Karakteristikat e kurorave të disilikatit të litiumit, të prodhuara me metodën CAD/CAM, ose të printuara në 3D

Nga Lara Figini

Restaurimet qeramike kanë filluar të përdoren gjerësisht në stomatologji pasi plotësojnë kërkesat estetike dhe funksionale të zonave të përparme dhe të pasme të gojës; aktualisht, qeramika e qelqit me disilikat litiumi (LD) njihet si një opsion i shkëlqyer për rehabilitimin dentar. Një studim retrospektiv nga Teichmann (2017) ka raportuar një normë kumulative mbijetese prej 98.2% për kurorat e vetme LD pas 11 vitesh shërbimi klinik.

Ekzistojnë dy metoda të veçanta për prodhimin e restaurimeve të LD-së: njëra përfshin shtypjen e nxehtë të shufrave prej qeramike në një kallëp me një kurorë dylli. Edhe pse një proces më i kontrolluar mund të arrihet duke zëvendësuar restaurimin tradicional të dyllit me printimin 3D.

Marrja dhe përpunimi i të dhënave ndjek të njëjtat hapa si metoda konvencionale CAD/CAM, por teknika zbritëse me bluarjen e një blloku qeramike zëvendësohet me atë shtesë dhe restaurimi i stampuar 3D me bazë polimeri përpunohet duke përdorur teknikën e presimit duke prodhuar kështu restaurimin përfundimtar.

Metoda tjetër, përfshin bluarjen e blloqeve LD të parakristalizuara duke përdorur sistemin CAD/CAM. Edhe pse dallimet në përpunimin e qeramikës, mund të shkaktojnë mikrostruktura dhe karakteristika të veçanta të sipërfaqes, të cilat mund të ndikojnë në sjelljen mekanike të materialeve dhe, rrjedhimisht, në performancën klinike të vetë protezës.

Tipologjia e kërkimit dhe modaliteti i analizës

Në një studim in vitro, të botuar Journal of Dentistry, autorët vlerësuan përshtatjen dhe rezistencën ndaj lodhjes së kurorave monolitike qelqi-qeramike të disilikat litiumit (LD) të prodhuara nga teknikat e printimit (të kombinuara me printimin 3D, grupi eksperimental ) krahasuar me ato të prodhuara nga bluarja CAD/CAM (grupi i kontrollit).

Tridhjetë abutmente me finiturë të hapur u prodhuan me një material të ngjashëm me dentinën dhe u skanuan me një skaner ekstraoral. Imazhet e marra u përpunuan duke përdorur softuerin CAD, për të dizajnuar një premolar. Blloqet LD u bluan duke përdorur sistemin CAD/CAM.

Për teknikën e presimit, kurorat u printuan fillimisht në 3D duke përdorur një material polimer dhe u krye protokolli i presimit të nxehtë. Kurorat u cementuan në mënyrë ngjitëse në bazament dhe u skanuan me mikro-CT.

Skedarët u përpunuan dhe imazhet me prerje tërthore u analizuan në pesë pika matëse: këndi margjinal, aksial, këndi boshtor, këndi mbyllës dhe okluzal.

Testi i lodhjes u krye me një makineri universale testimi MTS (2 Hz, 37 ° C ujë i distiluar) duke përdorur një piston të përbërë anatomik, duke ndjekur metodën step-stress.

Mikroçarjet dhe frakturat u zbuluan me një sistem akustik dhe u konfirmuan me transilluminim. Një shpërndarje kumulative e dëmit Weibull (95% CI) u përdor për të analizuar të dhënat e lodhjes.

Rezultatet

Mostrat e grupit të kontrollit (CAD / CAM) treguan një trashësi më të madhe të boshllëkut në zonën okluzale, një trashësi më të vogël të hendekut në këndin aksial dhe në zonën aksiale krahasuar me kampionët e grupit eksperimental (p <0.05).
Probabiliteti i dështimit ishte i ngjashëm për kurorat e prodhuara me bluarje CAD/CAM dhe për ato të prodhuara me shtypje.

Frakturat radiale ishin mënyra më e zakonshme e dështimit.

Konkluzionet

Nga të dhënat e këtij studimi, të cilat duhet të konfirmohen në punime të tjera të ngjashme, mund të konkludohet se kurorat LD të cilat prodhohen duke përdorur kombinimin e teknikës së printimit 3D kanë një forcë të ngjashme lodhjeje krahasuar me njësinë e kontrollit të bluarjes CAD/CAM dhe shfaqin trashësi më të ulët të boshllëkut në rajonin okluzal.

Implikimet klinike

Një proces më i kontrolluar mund të arrihet duke zëvendësuar restaurimet konvencionale CAD / CAM me printimin 3D, e cila prodhon kurora qeramike monolitike prej qelqi me disilikat litiumi me përshtatje të mirë dhe mbijetesë më të lartë të lodhjes.

Për më shumë informacion:

• Teichmann M, Gockler F, Weber V, Yildirim M, Wolfart S, Edelhoff D. Ten year survival and complication rates of lithium-disilicate (Empress 2) tooth-supported crowns, implant-supported crowns, and fixed dental prostheses. J Dent 2017;56:65-77.
• Rodrigo Ottoni, Susana M. Salazar Marocho, Jason A.Griggs, Márcia Borba. CAD/CAM versus 3D-printing/pressed lithium disilicate monolithic crowns: adaptation and fatigue behaviour. Disponibile online J Dent 7 June 2022, 104181.