Erozioni dentar dhe rëndësia e trajtimeve zbardhuese me biosilikat

Vitet e fundit, konsumimi i vazhdueshëm i produkteve acidike ka ndikuar në rritjen dhe ashpërsinë e lezioneve të erozionit të smaltit dentar në fazat e hershme. Gjatë fazës së hershme të erozionit, ku ende nuk ka humbje të dukshme të strukturës së dhëmbëve ose ndjeshmërisë së lidhur, pacientët shpesh i nënshtrohen trajtimeve estetike, si zbardhja e dhëmbëve, e cila mund të dëmtojë më tej humbjen e substancës minerale të smaltit.

Studimet e literaturës tregojnë se peroksidi i hidrogjenit (HP) shumë i koncentruar në trajtimet zbardhuese mund të ndikojë negativisht në qëndrueshmërinë e qelizave dhe të dëmtojë qelizat e pulpës. Klinikisht, efekti citotoksik i HP-së do të rezultonte në ndjeshmëri të dhëmbëve, një efekt anësor i zakonshëm që çon në ndërprerjen e trajtimit në afërsisht 60% të pacientëve. Efektet citotoksike të HP-së janë të lidhura me difuzionin e tij trans-smalt dhe transdentinal brenda strukturës së dhëmbit. Përfshirja e 10% biosilikati BioS në xhelin zbardhues me përqendrim të lartë mund të minimizojë efektet e padëshiruara pa ndikuar negativisht në rezultatet e tij optimale estetike, veçanërisht në dhëmbët me smalt të gërryer në fazat e hershme.

Tipologjia e kërkimit dhe modaliteti i analizës

Në një studim të botuar Journal of Esthetic and Restorative Dentistry, autorët kanë vlerësuar efikasitetin dhe citotoksicitetin e xhelit 35% të peroksidit të hidrogjenit të inkorporuar me 10% (w/w) biosilikat (BioS) në smaltin e shëndetshëm dhe lezionet e hershme erozive të smaltit.
Disqet e smaltit/dentinës që u zgjodhën, iu nënshtruan cikleve erozive (0,3% acid citrik, pH 2,6) dhe u trajtuan me (n = 8):
HP (35% HP, kontroll pozitiv);
HP_BioS [karboksimetil celulozë (CMC) + HP + BioS];
BioS (CMC + BioS);
CMC (kontroll negativ).

Disqet u përshtatën në dhomat e pulpës artificiale me smaltin e ekspozuar për zbardhje dhe dentinën përballë mjedisit të kulturës (mediumi i modifikuar i Eagle nga Dulbecco [DMEM]). Zbardhja u krye në tre seanca 30-minutëshe me intervale 7-ditore. Pas zbardhjes, produkti i difuzionit (ekstrakti DMEM + difuzioni HP) u vendos me pipetë në linjën qelizore odontoblastike MDPC-23 dhe u inokulua. Parametrat e ngjyrës (ΔL, Δa, Δb), ndryshimi i ngjyrës (ΔE00) dhe ndryshimet në indeksin e bardhësisë (ΔWID) u përcaktuan para (T0) dhe pas seancës së fundit të zbardhjes (T3). U vlerësuan qëndrueshmëria e qelizave (MTT, %), difuzioni i H2O2 (μg/mL), stresi oksidativ i qelizave (OxS) dhe fluoreshenca e qelizave (testi i gjallë/e vdekur, në mikroskopinë konfokale) (ANOVA/Tukey; α = 0.05).

Rezultatet

Nuk kishte asnjë ndryshim në ΔL, Δa, Δb, ΔE00 dhe ΔWID midis HP dhe HP_BioS (p > 0.05). Përfshirja e BioS reduktoi difuzionin e HP në nënshtresa dhe zbuti stresin oksidativ në smaltin e gërryer në fazat e hershme (p <0.05). HP_BioS prezantoi qëndrueshmëri të qelizave dukshëm më të larta se HP në kushte gërryerjeje. Analiza e gjallë/e vdekur tregoi se BioS_HP ruajti qëndrueshmërinë me grupime më të mëdha qelizash të qëndrueshme.

Konkluzionet

Nga të dhënat e këtij studimi, të cilat duhet të konfirmohen edhe në studime të tjera të ngjashme, mund të konkludohet se inkorporimi i BioS në HP, duke ruajtur efikasitetin zbardhues, promovon qëndrueshmërinë e qelizave, redukton stresin oksidativ dhe citotoksicitetin te dhëmbët me erozion në fazë të hershme.

Implikimet klinike

Formulimi BioS tregon rezultate premtuese për reduktimin e citotoksicitetit te pacientët që kanë nevojë për zbardhjen e dhëmbëve, pavarësisht se kanë erozion dentar në fazat e hershme.

Për më shumë informacion:

Effectiveness and safety of biosilicate-enhanced bleaching gels on enamel with early erosion lesion. Rafael Dascanio, Rafael Antonio de Oliveira Ribeiro, Camila Siqueira Silva Coelho, Marina Trevelin Souza, Matheus Kury, Edgar Dutra Zanotto, Carlos Alberto de Souza Costa, Vanessa Cavalli