Zvogëlimi i dhembjes te pacientët pas heqjes së një dhëmbi, artikulli tregon alternativat për antibiotikët

Heqjet e dhëmbëve, veçanërisht ato të dhëmballëve të fundit (dhëmballa e tretë), shpesh shoqërohen me komplikime pas operacionit siç janë dhembje, shpesh edhe shumë e fortë, fryrje, dhe spazma të muskujve që shkaktojnë vështirësi në hapjen dhe mbylljen e gojës dhe vështirësi në përtypje, vështirësi

Lara Figini

Heqjet e dhëmbëve, veçanërisht ato të dhëmballëve të fundit (dhëmballa e tretë), shpesh shoqërohen me komplikime pas operacionit siç janë dhembje, shpesh edhe shumë e fortë, fryrje, dhe spazma të muskujve që shkaktojnë vështirësi në hapjen dhe mbylljen e gojës dhe vështirësi në përtypje, vështirësi në të folur dhe shqetësime të tjera që mund të arrijnë të ndryshojnë rutinën e jetës së përditshme tek pacientët.
Por çfarë mund të bëjë stomatologu për të zvogëluar në minimum këto komplikime?
Rishikimi në mënyrë sistematike i literaturës Cochrane në 2012 (Antibiotics to prevent complications following tooth extractions. Lodi G, Figini L, Sardella A, Carrassi A, Del Fabbro M, Furness S. Cochrane Database Syst Rev. 2012 Nov 14) ka treguar sesi terapia/ profilaksia antibiotike mund të ndërhyjë tek shfaqja e infeksionit pas një heqjeje dhëmbi.
Ky rishikim, tek rezultatet, ka përfshirë 18 studime klinike të rastësishme të kontrolluara me placebo, në errësirë të plotë, me një total prej 2456 pjesëmarrësish dhe ka zbardhur rezultatin që në lidhje me placebo, antibiotikët zvogëlojnë riskun e infeksioneve tek pacientët që i nënshtrohen heqjes së dhëmballës së fundit me rreth 70%. Është parë edhe që antibiotikët mund të zvogëlojnë riskun e zgavrës së thatë me 38%, dhe tek pacientët që i nënshtrohen një profilaksie / terapie antibiotike shfaqja e dhembjes, në 7 ditët pas heqjes së dhëmbit rezulton të jetë shumë më e vogël në krahasim me rastet e trajtuara me placebo.
Pikërisht për këtë arsye pyetet nëse, tek pacientët e shëndetshëm, që nuk kanë sëmundje kronike dhe imunodepresive përkatëse, të jetë pastaj e drejtë të përshkruhen antibiotikët gjithmonë përpara një trajtimi për një heqje komplekse dhëmbi, apo përdorimi i shumtë i antibiotikëve të përshkruar tek personat e shëndetshëm për të parandaluar infeksionet, mund të shkaktojë më shumë dëme sesa të mira për pacientë të veçantë dhe popullsinë në përgjithësi, përveçse të zhvillojë rezistencat bakteriale?
Si përgjigje për këtë problematikë një artikull që ka dalë së fundmi (Chlorhexidine gel and less difficult surgeries might reduce post-operative pain, controlling for dry socket, infection and analgesic consumption: a split-mouth controlled randomised clinical trial A. HARAJI & V. RAKHSHAN; Journal of Oral Rehabilitation 2015 42; 209—219) propozon një zgjidhje alternative, me siguri shumë më pak agresiv se administrimi i antibiotikëve dhe pothuajse pa efekte anësore. Ky studim në errësirë të plotë split - mouth i rastësishëm klinik i kontrolluar është kryer tek 90 raste të heqjes së dhëmballës së fundit tek të dyja anët dhe u ndikua në 45 pacientë në vitet 2011 - 2012.
Në eksperiment u përfshinë pacientë që kishin nevojë për heqje të dhëmballëve të fundit nga të dyja anët të ndikuar me një vështirësi që preferohet të jetë më e madhe se 7 sipas shkallës së Pederson. Përjashtohen pacientët që nuk ishin të gatshëm të merrnin pjesë ose të asistonin në seksionet e follow up; pacientët që kishin sëmundje kronike ose mendore; pacientët me kundër-ndikime ndaj kirurgjisë; pacientët që pijnë ilaçe; si qetësues për dhembjet deri në 4 ditë para heqjes së dhëmbit; pacientët që kanë nevojë për profilaksi antibiotike; pacientet që janë shtatzënë; pacientët me simptoma alergjie ose forma alergjike.
Nga autorët janë marrë në vlerësim më shumë se 200 pacientë dhe i është kërkuar të mos marrin asnjë ilaç qetësues apo antibiotik dhe të durojnë dhembjen. Ai që nuk mund të duronte pa marrë qetësuesit është përjashtuar nga studimi. Një kirurg maksilofacial në errësirë (i verbër) (me një përvojë rreth 15 vjeçare) ka kryer heqjen e të dyja dhëmballëve të fundit tek secili nga pacientët me një operacion të vetëm.
Radha e heqjes(ana e majtë apo e e djathtë) u zgjodh rastësisht. Është kryer një përplasje mukoperiostale ( mukozo - shtresa e dendur të indeve lidhëse vaskulare duke përfshirë kockat përveç sipërfaqes së nyjeve) dhe një kthim për të arritur tek dhëmballa e fundit (dhëmballa e tretë), duke kryer ndërhyrjen kirurgjikale për prerjen e kockës dhe seksionit (me aparatura rrotulluese) kur është e nevojshme. Pas heqjes së dhëmballës, zgavra e vogël e gojës është pastruar dhe majat e kockave janë lëmuar. Më pas, një dentist i përgjithshëm ka aplikuar tek çdo pacient vetëm në një nga dy zgavrat e vogla pas heqjes sfungjerë xhelatine që përmbajnë Silver2 koloidale me bazë Clorexidina me përqindje 0.2. Zgavra e vogël jo anësore e te njëjtit pacient u mbush me sfugjerë xhelatine të të njëjtave përmasa por me placebo. Këto mjekime do të përthitheshin brenda katër javësh. Qoftë kirurgu qoftë pacienti nuk i kushtonin rëndësi se tek cila nga dy zgavrat e vogla vihej clorexidina dhe tek cila placebo. Pra kururgu pastaj vazhdoi me qepjen e plagës.
Dhembja pas operacionit u analizua duke përdorur shkallën VAS. U vlerësua tek secila anë tek çdo pacient. Vlerësimet u kryen qoftë ditën e parë edhe ditën e tretë pas ndërhyrjes. VAS - i u konvertua në një shkallë me 10 renditje ( me 0 pikë: pa dhembje, me 10 pikë: dhembje e padurueshme). Kirurgut maksilofacial, në errësirë (të verbër), iu kërkua të diagnostikojë praninë e zgavrës së thatë në ditën e tretë pas operacionit, sipas kritereve standarte të Blum. Të dhënat demografike (mosha, gjinia) si për shembull pirja e duhanit tek pacientët (po/jo) është regjistruar. Ditën e parë dhe të tretë pas operacionit, janë regjistruar nivelet e formimit të zgavrës së thatë dhe të dhembjes.
"tek secila nga ditët pas kirurgjisë - komentojnë Autorët - kishte një ndryshim të rëndësishëm për dhembjen e perceptuar tek zgavra e trajtuar me placebo në krahasim me atë të trajtuar me clorexidina. Aplikimi i xhelit me clorexidina, pra, mund të reduktojë ndjeshmërisht intensitetin e dhembjes deri ditën e tretë pas kirurgjisë. Megjithatë dhembja rezulton më e madhe në rastet e "zgavrës së thatë" sesa në rastet e zgavrës së shëndoshë.
Mund të nxirret përfundimi i konfermuar se Clorexidina ka një efekt qetësues të rëndësishëm (p = 0.0001), duke zvogëluar ngarkesën me baktere pra dhe infeksionin e zgavrës. Aplikimi i këtij sfungjeri xhelatine me bazë Clorexidine me 0.2% është një zgjuarsi e vogël nga ana e dentistit që të mund t'i kursejë pacientit të shëndetshëm administrimin e antibiotikëve, me efektet anësore shoqëruese, duke garantuar në të njëjtën kohë shqetësime më të vogla pas ndërhyrjes kirurgjike, veçanërisht përsa i përket dhembjes.

Nën kujdesin e: Lara Figini, Kordinatore Shkencore e Odontoiatria33.
Përktheu: Valbona Spahia