Financimet për kurat stomatologjike

Një mundësi dhe për klinikat e vogla, ja këshillat e ekspertit

Nor. Mac.

Ndër arsyet kryesore të përzgjedhjes së një klinike dentare pjesë të një Zinxhiri, nga ana e qytetarëve është mundësia për të kryer pagesa me këste, siç kishte evidentuar një kërkim (commissioned research) për Key-Stone nga ANCOD. Mundësia për të realizuar koston e terapisë nëpërmjet një instituti kredish që mund të propozohet dhe menaxhohet edhe nga një klinikë stomatologjike tradicionale. Por në parim dentistët tradicionalë janë më ngurrues për t'i propozuar pacientit të tyre financimin. Arsyet janë të shumta.

"Nga pikëpamja ime stomatologët ndahen në dy kategori, ata që i duan financimet dhe ata që për fatin e tyre të keq duhet t'i kenë, por që do të bënin me kënaqësi edhe pa to". Këtë thotë për Odontoiatria33 Toshiro Savoia, konsulent biznesi në stomatologji që për vite me radhë ka punuar në sektorin e kredive konsumatore në degën stomatologjike duke trajtuar të gjitha tipologjitë e klinikave stomatologjike: klinika mono profesionale, të kombinuara, shoqata, shoqata të profesionistëve, sh.p.k, etj.

I kërkuam Savoias që të na tregojë 4 çështje të rëndësishme të mënyrës së qasjes së dentistëve ndaj financimeve:

1. Ia propozojnë vetëm pacientëve të rinj. Po pacientët e fituar tashmë, nuk meritojnë këtë mundësi? Është e nevojshme që të futemi në rregullin e ideve që financimi është një shërbim që i ofrohet në këshillim dhe që pacienti është i lirë ta pranojë atë ose jo; për disa mund të jetë shumë e përshtatshme që ta bëjë.

2. I aktivizojnë vetëm me kërkimin e drejtpërdrejtë të pacientit. Instrumenti financiar që të jetë efikas duhet të komunikohet në mënyrë koherente nga salla e pritjes me praninë e broshurave informative deri në dorëzimin e preventivit të shitjes që lidhet me praktikat e pagesës që përdoren në klinikë. Nëse pret që të jenë pacientët që të kërkojnë nëse i bën, volumi i praktikave do të jetë vërtetë shumë i vogël.

3. Preokupohen që të gjejnë një institut në momentin e fundit kur pacienti i kërkon nëse është e mundur që të aktivizojnë një financim. Kjo është mënyra tipikë për të gjetur me emergjencë, duke mos parashikuar një kërkesë të mundshme, duke zgjatur kohët e përgjigjes në praktikën e parë dhe me dy, tre javë në krahasim me 24/48 para autorizimit.

4. Preferojnë që të propozojnë shtyrjen e kostos së shërbimit. Është mënyra më e rrezikshme për të menaxhuar situatën me të gjithë risqet e pagesës së munguar dhe të nevojës për të menaxhuar rikuperimin e kreditit.

Shpeshherë motivi për të cilin dentisti heziton që të qaset drejt financimit është sepse mendon se duke e propozuar mund të kuptohet në mënyrë negative nga vetë pacienti, thotë Savoia që këshillon. "Të vendosësh në sallën e pritjes material informativ që të shpjegojë avantazhet për pacientin mund të jetë zgjidhja që e shtyn të njëjtin pacient që ta kërkojë, gjithashtu nevojitet që të bëjmë pacientin që të kuptojë se mundësia e financimit është një shërbim që shkon në favor të tij".

Sigurisht menaxhimi i praktikave, vazhdon Savaoia, "sjell nevojën për klinikën që të organizohet për të menaxhuar burokracitë që lidhen me të, por kjo zgjidhet lehtësisht duke trajnuar një person të klinikës që të ndjekë praktikat. Punonjësi përkatës më pas mund t'i propozojë dhe shpjegojë pacientit mundësinë e financimit të terapisë së propozuar nga mjeku". Sigurisht, vijon ai, mund të jetë e dobishme që "të kemi disa hapësira pritje mundësisht një dhomë që gjatë vizitave të para t'i dedikohet ekskluzivisht prezantimit të preventivëve, një vend në të cilin të garantohet privatësia".

"Për të menaxhuar në mënyrën e duhur një praktikë financimi - këshillon eksperti - është e nevojshme që të mos jemi të ftohtë por t'i shpjegojmë dhe të na kuptojnë se si formulohet kontrata dhe t'i lëmë një kohë të përshtatshme pyetjeve të drejta dhe të mundshme të pacientit".

"Financimi - përfundon Savoia - duhet të jetohet si një instrument, një mundësi më shumë që klinika i ofron pacientit të tij që të mund të ketë akses ndaj kurave përveç një mundësie për klinikën për të punuar".

Përktheu: Erjola Taga