Diabeti dhe osteointegrimi i implantit

Ky artikull ka si qëllim studimin nëpërmjet literaturës, të efekteve të diabetit tek osteointegrimi i implantit dhe mbi shërimin e indeve të buta. Në studimet eksperimentale është treguar se në patologjinë e diabetit është i pranishëm një kontakt i reduktuar midis kockës dhe implantit.

I. Franchi, S. Bortolini, M. Gardinali, G. Malaguti, U. Consolo

Ky artikull ka si qëllim studimin nëpërmjet literaturës, të efekteve të diabetit tek osteointegrimi i implantit dhe mbi shërimin e indeve të buta. Në studimet eksperimentale është treguar se në patologjinë e diabetit është i pranishëm një kontakt i reduktuar midis kockës dhe implantit. Në krahasim me njerëzit që nuk janë të prekur nga diabeti tek ata që janë të prekur nga kjo patologji kemi një përqindje më të lartë të dështimit të implanteve. Shumica e këtyre dështimeve ndodh gjatë vitit të parë pasi janë vendosur implantet, duke atribuar shkakun e problematikave mikrovaskulare. Edhe pse ka një rrezik të lartë të dështimeve te pacientët me diabet, studimet eksperimentale kanë treguar që një nivel i kontrolluar i glicemisë rrit shkallën e osteointegrimit të implantit. Rritja e patologjisë diabetike vendos probleme të shumta në kirurgjinë e implanteve, edhe pse nuk paraqet kundërndikime. Komplikacionet e diabetit mund të ndikojnë shërimin e indeve të buta: është e nevojshme të kryhen konsiderime paraprake në rastin e individëve me diabet. Një kontroll i glicemisë dhe faktorëve të tjerë (për shembull hemoglobina e glikuar) mund të rrisë përqindjen e mbijetesës së implantit. Diabeti në fillimet e tij qoftë i tipit 1 qoftë i tipit 2 mund të jetë asimptomatik, pa simptoma të dukshme klinike. Në mënyrë paradoksale, follow-up - i për një kohë të gjatë është më i mirë në rastet e pacientëve me diabet të tipit 1 që janë të varur nga insulina sepse nivelet e glicemisë rregullohen dhe mbahen të qëndrueshme në krahasim me ata me diabet të tipit 2 që janë intolerant ndaj glukozës. Prania e glukozës në urinë është burim i diagnozës së sigurt të një faze të diabetit me simptoma të paqarta. Nga literatura është e qartë se hiperglicemia shkakton efekte negative mbi formimin e kockës dhe rimodelimin e saj. Indet parodontale ndikohen nga ndryshimi i mikroqarkullimit. Rekomandohet një kontroll glicemik i kujdesshëm tek individët me predispozicion familjar ndaj patologjisë; monitorimi glicemik i domosdoshëm, duke përfshirë hemoglobinën e glikuar te pacientët me rrezik (vlera <6%).
Patologjia e diabetit nuk paraqet një kundërindikim në trajtimin e implanteve, por përbën një faktor rreziku për dështimin e implantit nëse nënvlerësohet ose nëse lidhet me faktorë të tjerë si duhanpirja dhe një higjenë e keqe orale. Këshillohet profilaksia para-operative me amoksicilinë per os 2 g një orë përpara ndërhyrjes, e ndjekur nga 1 g çdo 12 orë dhe mbajtja higjenike në shtëpi me shpëlarës me bazë klorheksidine 0,12% për 10 ditët në vijim pas ndërhyrjes. Pacienti duhet të ketë një dietë hipokalorike dhe hipoglicemike (nuk këshillohen pijet e sheqerosura dhe ushqimet si akullore dhe kos).

Artikullin e plotë origjinal e gjeni në seksionin Të ndryshme nga dentistria në Download Center.

Përktheu: Valbona Spahia