Pacienti në kimioterapi dhe ndërhyrjet stomatologjike

Pacienti që përballet me një cikël kimioterapie, zakonisht është i inkuadruar nga mjekët që ndjekin kurat dhe jo rrallë herë, përpara fillimit të programit të kurave pacienti ftohet për të eliminuar të gjitha problematikat e mundshme dentare që nëse lihen pa trajtuar mund të gjenerojnë episode septike të rëndësishme.

Për fat të keq, kur gjendemi përballë këtyre rasteve kriteret e zgjedhjes nuk janë më ato konservativë por i përgjigjen kritereve që janë shumë afër atyre të emergjencës. Kjo nënkupton se, përballë një dhëmbi që në kushte normale rekuperohet, duhet të zbatohet një zgjedhje më drastike që sjell ekstraktimin e dhëmbëve që mund të kurohen.

Kimioterapia dhe trajtimi i reaksioneve apikale

Kjo është veçanërisht e vërtetë për elementet dentarë që kanë reaksione apikale, si granolumat: këto patologji, që lidhen me trajtimet endodontike që nuk janë kryer ose nuk kanë dhënë efektin e dëshiruar, mund të zgjidhen në periudha që shkojnë nga gjashtë deri në dymbëdhjetë muaj. Kjo periudhë kohore nuk është dhënë nga masat terapeutike me kimioterapi: këto barna në disa raste ulin mbrojtjet imunitare të pacientit dhe një proces septik i limituar mund të evoluojë në një mënyrë shumë të rëndë dhe invazive, duke dëmtuar shëndetin e përgjithshëm të pacientit që tashmë kërcënohet nga patologjia tumorale.

Prandaj, rëndësia e një shëndeti oral të mirë në periudhat e mirëqenies është shumë e madhe sepse në rastin e terapive me kimioterapi dhëmbët nuk duhet të paraqesin kurrë një problem.

Massimo Gagliani