Periodontiti dhe diabeti melit. Zbulohet lidhja midis tyre

Në një përmbledhje të botuar në International Dental Journal janë përditësuar të dhënat e fundit epidemiologjike në lidhje me marrëdhënien midis diabetit melit dhe sëmundjes periodontale, duke nënvizuar efektet e kontrollit të glicemisë në ashpërsinë e këtyre sëmundjeve dhe duke përshkruar mekanizmat patobiologjikë që qëndrojnë në themel të kësaj lidhje.

Prevalenca e diabetit melit (DM), një ndër sëmundjet më të shpeshta kronike dhe një nga shkaqet kryesore të vdekjeve dhe paaftësisë në mbarë botën, është në rritje. Sipas të dhënave më të fundit, prevalenca globale e diabetit melit arriti në 463 milionë (9.3% e të rriturve) në vitin 2019 dhe mendohet se do arrijë në 700 milionë deri në vitin 2045. Sëmundja periodontale, rezultat i inflamacionit të periodontit, është një sëmundje e zakonshme kronike dhe është konsideruar prej kohësh si një nga ndërlikimet e diabetit melit. Për më tepër, literatura pasqyron një spektër pikëpamjesh kontradiktore mbi efektin e kushteve diabetike në strategjitë e trajtimeve implantare.

Rezultatet rishikimit tregojnë se ekziston një lidhje të dyanshme midis diabetit melit dhe sëmundjes periodontale dhe se kjo lidhje duket se është shkakësore, duke na lënë të kuptojmë se mbajtja nën kontroll e këtyre dy sëmundjeve mund të ndihmojë në parandalimin e incidencës së njëra-tjetrës. Për më tepër, ashpërsia e sëmundjes periodontale lidhet drejtpërdrejt me kontrollin metabolik.

"Edhe pse diabetikët mund të kenë sukses të ngjashëm me atë të individëve sistematikisht të shëndetshëm kur i nënshtrohen trajtimeve implantare - theksojnë studiuesit - ata vazhdojnë të jenë një rrezik të lartë për të zhvilluar sëmundje periodontale. Prandaj, është i rëndësishëm si kontrolli i glicemisë ashtu edhe mbajtja e një higjiene të mirë orale".

Studimet, theksojnë studiuesit, tregojnë se ekziston një lidhje të dyanshme dhe shkakësore midis diabetit melit dhe sëmundjeve periodontale, me në të cilën diabeti konsiderohet si një i rëndësishëm. Hiperglicemia kronike ka rezultuar të jetë një faktor rreziku më i rëndësishëm se llojet specifike të diabetit. Pacientët me diabet dhe kontroll të dobët të glicemisë shfaqin ashpërsi më të madhe të sëmundjes periodontale, që evidentohet nga parametra klinikë më të keq dhe një rrezik i shtuar për humbje të dhëmbëve. Pavarësisht kësaj, ekziston një heterogjenitet i konsiderueshëm në rezultatet e këtij studimi, për shkak të ndryshimeve në kriteret diagnostikuese dhe metodave të klasifikimit.

Studiuesit nënvizojnë nevojën për një bashkëpunim më të madh midis mjekëve dhe stomatologëve për të përmirësuar diagnostikimin dhe menaxhimin e këtyre kushteve. Për më tepër, përfundojnë ata, ka ende boshllëqe në të kuptuarin mekanik të marrëdhënies midis diabetit melit dhe sëmundjes periodontale, dhe se nevojiten qasje më të fuqishme metodologjike dhe kërkime të tjera në të ardhmen që ata të mund të eksplorojnë ndikimin e barnave të reja antidiabetike dhe adresojnë sfidat metodologjike ekzistuese.