Antibiotikët: cilët janë më të përshkruarit nga endodontistët dhe përse?

Gjatë viteve të kaluara, shpesh edhe me dëshirë, në fushën mjekësore dhe stomatologjike është abuzuar me antibiotikët duke i përshkruar edhe kur nuk kishte udhëzime reale, ndonjëherë edhe vetëm për të kënaqur pritshmëritë e pacientëve. Kjo sjellje mjekësore për fat të keq ka çuar në zhvillimin e rezistencave bakteriale ndaj antibiotikëve, aq sa për të krijuar një problem serioz dhe të vërtetë. Është vlerësuar se dentistët përshkruajnë 10% të antibiotikëve të konsumuar në total nga qeniet njerëzore (Pallasch 2000, Haroni 2008).

Një studim i kohëve të fundit i kryer në popullsinë e Kolumbisë Britanike ka treguar se përqindja e antibiotikëve nga ana e dentistëve është rritur me 62,2% nga viti 1996 deri në vitin 2013 (Marra 2016), kështu konkretisht stomatologu mund të ketë pasur dhe ka një impakt mbi zhvillimin e rezistencës bakteriale ndaj antibiotikëve. Fatmirësisht gjatë viteve të fundit falë udhëzimeve mbi përshkrimin e antibiotikëve që janë bërë më të standardizuara dhe lehtësisht të aksesueshme është përhapur një ndërgjegjësim më i madh ndaj pasojave të shkaktuara nga zhvillimi i rezistencës ndaj antibiotikëve dhe nga nevoja e një menaxhimi antibiotik më të kujdesshëm.

Në një studim të publikuar në Journal of endodontics, tetor 2017, mundësohen informacione të azhornuara për përshkrimin e antibiotikëve nga ana e endodontistëve në Shtetet e Bashkuara dhe janë krahasuar të dhënat me ato të zbuluara nga hetimet e vitit 1994 dhe 1999.
Në këtë studim një sondazh me 17 pyetje është dërguar nëpërmjet www.surveymonkey.com tek 3000 anëtarë aktivë të American Association of Endodontists. Pyetjet kishin të bënin me praktikat e zakonshme të përshkrimit të antibiotikëve dhe të dhënat demografike. Të dhënat e përftuara janë analizuar duke përdorur statistika përshkruese, chi-square test dhe analizat e regresionit linear.

686 pjesëmarrës (22,86%) kanë plotësuar pyetësorin. Nga analiza e rezultateve është zbuluar se antibiotikët që përshkruhen më shpesh kanë qenë amoksicilina (90,71%) ndjekur nga penicilina V (30,43%) dhe klindamicina për pacientët me alergji ndaj penicilinës (95,4%). Të intervistuarit kanë referuar se kanë përshkruar antibiotikë për raste të pulpitit irreversibël me simptoma të lehta në 1,75% të rasteve, për pulpitin irreversibël me simptoma të moderuara në 6,41% të rasteve, për pulpën nekrotike me periodontit apikal simptomatik në 43,59% të rasteve, për periodontitit periapikal kronik asimptomatik në 10,50% të rasteve, për dhimbjet post operatore pas punimit me instrumente apo mbushjes kanalare (12,39% të rasteve), në abscesin akut apikal (95,92%), në avulsion (70,26%), në kirurgjinë endodontike (41,69%), në ritrajtim (15,60%), në riparimin e perforimeve (5,98% të rasteve). 36,89% e të intervistuarve ka referuar se ka përshkruar antibiotikë jo të nevojshëm për të kënaqur pritshmëritë e pacientit.
Krahasimet me studimet e mëparshme tregojnë një ndryshim domethënës të përshkrimit të penicilinës V me amoksicilinën, si zgjedhje e parë antibiotikësh të endodontistit dhe një shtim të përdorimit të klindamicinës për pacientët alergjik ndaj penicilinës. Për fat të keq kemi konstatuar se antibiotikët përshkruhen akoma në situata klinike për të cilat ata nuk janë të udhëzuar në mënyrë tipike.

Nën kujdesin e: Lara Figini, Koordinatore Shkencore e Odontoiatria33

Për më tepër:
• T.J. Pallasch. Global antibiotic resistance and its impact on the dental community J Calif Dent Assoc, 28 (2000), pp. 215-233
• M. Al-Haroni. Bacterial resistance and the dental professionals' role to halt the problem J Dent, 36 (2008), pp. 95-103
• F. Marra, D. George, M. Chong, et al. Antibiotic prescribing by dentists has increased: Why? J Am Dent Assoc, 147 (2016), pp. 320-327
• Antibiotic Use in 2016 by Members of the American Association of Endodontists: Report of a National Survey. MarkGermack, Christine M.Sedgley, WaelSabbah, BrianWhitten. Journal of Endodontics Volume 43, Issue 10, October 2017, Pages 1615-1622