Patologjia inflamatore rreth implanteve është shumë më agresive në krahasim me atë që verifikohet në elementet dentare dhe sipërfaqja e implantit duket se është një bashkë-shkaktare favorizuese.

Shtimi i indikacioneve implantare në rastet e elementeve dentare të konsideruara jo më të rikuperueshme, na nxit të gjithëve në reflektime të gjera mbi zgjedhjet terapeutike që do të ndërmerren në këto situata.
Veç kësaj provat klinike në rritje (shpesh pa u përmendur nga një pjesë e shtypit shkencor) lidhur me perimplantiti nxitën një grup studiuesish nga Gothenburgu, të udhëhequr nga Oliver Carcuac dhe koordinuar nga Tord Berglundh për të hetuar llojin e progresionit të patologjisë periodontale, kur kjo zhvillohet rreth një elementi dentar apo një implanti.

Evidencat ishin edhe një herë diametralisht të kundërta me atë që pritej.

Rreth impianteve humbja e kockës ishte më e madhe se ajo që u vu re në elementet e dhëmbëve; për më tepër humbja ishte po aq e madhe sa edhe sipërfaqja e implantit që është trajtuar me mjete për ta bërë sipërfaqen e tij më të përshtatshme në favorizimin e indit kockor.
Konkluzione: trajtimet e sipërfaqeve implantare nuk duken të jenë ideale në rastin kur krijohen edhe infeksione peri-implantare dhe infeksione të tilla duken shumë më agresive kur krahasohen me ato që verifikohen në elementet e dhëmbëve.

Një hap prapa prej më shumë se 20 vjetësh? Të shohim ku do të zbarkojmë...

Nën kujdesin e prof.Massimo Gagliani, drejtues shkencor i Odontoiatria33