Kur duhet të rekomandohet një kurorë? Përgjigjen dentistët e SH.B.A

Cilat janë arsyet kryesore për të cilat është e përshtatshme të rekomandohet një kurorë? Kjo pyetje ju është drejtuar mbi 2000 dentistëve nga një grup kërkuesish amerikanë të bashkuar nën emërtimin The National Dental Practice-Based Research Network, që kanë publikuar rezultatet e studimit të tyre në JADA.
Midis 1777 dentistëve që i janë përgjigjur sondazhit para së gjithash është evidentuar si zonë kryesore e konsensusit, që kurorat duhet të rekomandohen në rastin e dhëmbëve posteriorë të trajtuar në mënyrë endodontike. Ky rekomandim është koherent me evidencat e prodhuara nga literatura: rezultatet e një studimi mbi një milion dhëmbë kanë treguar një lidhje midis mungesës së mbulesave të kurorës te dhëmbët që i janë nënshtruar trajtimit endodontik dhe frakturës së vetë dhëmbëve. Në një studim tjetër kërkuesit kanë pasur një mbijetesë të molarëve me 50% pa kurorë dhe 98% me mbulim të kurorës.

Megjithatë nuk janë vënë re gjithmonë përfitimet analoge në studimet që kanë marrë në ekzaminim dhëmbët anteriorë. Edhe në këtë rast dentistët që kanë marrë pjesë në sondazh kanë pasqyruar në përgjigjet e tyre indikacionet që vijnë nga literatura dhe kanë deklaruar që të rekomandohen vetëm në disa rrethana kurorat për dhëmbët anteriorë të trajtuar në endodonci. Faktorë të tjerë ndikojnë në jetëgjatësinë e dhëmbëve të trajtuar në mënyrë endodontike, si numri i dhëmbëve që mungojnë dhe kontrolli i pllakës bakteriale.

Disa maja të thyera dhe dhëmbë me fraktura janë disa nga arsyet e cituara nga dentistët për rekomandimin e një mbulimi me kurorë. Studimet llogaritin numrin e frakturave midis 20 dhe 90 për çdo 1000 persona në vit, me një frekuencë më të madhe në sektorët posteriorë. Në shumë raste ka ekspozim të dentinës dhe shpesh ka pasoja të rënda, si përfshirja e pulpës ose nevoja për ekstraksion të dhëmbit. Për shkak të incidencës së lartë të problemit duket e natyrshme që stomatologët të rekomandojnë kurora në rastin e frakturave të dhëmbëve.
Provat e literaturës mbështesin edhe pozicionimin e kurorave në dhëmbë me restaurime të gjera, me qëllim që të reduktohen mundësitë e një avulsioni. Mjekët që i janë përgjigjur sondazhit kanë cituar efektivisht restaurimet me përmasa të gjera ndër arsyet për rekomandim të kurorave por jo me të njëjtin uniformitet opinioni si për dhëmbët e frakturuar ose për dhëmbët e trajtuar në mënyrë endodontike. Në këtë rast, pjesa më e madhe e stomatologëve ka deklaruar se preferon një ballafaqim me pacientët dhe se i merr parasysh preferencat dhe pritshmëritë e tyre gjithashtu të rëndësishme të konsideratave klinike.

Në përgjithësi, pohojnë autorët, " ka një ndërveprim kompleks të faktorëve që ndikojnë rekomandimet e trajtimit" dhe përveç atyre që janë cituar, që kanë pasur një konsensus të gjerë transversal, faktorë të tjerë janë më delikatë dhe mund të varen nga vetë stomatologu. Në fakt është vënë re një diferencë midis prirjes për të sugjeruar pozicionimin e kurorave sipas rajonit ku është lokalizuar klinika, duke sugjeruar pra influenca të tipit kulturor, siç është mbizotërimi i sjelljeve pak a shumë atendiste. Përveç kësaj më shumë se një dentist është i zënë dhe duket më pak i prirur për ta orientuar pacientin drejt zgjedhjes së një kurore. Gjithashtu influencon gjendja e sigurisë së pacientit, veçanërisht e konsiderueshme në një organizatë të shëndetit në Shtetet e Bashkuara, kryesisht e bazuar në rimbursimet e sigurimeve. Së fundi ka një rol shpesh përcaktues disponibiliteti i disa teknologjive, veçanërisht prania në klinikë e skanerit intraoral, që lejojnë marrjen e gjurmëve optike me përdorimin e një burimi drite dhe disponueshmërinë e modeleve në 3D në mënyrë më të thjeshtë dhe më të shpejtë.

Adelmo Calatroni

Për më shumë:
McCracken MS, Louis DR, Litaker MS, Minyé HM, Mungia R, Gordan VV, Marshall DG, Gilbert GH; National Dental Practice-Based Research Network Collaborative Group. Treatment recommendations for single-unit crowns: Findings from The National Dental Practice-Based Research Network. J Am Dent Assoc. 2016 Nov;147(11):882-890.

Përktheu: Valbona Spahia