Implikimet stomatologjike të sëmundjes së Alzheimer

Nga Margherita Bovari

Sëmundja e Alzheimer, një formë e demencës progresive e zbuluar në fillim të shekullit të kaluar nga neurologu gjerman Alois Alzheimer, po përhapet gjithnjë e më shumë nëpër botë.

Nëse mendojmë për rrjedhën që fenomeni mund të ketë në të ardhmen duket shumë qartë që mund të qëllojë shumë shpesh që të duhet të kurohen individë me sëmundjen e Alzheimer edhe në një klinikë dentare ndaj në një artikull të publikuar te JADA janë dhënë disa indikacione të dobishme që përshkruajnë pikërisht implikimet stomatologjike të sëmundjes.

Një problem i madh është edhe ai që paraqitet nga ndërveprimet farmakologjike ndërmjet barnave të administruara për Alzheimerin dhe atyre që mund të jenë të nevojshme për terapitë stomatologjike, qofshin ato kundër dhimbjes, antibiotikë, sedativë apo anestetikë lokalë; në përgjithësi thuhet se është gjithmonë mirë që të konsultohemi me mjekun që kuron të sëmurin përpara se t'i japim atij barna të reja.

Në fakt, nuk ka patologji të vërteta në zgavrën orale që lidhen me të por një seri gjendjesh klinike që lidhen me shumë lloje barnash që merren nga i sëmuri që duhet të vlerësohen herë pas here nga profesionisti. Përsa i përket seancave në klinikë për trajtimin e patologjive normale stomatologjike zbulohet që në fazën fillestare të sëmundjes pacientët mund të trajtohen në poltron pa shumë vështirësi por duhet mbajtur mend që për të kryer çfarëdolloj diagnostikimi duhet t'i bëjmë pacientit pyetje shumë të thjeshta, që ndonjëherë duhen përsëritur duke përdorur gjithmonë të njëjtat fjalë. Parandalimi i patologjive orale kryhet duke i dhënë instruksione të kujdesshme për higjienën orale kujdestarit të pacientit.

Në fazat e ndërmjetme, kur pacientët janë ende në shëndet të mirë por kanë humbur aftësitë e tyre konjitive, trajtimi duhet të synojë eliminimin e burimeve të dhimbjeve ose të infeksionit nëpërmjet kontrollit të kariesit, ekstraksioneve të dhëmbëve që janë të vështirë për t'u trajtuar dhe seancave të higjienës orale.

Në fazat më të avancuara të sëmundjes pacientët nuk janë më në gjendje që të tregojnë dhimbjen ose që të bashkëpunojnë gjatë seancave dentare prandaj është e nevojshme që të flitet me personin që kujdeset për të për të diagnostikuar problemet stomatologjike. Kurdo që të zhvillohet një patologji akute stomatologu mund të vendosë të trajtojë pacientin në klinikë duke përdorur sedativë intravenozë të administruar nga një anestezist, ose të vendosë për hospitalizimin e pacientit për të përdorur anestezi gjenerale. Natyrisht zgjedhja e administrimit të sedativëve kryhet me shumë kujdes tek individët që përdorin barna depresivë të sistemit nervor qendror.

Përktheu: Valbona Spahia