Low Level Laser Therapy (LLLT) dhe kirurgjia ekzodontike e molarëve të tretë inferiorë

HYRJE
Kirurgjia ekstraktive e molarëve të tretë inferiorë është konsideruar gjithmonë një metodë me një farë vështirësie dhe në 10% të rasteve lidhet me komplikime pak a shumë të rënda. Studimi aktual paraprak monocentrik propozohet që të vlerësojë potencialin terapeutik të Low Level Laser Therapy (LLLT) në komplikimet post kirurgjikale të molarëve të tretë inferiorë të retinuar. Janë marrë në konsideratë simptomatologjia e dhimbshme, edema dhe trizma.

MATERIALE DHE METODA
Studimi është kryer pranë UOC të Kirurgjisë Maksilo-Faciale dhe Stomatologjisë së Spitalit Maggiore Policlinico në Milano, nga muaji prill 2014 deri në muajin tetor 2015. Kriteret e përfshirjes parashikonin individë me moshë midis 18 dhe 60 vjeç të pa prekur nga patologjitë lokale dhe sistemike, jo në terapi me kortizone, biofosfonate dhe pa trajtime të mëparshme me radio-kimioterapi. Pra janë regjistruar 44 pacientë me moshë mesatare 29,7 vjeç, pasi është marrë miratimi i informuar. Diagnoza parashikonte analizën e radiografive dixhitale dhe të tomografisë së kompjuterizuar dhe duke konsideruar klasifikimet e Winter dhe të Pell-Gregory, të gjithë pacientët paraqisnin një rezultat midis 6 dhe 8.
Nëpërmjet mënyrës rastësore, studimi i rastit është ndarë në dy grupe: grupi A i formuar nga 20 pacientë (8 femra dhe 12 meshkuj), i trajtuar me LLLT; grupi B i kontrollit formuar nga 24 pacientë (15 femra dhe 9 meshkuj), që ekspozoheshin vetëm ndaj një drite shënjestruese laseri me efekt placebo.

Koha T0 korrespondonte me ndërhyrjen kirurgjikale dhe me aplikimet e para të LLLT. Në kontrollet 2, 5, 10, 15 dhe 20 ditë, nga T1 në T5, janë kryer aplikimet e LLLT në grupin A dhe vetëm aplikimet e placebos në grupin B. Një operator i dytë mblidhte të gjitha të dhënat që lidheshin me matjet e dhimbjes, edemës dhe të trizmës. Kohët mesatare kirurgjikale me ndërhyrjet e kryera nga një mjek i vetëm, janë më të vogla në 45 minuta dhe parashikoheshin vetëm nga aplikimet lokale të kloheksidinës me 0,2% dhe pako me akull sintetik.
Për vlerësimet e dhimbjes janë përdorur Numeric Rating Scale (NRS) dhe McGill Pain Questionnaire Short Form (MGPQ-SF). Vlerësimet e edemës janë kryer duke ndjekur metodën Amin dhe Laskin në 1983 dhe të Rakprasitkul, Schultze-Mosgau të 1997, duke konsideruar vetëm matjen midis marzhit inferior të tragus dhe pogonion kutan (T-P). Për trizmën është konsideruar distanca midis marzhit incizal superior dhe inferior në kushte të hapjes maksimale bukale.

Është përdorur një laser me dioda (SmartDuo, Deka Srl, Calenzano, FI) me gjatësi dyfishe vale prej 980 nm me fuqi nga 200 mW në 500 mW në modalitet të vazhdueshëm. Në përfundim të veprimeve kirurgjikale në kohën T0 procedohej me aplikimet LLLT me fuqi prej 500 mW duke përdorur një fibër prej 300 µm me modalitet të defokalizuar për një minutë. Pas aplikimit të një suture me mëndafsh, indet janë trajtuar duke përdorur një terminal me lente me diametër 1 cm me një fuqi prej 300 mW në modalitet të vazhdueshëm dhe të defokalizuar (fig. 1). I janë nënshtruar rrezatimit mukozat në njësinë e ndërhyrjes për 5 minuta dhe zonat e lingula mandibulare dhe të foramenit të mjekrës për 3 min.
Studimi është kryer në verbëri të dyfishtë dhe me një sistem jo parametror, më të ndjeshëm për grupet e vogla. Është aplikuar testi t i Student me dy bishta, për të vlerësuar shkallën e domethënies të rezultateve duke konsideruar vlera domethënëse të p ≤ 0,05.

Figura 1 Indet janë trajtuar duke përdorur një terminal me lente me diametër 1 cm me një fuqi 300 mW, në mënyrë të vazhdueshme dhe të defokalizuar.

REZULTATE DHE KONKLUZIONE
Te pacientët e grupit A është verifikuar një zvogëlim i dhimbjes post operatore në mënyrë domethënëse më e madhe pas kohës T2 krahasuar me pacientët e grupit B. Analiza statistikore nga T0 në T5 e NRS ka dëshmuar vlera me domethënie p = 0,001 në grupin A dhe p = 0,04 në grupin B. Megjithatë vlerat me domethënie p = 0,005 për grupin e trajtuar dhe p = 0,02 për grupin e kontrollit.
Te pacientët e trajtuar edema është shfaqur e limituar në kohët T1 dhe T2, me një regresion të shpejtë brenda 10 ditëve. Në pjesën më të madhe të pacientëve të grupit B një zvogëlim i edemës është vërejtur jo para lehtësimit në T4.
Vlerësimet e trizmës intermaksilare në të dy grupet dhe te pacientët test, nivelet e hapjes orale ktheheshin para kohe në normalitet me kohët T2 - T3.
Rezultatet e studimit kanë dëshmuar në të gjithë pacientët e trajtuar me LLLT një rrjedhë post operatore të rehatshme me një intensitet të zvogëluar të dhimbjes me një edemë dhe trizma të përmbajtura. Pra mund të afirmohet në bazë të të dhënave të hasura në literaturë dhe rezultateve të përftuara se LLLT e pjesëve post ekstraktive mund të përfaqësojnë një procedurë të vlefshme shtesë për një kontroll më të mirë të dhimbjes dhe të gjithë komplikimeve post-operatore.

Burimi: Dental Cadmos
Përktheu: Erjola Taga