Si ka përfunduar salla e pritjes?

Normat anti Covid kanë revolucionarizuar sallat e pritjes. Moyra Girelli na shpjegon sesi të mundohemi t’i bëjmë sa më mikëpritëse por në të njëjtën kohë edhe të sigurta

Ambienti ku jetojmë dhe punojmë, siç e dini, tregon shumë për ne. Shpreh stilin tonë, guston tonë apo ndjeshmërinë tonë ndaj personave që qëndrojnë aty. Na tregon sesa vëmendje dhe kujdes kemi ose nuk kemi për detajet.
Në artikullin e sotëm fokusi është te sallat e pritjes së klinikave dentare (post Covid) të cilat janë bërë edhe më të domosdoshme, siç do të shprehej edhe antropologu francez Marc Augè "non-lieu", jo thjesht një vend. Janë bosh, jopersonale, aseptike.
Nëse deri në shkurt, mund të perceptoheshin dhe të shiheshin si vende dekompresioni (kush vinte në klinikë me vrap dhe shpesh i stresuar mund të relaksohej disa minuta përpara se të shoqërohej për në sallën operative), ose të kishte pak kohë të lirë (të lexonte ndonjë revistë, që ndoshta nuk do e blinte më pas) ose të socializohej (zakoni i vjetër i shkëmbimit të disa fjalëve me pacientët e tjerë), por tashmë nuk është kështu. Pushimi tashmë duhet të jetë sa më i shkurtër të jetë e mundur dhe nuk duhet të preket asgjë, apo pothuajse asgjë. Nuk ka më revista apo gazeta. Nuk ka lojëra për fëmijët. As karamele. Ka vetëm disa karrige apo stola dhe xheli për dezinfektimin e duarve. Kaq!
Një shkretim.

Në këto kushte, të detyrueshme por të nevojshme, përveç atyre të vendosura nga indikacionet e ministrisë, si mund ta mbajmë të gjallë funksionin e tyre mikëpritës, përveç atij pritës?
Si mund ta bëjmë atë vend dhe kohë, që është pjesë integruese e eksperiencës frytdhënëse të shërbimeve tona nga ana e pacientit, njësoj të kënaqshme?
Ka disa masa paraprake që janë të dukshme por që nuk ju kushtojmë rëndësi dhe si pasojë nuk i kurojmë siç duhet. Nëse arsyetojmë në termat e marketingut sensorial, duke hequr prekjen dhe shijen, shqisa që nuk lejohen të përfshihen, në këtë moment historik, na mbeten dëgjimi, shikimi dhe nuhatja pikat kryesore ku duhet të punojmë. Përdorni ngjyra (gushti është një muaj shumë i mirë për të lyer) dhe mundohuni që ato pak objekte që mund të përdoren të jenë të bukur për t'u parë. Jo karrige të ndryshme nga njëra-tjetra nga ngjyra, forma apo stili por vetëm gjëra të bukura dhe pse jo edhe bashkëkohore.
Ngjyrat për më tepër, kanë një impakt shumë të fuqishëm në trurin tonë, pra ja vlen që të njohim rregullat kromatike dhe të zgjedhim me kujdes nuancat që duam të përdorim. Ndërmjet librave në lidhje me këtë temë, mund të përmend "Cromorama. Come i colori hanno cambiato il nostro sguardo" nga Riccardo Falcinelli, që mund t'iu japë disa sugjerime të vlefshme.

Për të punuar në mënyrë të kënaqshme me dëgjimin mund të vendosni në sfond pak muzikë. Të zbuloni shijet e pacientëve nuk është gjithmonë e thjeshtë, sepse janë të shumta dhe të ndryshme, por mund të zgjidhni artistët universalë dhe të ndryshoni stilin e muzikës shpesh gjatë ditës. Kushtojini vëmendje volumit, që të mos jetë shumë i lartë dhe i bezdisshëm, por as shumë i ulët që të mos dëgjohet dhe të mos shquhet muzika.
Për nuhatjen mund të përdorni parfumet për ambientin. Shmangni produktet që shpërndahen gjerësisht, pasi rrallë herë kanë aroma të mira. Kërkoni më mirë aroma dhe parfume në dyqanet e specializuara. Edhe pse kushtojnë pak më shumë (cilësia paguhet, këtë e dimë) përveçse do të kenë një aromë më të mirë, do të zgjasin edhe më shumë. Mund të duket një detaj i parëndësishëm por në fakt nuk është kështu. Kur futemi në një hotel, në një dyqan apo në ambiente të tjera ku ndjehet një erë shumë e mirë, e vëmë re diferencën menjëherë.

Shumë dentistë dhe mjekë në përgjithësi, besojnë se një ambient i shëndetshëm dhe i higjenizuar duhet të marrë vesh vetëm nga detergjentët dhe produktet kimike por në fakt nuk është kështu. "Era e spitalit" e shqetëson pacientin, ndonjëherë edhe e terrorrizon duke e bërë të pasigurt.
Pikërisht në lidhje me këtë, duke qenë se 15-20% e personave vuan nga odontofobia dhe një përqindje tjetër e madhe e ka problem që të shkojë te dentisti duhet të tregojmë shumë kujdes për vendin ku pacientët kalojnë kohën përpara trajtimit, pasi mund të ketë një efekt relaksues dhe të gjenerojë fusha të pëlqimit mendor, që predispozojnë në mënyrë emocionuese personin që të jetë më i qetë dhe bashkëpunues gjatë trajtimit.
Edhe ajo që shfaqim në ekranin e vendosur në sallën e pritjes (nëse ka) mund të jetë funksionale apo jofunksionale për këtë qëllim. Për shembull, lajmet që shohim shpesh të shfaqen në ekran pa zë mund të na bëjnë nervozë ose të na shqetësojnë, ashtu si edhe projektimet e rasteve klinike që janë trajtuar (që për fat të mirë shihen shumë rrallë), janë indikuar më shumë për kongreset ndërmjet mjekëve sesa për pacientët, të cilët nuk i tolerojnë shumë pamjet e gojës me gjak. Shumë më e dobishme do të ishte që të shfaqeshin dokumentarë udhëtimesh (me audio aktive) që kanë avantazhin primar që të bëjnë që personat të jenë në humor të mirë dhe atë dytësor që të zgjerojnë nivelin e tyre të njohurive dhe kulturës.

E fundit, por jo më pak e rëndësishme, duhet t'i kushtojmë vëmendje sidomos në këtë stinë temperaturës së ambienteve. Nëse është e vërtetë që i nxehti i madh nuk durohet është e vërtetë edhe që modaliteti "frigorifer" gjithashtu nuk durohet. Jo të gjithë duan të jetojnë në një ngrirës, përveç faktit që ndryshimi termik nga jashtë brenda mund të shkaktojë efekte anësore të pakëndshme. Është e vërtetë që ka shumë masa paraprake por investimi ynë vlen, sepse i bën personat të ndjehen të rëndësishëm. Përforcon lidhjen afektive dhe atë të besimit ndërmjet jush dhe pacientëve dhe krijon një ndjesi përkatësie dhe besueshmërie.

Nën kujdesin e: Moyra Girelli, formatore, trajnere dhe konsulente procesi - themeluese e aula41

Përktheu: Valbona Spahia