Cementimi adeziv apo ai konvencional i kurorave?

Nga Lorenzo Breschi

Në ditët e sotme, materialet e zgjedhura për restaurimet e kurorave teke janë disilikati i litiumit dhe zirkoni.

Të dy të këto materiale mund të vishen me qeramikë feldspathic ose të përdoren si restaurime monolitike, duke ofruar shumë trajtime të ndryshme dhe njësoj efikase për restaurimin e dhëmbëve posteriorë dhe anteriorë.

Megjithatë, përsa i përket cementimit, përdorimi i një trajtimi adeziv ose i një protokolli cementimi konvencional është ende një çështje e diskutueshme.

Cementimi me rezinë adezive, siç tregohet në studime të ndryshme in vitro, mund të rrisë retencionin dhe rezistencën ndaj frakturës së kurorave në disilikat litiumi dhe të përmirësojë rezistencën ndaj lodhjes së kurorave në zirkon.

Megjithatë, është sjellë një procedurë sensibile multi-step ndaj aftësisë së profesionistit dhe kushteve në të cilat gjendet: për shembull, cementimi subgingival është hetuar në shumë në krahasim me atë supraginginval.

Në këto raste cementimi konvencional mund të konsiderohet si një alternativë e pranueshme ndaj cementimit adeziv, duke qenë më pak impenjues nga pikëpamja klinike.

Tipologjia e kërkimit dhe modaliteti i analizës
Një rishikim i fundit sistematik, i redaktuar nga Maroulakos dhe ekipi i tij dhe i publikuar në Journal of Prosthetic Dentistry në maj 2019, ka analizuar shërbimet klinike të kurorave në qeramikë që mbështeten nga dhëmbët dhe ka përshkruar karakteristikat e komplikacioneve/dështimeve kur është përdorur cementimi adeziv ose konvencional.

2571 studime të përshtatshme të publikuar nga viti 2008 deri në vitin 2018 janë identifikuar duke përdorur baza të ndryshme të dhënash elektronike. Nga këto studime vetëm 17 artikuj kanë përmbushur kriteret e pranueshmërisë dhe janë përfshirë në analizën e cilësisë.

Rezultate
Analiza ka nxjerrë që normat e mbijetesës së kurorave në disilikat litiumi të cementuara në mënyrë adezive varionin nga 83,5% deri në 100% ndërsa norma e mbijetesës për kurorat në disilikat litiumi të cementuara në mënyrë konvencionale ishte 98,5%.

Përqindjet e mbijetesës për kurorat në zirkon që janë cementuar në mënyrë adezive ishin nga 83,3% deri në 100%, ndërsa ato që janë sjellë për kurorat në zirkon të cementuara në mënyrë konvencionale ndryshonin nga 82% deri në 100%.

Komplikacioni më i zakonshëm që është hasur te kurorat ishte fraktura si për kurorat e cementuara në mënyrë adezive ashtu edhe për ato të cementuara në mënyrë konvencionale. Ky komplikacion mund të lidhet me trashësinë e veshjes, me dizenjimin e bërthamës në zirkon ose me raportin e trashësisë së veshjes së bërthamës; ndërkohë që mund të lidhet edhe me tipin e cementit.

Konkluzione
Autorët përfundojnë se, në bazë të provave aktuale, cementimi adeziv dhe konvencional përkthehet në rezultate klinike të krahasueshme qoftë te kurorat teke në disilikat litiumi qoftë te kurorat në zirkon.

Për më tepër:
Maroulakos G, Thompson GA, Kontogiorgos ED. Effect of cement type on the clinical performance and complications of zirconia and lithium disilicate tooth-supported crowns: a systematic review. Report of the Committee on Research in Fixed Prosthodontics of the American Academy of Fixed Prosthodontics. JPD 2019;121(5):754-65.

Përktheu: Valbona Spahia