Zbulohet testi i pështymës që parashikon rrjedhën e periodontitit

Periodontiti, konsiderohet si një nga sëmundjet më të përhapura në botë. Sipas SIdP, në Itali një në dy persona vuan nga periodontiti dhe 25% e personave mbi 65 vjeç kanë probleme me humbjen e dhëmbëve, një përqindje që shkon në 50% te ata mbi 75 vjeç. Në SHBA kjo sëmundje vlerësohet se prek mbi 64 milionë të rritur, duke shkaktuar humbje progresive të dhëmbëve. Një sfidë kryesore për komunitetin dentar është identifikimi i shenjave të hershme të përparimit të sëmundjes përpara se të ndodhë dëmtimi klinikisht i dukshëm.

Një studim i publikuar në Journal of Clinical Periodontology ka eksplorouar rolin e bioshënjuesve inflamatorë specifikë të pështymës dhe serumit në monitorimin e progresionit të periodontitit, duke u fokusuar në sjelljen e tyre para dhe pas trajtimit jokirurgjikal.

Studiuesit kanë treguar se këta bioshënjues mund të jenë një tregues i rëndësishëm për përmirësimin e diagnozës, prognozës dhe menaxhimin e sëmundjes.

Cilat janë bioshënjuesit e pështymës dhe serumit?

Bioshënjuesit janë substanca biologjike që mund të tregojnë një gjendje shëndetësore ose sëmundje. Proteinat e pështymës, të tilla si citokinat dhe proteinat inflamatore, janë molekula të lëshuara lokalisht në pështymë dhe pasqyrojnë drejtpërdrejt kushtet e zgavrës së gojës, duke lejuar analiza jo-invazive.

Bioshënjuesit e serumit, nga ana tjetër, vijnë nga gjaku dhe ofrojnë një perspektivë më sistematike të inflamacionit, të dobishëm në rastet e sëmundjeve ekstensive.

Studimi u fokusua në 10 bioshënjues të pështymës dhe të 5 serumit, duke përfshirë citokina të tilla si interleukin-6 (IL-6), faktorin e nekrozës së tumorit alfa (IFNγ) dhe proteina të tilla si metalloproteinaza-8 (MMP-8), të gjitha të përfshira në procesin inflamator që nxit përparimin e periodontitit.

Tipologjia e kërkimit dhe modaliteti i analizës

Hulumtimi përfshiu 415 pjesëmarrës, të ndarë midis individëve të shëndetshëm dhe pacientëve me periodontit në faza të ndryshme. Për një vit, subjektet u monitoruan me vizita dymujore për marrjen e mostrave të pështymës dhe gjakut, pa asnjë trajtim gjatë kësaj faze. Më pas, pacientëve me periodontit iu dha trajtim periodontal jokirurgjikal (NSPT), i ndjekur nga ndjekje të mëtejshme pas tre dhe gjashtë muajsh.
Qëllimi ishte të analizohej se si ndryshuan nivelet e bioshënjuesve me përparimin e sëmundjes dhe pas trajtimit.

Rezultatet

Të dhënat treguan se pacientët me progresion të rëndë të periodontitit (kategoria P2) kishin nivele dukshëm më të larta të bioshënjuesve inflamatorë në pështymë krahasuar me subjektet e shëndetshme ose me ata me progresion minimal ose aspak.

Ndër bioshënjuesit më indikativë të pështymës ishin IFNγ, IL-6, IL-1β, VEGF, MMP-8 dhe IL-10, substanca të njohura se stimulojnë rekrutimin e qelizave inflamatore dhe nxisin resorbimin e kockave korrelacion i rëndësishëm me përparimin e sëmundjes, ndoshta për shkak të natyrës së lokalizuar të inflamacionit në pacientët e analizuar.

Megjithatë, trajtimi jokirurgjikal çoi në një reduktim të ndjeshëm të niveleve të pështymës dhe serumit të shumë prej këtyre molekulave, duke treguar një përgjigje të qartë pozitive ndaj terapisë. Në veçanti, nivelet e IFNγ, IL-6 dhe MMP-8 u ulën ndjeshëm në pështymë, ndërsa në gjak u vu re një reduktim i proteinave inflamatore si CRP dhe metaloproteinazave MMP-8 dhe MMP-9.

Implikimet klinike

Implikimet klinike të këtij studimi janë të thella. Aftësia për të monitoruar bioshënjuesit e pështymës hap rrugën për një diagnozë më të hershme të periodontitit dhe një vlerësim më të saktë të rrezikut të progresionit për çdo pacient. Siç theksojnë studiuesit, "vlerësimi i një nëngrupi citokinash të pështymës mund të ndihmojë në parashikimin e progresionit dhe stabilitetit klinik në praktikën e përditshme".

Ky mjet mund të plotësojë metodat tradicionale diagnostikuese, të tilla si sonda periodontale, duke lejuar personalizimin e trajtimit dhe përmirësimin e pajtueshmërisë së pacientit falë thjeshtësisë dhe jo-invazivitetit të testit të pështymës por edhe të reduktojë inflamacionin sistemik, me përfitime të mundshme për shëndetin e përgjithshëm, duke marrë parasysh lidhjen mes periodontitit dhe sëmundjeve kronike si diabeti dhe sëmundjet kardiovaskulare.

Konkluzione

Ky studim tregon se përparimi i periodontitit shoqërohet nga një mjedis inflamator i vazhdueshëm, i evidentuar kryesisht nga bioshënjuesit e pështymës. Terapia jokirurgjikale tregoi se është efektive në reduktimin e kësaj përgjigje inflamatore, duke përmirësuar parametrat klinikë dhe nivelet e bioshënjuesve.

Studiuesit arritën në përfundimin se me zhvillime të mëtejshme, monitorimi i bioshënjuesve të pështymës mund të bëhet një element qendror në menaxhimin e personalizuar të periodontitit, duke i ofruar dentistit një mjet inovativ për parandalimin dhe trajtimin e kësaj patologjie.

Për më shumë informacion:

Salivary and serum inflammatory biomarkers during periodontitis progression and after treatment. Flavia R. F. Teles; Ganesh Chandrasekaran; Lynn Martin; Michele Patel; Michael J. Kallan; Camila Furquim; Tahir Hamza; Andrew J. Cucchiara; Alpdogan Kantarci; Olivia Urquhart; James Sugai; William V. Giannobile.