Antikoagulantët dhe stomatologjia

Barnat antikoagulante janë ndër barnat më të përshkruara, pasi indikohen për trajtimin ose parandalimin e sëmundjeve dhe ngjarjeve kardiovaskulare, të tilla si: tromboza, embolia pulmonare, fibrilacioni atrial ose insuficienca kardiake. Për këtë arsye, edhe ekspertët e shëndetit oral duhet t'i dinë efektet e këtyre barnave, sepse përdorimi i tyre mund të sjellë pasoja edhe në zgavrën e gojës.

Por cilat janë rreziqet që mund të kenë pacientët që marrin këto barna dhe që i nënshtrohen procedurave dentare?

Efekti anësor më i zakonshëm është padyshim gjakderdhja.

Prandaj, nëse pacienti merr antikoagulantë, është mirë që stomatologu përpara çdo ndërhyrjeje që përfshin rrezikun e gjakderdhjes (ekstraktim, vendosje implanti ose heqje "e thjeshtë" e gurëve të dhëmbëve) të vlerësojë atë që përkufizohet si INR (International Normalized Ratio). Ky parametër, i cili mund të vlerësohet nëpërmjet një kampioni gjaku, është një tregues të kapacitetit koagulues të pacientit. Nëse vlera e INR-së është midis 2 dhe 3, është e mundur të kryhen ndërhyrjet e sipërpërmendura në klinikë. Nëse, nga ana tjetër, vlera është më e lartë, do të ishte më e përshtatshme që pacienti të referohej në ambientet spitalore ose të lidhej me mjekun specialist (ose mjekun e përgjithshëm) i cili zakonisht ndjek pacientin për të vlerësuar çdo ndryshim të trajtimit.

E gjithë kjo në fakt vlen vetëm për të ashtuquajturën TAO (Terapia Antikoagulante Orale), të cilës i përkasin antikoagulantët kumarinikë (Warfarin dhe Acenocoumarol).

Prej disa vitesh në treg janë përhapur NAO-të (Antikoagulantët e Rinj Oral), për të cilët nuk është e nevojshme të vlerësohet INR-ja përpara se të vazhdohet me ndërhyrje që përfshijnë rrezik gjakderdhjeje.
Këto barna përfshijnë: Dabigatranin, Rivaroxabanin, Apixabanin dhe Edoxabanin. Nëse pacienti është duke marrë antikoagulantë kumarinikë ose duke u trajtuar me një NAO, është ende e nevojshme të merren disa masa paraprake, mbi të gjitha kontrolli i hemostazës lokale që mund të favorizohet nëpërmjet kompresimit të thjeshtë, duke përdorur, nëse është e nevojshme, edhe celulozë të oksiduar ose acid tranexamik. Është gjithashtu e rëndësishme që të mos ngatërrohen antikoagulantët me agjentët antitrombocitar.

Të parët, në fakt, veprojnë drejtpërdrejt në kaskadën e koagulimit (me mekanizma të ndryshëm në varësi të faktit nëse është TAO apo NAO), ndërsa të dytët e kryejnë veprimin e tyre në grumbullimin e trombociteve.
Për sa i përket "masave paraprake" që duhen marrë gjatë kryerjes së një ndërhyrjeje dentare, të njëjtat indikacione të parashikuara për antikoagulantët vlejnë edhe për agjentët antitrombocitar.

Si përfundim, vëmendje e veçantë duhet t'i kushtohet edhe barnave që mund t'u përshkruhen pacientëve me terapi antikoagulante/antitrombocitare.

Nuk rekomandohet përshkrimi i barnave që i përkasin kategorisë NSAID (barna antiinflamatore josteroide), pasi edhe ato mund të kenë pasoja në kaskadën e koagulimit, duke rrezikuar kështu rritjen e rrezikut të gjakderdhjes. Nga ana tjetër, antibiotikët (penicilinat, cefalosporinat dhe klindamicina) konsiderohen të sigurt.