Shpimi i membranës sinusale gjatë ndërhyrjeve për ngritjen e sinusit të nofullës. Sa vendimtar është në fillimin e komplikacioneve post-operative?

Ngritja e sinusit të nofullës ka treguar që është një teknikë efikase dhe e parashikueshme për të furnizuar lartësi të mjaftueshme dhe densitet kockor të nevojshëm për pozicionimin e një implanti të qëndrueshëm tek sektorët superior të pasëm atrofik dhe pneumatik.

Lara Figini

Ngritja e sinusit të nofullës ka treguar që është një teknikë efikase dhe e parashikueshme për të furnizuar lartësi të mjaftueshme dhe densitet kockor të nevojshëm për pozicionimin e një implanti të qëndrueshëm tek sektorët superior të pasëm atrofik dhe pneumatik. Një teknikë e zakonshme, e njohur si "qasje nga dritarja anësore", e futur për herë të parë nga Boyne dhe James në 1980. Një komplikacion intra-operativ i përhapur gjatë manovrave të ngritjes së sinusit të nofullës është shpimi i membranës sinusale (e quajtur ndyshe edhe membrana e Schneider). Literatura sjell një përqindje të shpimit që shkon nga 10% në 60% ( Misch 1999, Pikos 2008, Shlomi 2004). Një studim retrospektiv i Hernandez-Alfaro (2006) ka treguar që në 56% të shpimeve diametri rezulton më i vogël se 5mm, në 26,92% mes 5 dhe 10 mm dhe në 19,23% më e madhe se 10 mm. Literatura botërore për fat të keq tregon një konflikt mes lidhjes së shpimit të membranës me komplikacionet post-operative. Nga njëra anë shumë studime flasin për një lidhje reale mes shpimit dhe infeksionit akut të sinusit të nofullës ose të implantit, ndërsa për disa studime të tjera kjo lidhje nuk ekziston.
Shpimi i membranës sinusale i trajtuar në mënyrë jo të përshtatshme mund të sjellë në fakt komplikacione post-operative, si infeksionet akute ose kronike të sinusit, invazion bakterial, ënjtje, gjakosje, hapje të plagës, humbje të materialit të vendosur dhe një ndryshim i funksionit fiziologjik të sinusit të nofullës. Thuhet se zhvendosja e biomaterialit tek membrana e sinusit mund të jetë përgjegjëse e sinusitit akut dhe kronik, duke kompromentuar edhe prognozën e implanteve të vendosura. Në tentativën për të shmangur këto komplikacione dhe të tjera pozicionohet zakonisht një membranë kolagjeni përthithës për të riparuar shpimin e membranës së sinusit. Në një punim të fundit të publikuar tek Oral surgery Oral medicine, Oral pathology and Oral radiology në korrik 2015 flitet pikërisht për këtë. Autorët kanë kryer një studim retrospektiv nga 2008 deri në 2012 për 102 raste të ngritjes së sinusit të nofullës.
Protokolli i përdorur ishte ai që vijon më poshtë:
-Janë kryer tomografi Cone beam para operacionit për çdo rast dhe është studiuar një plan trajtimi për çdo pacient në bazë të volumit kockor, densitetit dhe cilësisë.
-Ditën e ndërhyrjes pacientëve ju është dhënë një profilaksi antibiotike, domethënë, amoksicilinë 2g (ose klindamicina 600mg për ata që kanë alergji ndaj penicilinës) 1 orë përpara procedurës.
-Ngritja e sinusit të nofullës në të gjitha rastet është kryer me teknikën e "dritares" anësore.
-Në rastet kur verifikohet një shpim i membranës në rrjedhën e procedurës, kjo është riparuar gjatë ndërhyrjes, duke vënë një membranë kolagjeni që është e disponueshme në treg (Collatape, Zimmer Dental, Carlsbad, CA) . ProOsteon (Interpore Croce, Irvine, CA), Mastergraft (Medtronic Sofamor Danek, Memphis, TN), ose Bio-Oss (Geistlich Pharma North America Inc., Princeton, NJ), me kockën homologe. Sasia e materialit të vendosur varet nga nivelet e kockave dhe nga variantet anatomike të sinusit. Me materialin e vendosur, bordura e krijuar rrotullohet në pozicion dhe qepjet aplikohen për të mbajtur mbylljen kryesore të indeve të buta.
-Pra janë programuar takime të ndryshme për kontroll nga 6 deri në 12 ditë pas çdo procedure, me takime të vazhdueshme nga 2 deri në 10 muajt që pasojnë.
Rezultatet kanë qënë si në vijim: shpimi i membranës sinusale është verifikuar në 64 raste (59,8%) nga 107. Shpimet janë ndarë në bazë të përmasave, duke marrë 58 (90,6%) shpime me diametër më të vogël se 5 mm dhe 6 (9,4%) me diametër më të madh se 5mm. Ka patur 6 raste (5,6%) ku është regjistruar sinusiti post-operativ. Nga këto, 3 sinusite janë verifikuar në rastet pa shpime, 2 me shpime me diametër më të vogël se 5mm dhe 1 me një shpim me diametër më të madh se 5mm. Analiza statistikore e këtij studimi retrospektiv nuk ka treguar ndonjë rritje të konsiderueshme të përqindjes së komplikacioneve post-operative kur krahasohen rastet pa shpim dhe rastet me shpim (P= .61).
Edhe pse disa mjekë e konsiderojnë shpimin e membranës sinusale një komplikacion të rëndë intra-operative gjatë ndërhyrjeve të ngritjes së sinusit të nofullës, ky studim ka treguar se kurdo që shpimi riparohet menjëherë gjatë një ndërhyrjeje dhe në mënyrë të përshtatshme, prania dhe përmasat e vetë shpimit nuk rrit rrezikun e komplikacioneve post-operative, si infeksioni.

Nën kujdesin e: Lara Figini, Koordinatore Shkencore e Odontoiatria33

Bibliografia:
- C.E. Misch: The maxillary sinus lift and sinus graft surgery. Contemporary Implant Dentistry, CV Mosby, St. Louis, MO (1999), pp. 469-495
- M.A. Pikos: Maxillary sinus membrane repair: update on technique for large and complete perforations. Implant Dent, 17 (2008), pp. 24-31
- B. . Shlomi, I. Horowitz, A. Kahn, A. Dobriyan, G. Chaushu: The effect of sinus membrane perforation and repair with Lambone on the outcome of the maxillary sinus floor augmentation: a radiographic assessment. Int J Oral Maxillofac Implants, 19 (2004), pp. 559-562

Përktheu: Valbona Spahia