Trajtimet dentare nën anestezi të përgjithshme te fëmijët në moshë parashkollore

Menaxhimi i kariesit të rëndë të fëmijërisë (S-ECC) te fëmijët e vegjël në moshë parashkollore paraqet sfida unike dhe mund të kërkojë që fëmijët t'i nënshtrohen anestezisë së përgjithshme (GA). Vendimi për të ofruar kujdes dentar në anestezi tpë përgjithshme për një fëmijë ndikohet nga faktorë të ndryshëm si shkalla e kariesit dentar, pjekuria emocionale dhe psikologjike e fëmijës, çështjet e përgjithshme shëndetësore, si dhe ankthi. Dentistët pediatër luajnë një rol vendimtar në ofrimin e kujdesit gjithëpërfshirës të shëndetit oral, duke përdorur shpesh GA-në për fëmijët e vegjël që nuk janë në gjendje të tolerojnë kujdesin dentar në mjediset konvencionale. Megjithatë, aksesi në dhomat e operacionit të spitalit për procedurat dentare është përballur me kufizime në rritje, veçanërisht që nga fillimi i pandemisë COVID-19, duke i drejtuar dentistët drejt adoptimit të qasjeve të trajtimit që synojnë reduktimin e nevojës për ndërhyrje të mëvonshme që kërkojnë anestezi të pergjithshme në sallën e operacionit. Dentistët mund të ofrojnë këshillim intensiv për higjienën orale dhe dietat, por nuk mund të kontrollojnë dietën dhe praktikat e higjienës orale në shtëpi, megjithatë ata mund të modifikojnë strategjitë e tyre të planifikimit të trajtimit për të minimizuar nevojën për anestezi të përgjithshme.

Tipologjia e kërkimit dhe modaliteti i analizës

Në një studim investigativ të botuar në JADA, autorët kanë vlerësuar faktorët që lidhen me mundësitë e shtuara për t'iu nënshtruar anestezisë së përgjithshme të përsëritur (GA2) gjatë trajtimeve dentare. Autorët analizuan fëmijët deri në 48 muaj të regjistruar në Medicaid të cilët iu nënshtruan trajtimit dentar nën anestezi të përgjithshme në shkallën e parë (GA1). Autorët përdorën një model rast-kontrolli për të krahasuar fëmijët që i ishin nënshtruar GA2 brenda 48 muajve të GA1 (pacientët e rastit) me ata që nuk i ishin në nënshtruar (pacientët e kontrollit).

Rezultatet

60 pacientë të rastit u krahasuan sipas moshës dhe gjinisë me 120 pacientë të kontrollit. Mosha mesatare (SD) në GA1 ishte 38 (5.2) muaj për pjesëmarrësit e rastit dhe 40 (4.7) muaj për pjesëmarrësit e kontrollit (P ¼ 0,08). Rezultoi se përfshirja më e madhe e kariesit të incizivëve maksilarë (P ¼ .04) dhe prekja e kariesit të kanineve të poshtme (P ¼ .003), molarëve të parë qumeshtit (P ¼ .012) dhe molarëve të dytë qumeshtit (P <.001) deri në GA1 shoqërohet me një probabilitet më të madh të zhvillimit të GA2. Nga ky studim doli një lidhje inverse e rëndësishme midis restaurimit të mbulimit të plotë në kanin (P ¼ .003), në molarët e parë (P ¼ .001) dhe në molarët e dytë (P ¼ .002) në GA1 dhe fillimin e GA2. Një lidhje e rëndësishme e drejtpërdrejtë u shfaq gjithashtu midis përdorimit të kompoziteve ose ngjitësve në molarët e dytë në GA1 dhe fillimit të GA2 (P ¼ 0,02). Numri i ekstraktimeve në GA1 nuk ishte i lidhur ndjeshëm me fillimin e GA2.

Konkluzionet

Nga të dhënat e këtij studimi, të cilat duhen konfirmuar edhe në studime të tjera të ngjashme, mund të konkludohet se kryerja e restaurimeve me mbulim të plotë në molarët primar dhe kaninët nën anestezi të përgjithshme (GA) shoqërohet me një probabilitet më të ulët të shfaqjes së GA2. Trajtimet e restaurimeve me rrëshirë dhe ngjitësve në molarët e dytë primarë janë shoqëruar me rritjen e gjasave të përsëritjes së GA-së. Gjetjet mbështesin përdorimin preferencial të restaurimeve me mbulim të plotë për fëmijët e vegjël që i nënshtrohen GA-së dentare.

Implikimet klinike

Restaurimet me mbulim të plotë duhet të konsiderohen fuqimisht për fëmijët e vegjël që kanë nevojë për anestezi të përgjithshme për trajtimet dentare për të zvogëluar rrezikun që më pas të kërkojnë përsëri trajtim dentar nën anestezi të përgjithshme.

Për më shumë informacion:

Restorative and patient factors associated with repeat general anesthesia for dental treatments in young children A case-control study
Ehsan N. Azadani; Misa Yoshioka; Jin Peng; Janice Townsend; Kimberly Hammersmith; Paul Casamassimo