Pas një buzëqeshjeje ka një person

Implikimet psikologjike të mjekësisë estetike dhe në stomatologji, këto janë këshillat për një qasje më të mirë

Debati rreth fushave të ndërhyrjes së stomatologëve rreth temës së mjekësisë estetike, pothuajse gjithmonë fokusohet në zonat e ndërhyrjes, në ato "ekskluzive" të mjekut dhe ato të kompetencave të stomatologut. Më pak trajtohet materia nga pikëpamja e pacientit që i drejtohet dentistit për të rikthyer një buzëqeshje apo estetikën e humbur.

Gjatë Kongresit të fundit Poiesis këto tema janë zhvilluar duke na kujtuar se si estetika është një prej mënyrave të kurimit në mjekësi dhe stomatologji por si, mbase, fusha mjekësore dhe ajo stomatologjike, ka implikimet më të mëdha psikologjike, shpesh jo të deklaruara, ose mbi të gjitha të pandërgjegjshme. Për pacientin nevoja për të pasur një buzëqeshje nuk është parë vetëm nga pikëpamja funksionale, të kthesh përtypjen, por shpesh që t'i rikthehesh një jete me marrëdhënie, që të mos ndihesh në siklet me të tjerët.

Me doktor Giuseppe Polipo - mjek estetik, stomatolog, psikoterapeut-president i Shoqatës Italiane Psikologjia Estetike, jemi përpjekur që të thellojmë pikërisht këto aspekte.

Dr. Polipo, përballë një personi që ju shprehet se ndihet i shëmtuar, si duhet të silleni?

Mënyra se si shihemi në pasqyrë por edhe mënyra me të cilën shikojmë të tjerët është qartë një projeksion psikologjik që derivon nga gjendjet e ndryshme shpirtërore, nga eksperiencat e ndryshme dhe mosha e jetës dhe nga shkalla e vetëvlerësimit, në vend të një gjykimi objektiv të pamundur në realitet. Për të ditur se si të sillemi nëse një person na thotë se ndihet i shëmtuar nevojitet që të nisemi nga konsiderata se fytyra në estetikë duhet kuptuar, jo vetëm si një distrikt anatomik dhe funksional por edhe mbi të gjitha si një aparat marrëdhëniesh që shpreh nevojat, frikërat, pritshmëritë dhe vlerat si individuale dhe ato kolektive. Rezulton e kotë dhe joproduktive, pra të minimizojmë ose kundërshtojmë atë që ndihet i "shëmtuar", edhe nëse nuk i korrespondon realitetit duke qenë imazhi i trupit rezultati dhe jo shkaku i mënyrës në të cilën çdo person angazhon trupin e tij në marrëdhënie. Të ndihesh i shëmtuar apo i bukur është në fakt i lidhur gjithmonë me diferencën midis trupit real dhe ideal që sipas tij varet fortësisht nga shkalla e vetëvlerësimit të maturuar te marrëdhëniet e para emocionale me figura afektive primare referuese dhe nga mënyra në të cilën janë inkorporuar modelet sociale të bukurisë. Për gjithë këtë një shpjegim thjesht teknik ose një mohim i problemit do të perceptohet i largët nga ndjesia e pacientit, nga vuajtja e tij dhe nga zhgënjimi kundrejt pamjes së tij. Do të nevojitet kështu që të nisemi gjithmonë nga dëgjimi dhe nga pritja për të dëgjuar pacientin që më pas të ristrukturojmë emocionalisht dhe në mënyrë konjitive këto perceptime në mënyrën më funksionale.

Psikologu është konsulent i mjekut estetik apo mjeku estetik duhet të jetë pak psikolog?

Sot profesionisti që merret me estetikën duhet të njohë edhe vetëm në nivel të përgjithshëm dinamikat psikologjike që çojnë pacientët që të kërkojnë kura dhe përmirësime estetike për të mësuar që të njohin dhe në vija të përgjithshme sikletin dhe gjendjen shpirtërore të atij që nuk ndihet tërheqës nga ana sociale. Gjithashtu nga angazhimi teknik dhe i afateve të ngjeshura dhe kuotave të një klinike profesionale do të rezultojë më funksionale të integrojmë në ekip një figurë të formuar në psikologjinë estetike, të aftë që të menaxhojë pritshmëritë psikologjike të klientit/pacient dhe që të ketë një marrëdhënie në mënyrë të integruar nga pritja, në pamje të parë me feedback në rezultatin final.

Ne i drejtohemi stomatologëve: fytyra dhe buzëqeshja nga pikëpamja e kërkesave të pacientit janë e njëjta gjë apo ka një farë dallimi që duhet pasur parasysh?

Fytyra e çdo qenie njerëzore na tregon se si ndihemi, çfarë i japim vetes dhe për çfarë privohemi, tregon energjitë me të cilat jemi ushqyer, nëse kemi qeshur apo qarë, zakonet tona. Pa dyshim është centrali komunikues i çdo qenie njerëzore protagoniste e çdo takimi, marrëdhënie dhe përfshirje. Në mënyrë të veçantë buzët dhe zona periorale përfaqësojnë bashkë me shikimin territorin e shprehjes së zgjedhur të çdo individi. Për këtë ai që merret me estetikën e fytyrës nuk mund të mos njohë gjuhën ekspresive të fytyrës dhe në veçanti rëndësinë psikologjike të gojës. Psikologjia estetike njeh për shembull më shumë se 15 buzëqeshje të ndryshme nga pikëpamja e komunikimit emocional.

Po roli i psikologut ndalon në komunikimin me pacientin dhe me konsultimin me mjekun estetik apo shtrihet dhe me teknikat e komunikimit të rezultateve estetike?

Siç e shpreha dhe më lart, ai që merret me estetikën, punon mbi trupin por dhe mbi dëshirën psikike për të qenë tërheqës që nuk është një e dhënë objektive dhe matematike por një aspirim subjektiv i ngarkuar me përfaqësime emocionale individuale. Çdo person në fakt percepton aspektin e tij (dhe pritshmëritë e tij estetike) në marrëdhënie të ngushtë me historinë e tij personale (nevojat, motivacionet, vetëvlerësimin, statusin, rolin social, referimet deri në seancën e parë për të shmangur pakënaqësitë dhe surprizat e këqija në fund të trajtimeve (70% e klientëve të estetikës pretendon, në fakt, që çlirohen nga kurat dhe dëgjimi edhe për problemet emocionale, familjare dhe seksuale). Pacienti që i nënshtrohet kurave estetike është përfundimisht i përfshirë në të gjithë personalitetin e tij, edhe pse ndien në lojë perceptimin e rolit të tij dhe vlerën sociale. Prandaj në estetikë plus përgatitjes teknike për rikthimin e një funksioni nevojitet që të njohim pacientin në dimensionet e tij psikike për të krijuar një raport besimi dhe për të kuptuar:

• Pritshmëritë "psikike" të nënkuptuara në çdo trajtim estetik
• Imazhin real/ideal që klienti/pacienti ka për fytyrën e tij
• Në cilën mënyrë klienti/pacienti imagjinon se jeta e tij mund të përmirësohet pas një ndërhyrje estetike
• Ndërhyrjet dhe trajtimet estetike të kryera në precedencë dhe me çfarë rezultati dhe kënaqësie

Për gjithë këtë raporti midis pacientit dhe klientit dhe mjekut estetik ka nevojë që të shtrihet përtej komunikimit "objektiv" të rezultateve dhe të përfshijë problematikat dhe feedback-un pas trajtimit shpesh të rëndësishme po aq sa vetë trajtimi. Bashkëpunimi me klientin/pacientin është i domosdoshëm për të zbuluar nëse rezultatet estetike kanë hasur dhe në ç' mënyrë nevojat, imagjinatën e pavetëdijshme dhe kënaqësinë emocionale e pacientit. Në ndryshim nga fushat e tjera terapeutike, metri thelbësor me të cilin matet suksesi në estetikë është në fakt "kënaqësia" e pacientit dhe për këtë të njohësh botën e psikologjisë estetike do të thotë të fitosh kompetencat për të menaxhuar nevojat, dëshirat, konfliktet, frikërat, aspiratat për bukurinë dhe mirëqenien e çdo individi që kërkon nëpërmjet estetikës më shumë shëndet dhe një mirëqenie më të madhe psikologjike.

Burimi: Odontoiatria33

Përktheu: Erjola Taga