Frika e ndryshimit fizik, humbja e dhëmbëve dhe parandalimi

Humbja e një dhëmbi është një ngjarje e jetuar në mënyrë negative si në nivel individual si në nivelin e marrëdhënieve: 31% e të intervistuarve të një kërkimi Erusko/GSK të prezantuar gjatë Kongresit të 61-të Shkencor ANDI, e citon si ndryshim fizik shumë shqetësues dhe rreth 30% e identifikon si ndryshim që mund të ketë impakt vetëm në përditshmërinë intime dhe të marrëdhënieve.

Në fakt është perceptuar si shkaku i përçmimit estetik (barazuar me humbjen e flokëve) dhe si barrierë për pranimin e tjetrit/të partnerit: "më mirë me disa rrudha më shumë se sa me një dhëmb më pak".
Dhe në nivel emotiv janë shkaktarët domethënës që na çojnë në imazhe që gjenerojnë shqetësim dhe që kujtojnë konceptet e plakjes, të shëmtisë dhe të neglizhencës.

31% e kampionit tonë ka deklaruar se ka ëndërruar humbjen e një dhëmbi. Ëndrra është përjetuar patjetër si e dhimbshme dhe në planin simbolik lidhet me domethënie të thella si "humbja" (vdekja e një personi të dashur) dhe si paraardhës i një ndodhie tragjike/fatkeqësi/lajm i keq. Pavarësisht rëndësisë që i atribuohet kësaj ngjarje të mundshme, sjelljet parandaluese nuk dukeshin se bënin pjesë në bagazhin kulturor të ndërhyrjeve. Kujdesi në ushqim (pranuar si ushqyerja me pak sheqerna) nuk do të shfaqet midis aktiviteteve të parandalimit dhe midis këshillave që i duhen dhënë atyre që kanë humbur një dhëmb, përveç të shkuarit shpesh te dentisti, nuk shtyhet për zgjidhjen e problemit të mësipërm: edhe në këtë rast, higjiena orale dhe ushqimi nuk janë marrë shumë në konsideratë.

Eksperienca e humbjes së një dhëmbi sidoqoftë është disi shumë e përhapur: 2/3 e të intervistuarve ka deklaruar se ka humbur një dhëmb. Shqetësimi për humbje të mëtejshme dhe ankthi/depresioni janë ndjenjat më të shpeshta që lidhen me këtë eksperiencë (në mënyrë koherente me gjendjen domethënëse emotive që vetë eksperienca është e lidhur) një vlerë shqetësuese prej 28% e të intervistuarve që ka humbur një dhëmb shfaqet si profil padyshim inercial duke deklaruar se nuk kanë bërë asgjë. "Inertet" janë për më tepër meshkuj, të lokalizuar në Jug dhe me moshë mesatare (40-60 vjeç).

Interesante është dhe mungesa e ndryshimeve të sjelljes parandaluese midis atij që ka humbur një dhëmb dhe atij që nuk ka humbur kurrë asnjë. Ai që ka pësuar humbjen (dhe që, teorikisht gjendet në një situatë me risk të madh) nuk duket se është më i vetëdijshëm si ai që nuk e ka pësuar, përkundrazi madje duket se parandalon më pak!

Nga këtu lind rëndësia për të filluar një fushatë të përcaktuar sensibilizuese mbi praktikat e parandalimit dhe mbi riskun.

Si mbyllje, prekim argumentin dentist/informacione të dentistit, figura kyçe e procesit dhe e sjelljeve që kemi analizuar deri më sot. Rreth 3/4 e ndërhyrjeve me proteza dhe ura, kanë deklaruar se kanë marrë nga dentisti informacione që lidhen me produktet që duhen përdorur për pastrimin dhe fiksimin e vetë protezës, por 21% e këtyre nuk ka marrë asnjë informacion të veçantë. Një nismë e fundit mbi të cilën duhet të reflektojmë.

Nën kujdesin e: Isabella Cecchini, Referuese e sektorit të shëndetit Eurisko

Përktheu: Erjola Taga