Cila përgatitje duhet zgjedhur për të garantuar një përshtatje më të mirë marginale të kurorave në disilikat litiumi të prodhuara me sistemikën CAD/CAM?

Nga Simona Chirico

Në ditët e sotme kërkesa e shtuar estetike, pa hequr dorë nga ruajtja e strukturave biologjike, ka çuar në zhvillimin dhe përdorimin e teknologjive të reja të qeramikës, ndërmjet të cilave edhe disilikati i litiumit (DSL).

Restaurimet DSL mund të realizohen duke përdorur teknika tradicionale me dyll të humbur ose procedura të frezimit me projektimin e asistuar nga kompjuteri/prodhimi i asistuar nga kompjuteri (CAD/CAM).

Faktorë të ndryshëm luajnë një rol të rëndësishëm në përcaktimin e suksesit të restaurimit: teknika e fiksimit, sistemi adeziv, restaurimi qeramik, dizajni i përgatitjes.

Tipologjia e kërkimit dhe modaliteti i analizës
Në studimin e publikuar në numrin maj-qershor në Journal of Esthetic Restorative Dentistry autorët kanë vlerësuar rezistencën ndaj frakturës dhe cilësinë marginale të molarëve maksilarë të restauruar duke përdorur faseta okluzale LGD me dy mënyra përgatitjeje: spatula e rrotulluar në 90° dhe chamfer. 16 molarë maksilarë të ekstraktuar janë ndarë në dy grupe (n=8).

Në grupin 1 (G1), dhëmbët kanë marrë një përgatitje me spatulë në 90°. Në grupin 2 (G2) dhëmbët kanë pësuar një reduktim të majës me 1 mm me një përgatitje me chamfer. Restaurimet DSL (IPS e.max CAD) janë marrë me sistemin CAD/CAM Cerec 3 dhe janë cementuar me cement Varolink II.

Pas konsumimit termomekanik ( 1 250.000 cikle), kampionet janë ngarkuar derisa janë frakturuar. Një vlerësim gjysmë sasior i silantit marginal është kryer duke observuar trashësinë e cementit, të kampioneve të ndarë në seksione, me mikroskopin elektronik me skanim.

Të dhënat e grumbulluara janë analizuar statistikisht nëpërmjet testit parametrik dhe jo parametrik.

Rezultate
Ngarkesa maksimale ndaj frakturës ishte e barabartë me 2395,01 ± 150,96 N në G1 dhe 2408,39 ± 112,66 N në G2. Lloji i frakturës, të ndeshur përtej CEJ, ishte i pranishëm në të dy grupet.
Trashësia e cementit ishte e barabartë me 132 ± 38 μm në G1 dhe 150 ± 41 μm në G2. Për vlerësimin e cilësisë së margos, G1 ka treguar margo të vazhdueshëm me 96,9% qoftë në kohën 0 (pra në momentin në të cilin është cementuar), qoftë me kalimin e viteve; në fakt për G2 në kohën 0 ishte 100% e më pas reduktohet në 93,8%.

Konkluzione
Studimi ka treguar sesi të dyja përgatitjet garantojnë rezultate të ngjashme në kohë. Por është e rëndësishme të theksojmë se janë të nevojshme studime të tjera in vivo për të vërtetuar këto rezultate të arritura in vitro.

Për më tepër:
Angerame D, De Biasi M, Agostinetto M, Franzò A, Marchesi G. Influence of preparation designs on marginal adaptation and failure load of full-coverage occlusal veneers after thermomechanical aging simulation. JERD 2019;31(3):280-9.

Përktheu: Valbona Spahia