgatitur me chamfer të pjerrët me freza të kalibruara.

Rasti klinik
Një paciente grua 55 vjeç paraqitet në seancën e observimit me një restaurim të të gjithë harkadës maksilare provizor dhe ka kërkuar optimizimin e estetikës. Pas heqjes së të ashtuquajturit restaurim perfeksionohet përgatitja e monkonëve protetikë me një marzh lustrimi me chamfer me pjerrësi të kontrolluar. Pas përgatitjeve të fundit dorëzohet një restaurim i ri provizor, pa ribazim, me qëllim që të drejtohen maturimet e indeve.

Në një kohë të dytë zbulohet gjurma e monkonëve, e antagonistit dhe e kafshimit të pacientit nëpërmjet IOS (Trios3, 3Shape A/S, Kopenhagen, Danimarkë) sipas metodikës së skanimit të sugjeruar nga prodhuesi. Si fillim është skanuar sipërfaqja okluzalo-palatale me një kënd përafërsisht 45°, me qëllim që të rritet sipërfaqja e zbuluar gjatë përftimit të parë. Një lëvizje valëzuese është kryer në zonën anteriore për të shmangur dyfishimin në pasqyrimin e vëllimit. Më pas, aspekti bukal është skanuar njësoj si çdo sipërfaqe e munguar.

Restaurimet definitive, të përbëra nga struktura në zirkon të projektuara me software CAD dhe qeramikë të shtesëzuar në modelet 3D-printed (odt. Celestino Donati dhe Tommaso Minelli), janë prodhuar si ura në sektorët lateralo-posteriorë dhe kurora teke në sekstantin anterior dhe janë cementuar në seancën e fundit me cement glassionomer (Ketac, 3M, Maplewood, Minnesota, USA).

Maturimi i indeve dhe stabiliteti i tyre është verifikuar në follow-up - in e parë pas cementimit: nuk janë regjistruar komplikacione biologjike dhe mekanike. Protokolli i gjurmës dixhitale, të analizuar në këtë rast klinik, ka sjellë një rezultante klinike të vlefshme nga pikëpamja estetike dhe në shëndetin e indeve periodontale, gjithçka është lidhur me mungesën e komplikacioneve intra dhe post-operative.

Me një rëndësi jo të vogël është edhe reduktimi i kohës që lidhet jo vetëm me fazën e zbulimit optik të gjurmës por edhe në brendësi të fluksit të punimit dixhital që lejon një komunikim të shpejtë dhe dinamik në brendësi të ekipit stomatologjik.

Figura 1: Situata klinike pre-operative

Figura 2: Përgatitja e monkonëve

Figura 3: Përshtatja provizore

Figura 4: Detaj nga përgatitja

Figura 5: Detaj nga skanimi intraoral

Figura 6: Skanimi intraoral i plotë

Figura 7: Rasti i finalizuar pas një viti follow-up

Ky punim është vlerësuar me Borsa di Studio ANDI Roma Giovani "Per Andrea" 2019 si punimi më i mirë i përpunuar në seksionin e posterit në kongresin ANDI Roma Giovani.

Përktheu: Valbona Spahia