Mbulimi i drejtpërdrejtë i pulpës: Cila është terapia më efikase?

Nga Lorenzo Breschi

Kur verifikohet ekspozimi i indit të pulpës, është thelbësore që të mbrohet nga agjentët e dëmshëm për të parandaluar pulpitin ose nekrozën irreversibël. Shkaqet kryesore të ekspozimit të pulpës janë:
• trauma dentare;
• karies të thellë;
• shkaqe jatrogjene.

Kur ka përfshirje pulpare, në mungesë të gjakrrjedhjes dhe shenjave të inflamacionit, zgjedhja primare bie mbi mbulimin e drejtpërdrejtë të pulpës.

Kjo procedurë klinike përbëhet kryesisht nga aplikimi i një materiali biokompaktibël në nivel të pulpës së ekspozuar për të ngjitur komunikimin ndërmjet dhomës pulpare dhe substratit dentinal.

Barriera e hollë e biomaterialit ka një qëllim të dyfishtë:
• të mbrojë pulpën;
• të ruajë vitalitetin e dhëmbit nëpërmjet një mekanizmi natyral të riparimit të mundshëm të indit, që çon në formimin e dentinës terciare.
Në literaturë është dokumentuar gjerësisht sesi pulpa e dhëmbit mund të formojë një barrierë të indit të fortë (urë dentinale) pas mbulimit të drejtpërdrejtë, falë induktimit të diferencimit të odontoblasteve të pulpës së dhëmbit që prodhon dentina terciare në zonën e ekspozuar.
Me qëllim që të arrihet një rezultat pozitiv pas mbulimit, karakteristikat e materialit të përdorur - si biokompaktibiliteti, vetitë antibakteriale, aftësia e mbushjes dhe aftësia e induktimit të shërimit të indeve - janë me rëndësi absolute.

Tipologjia e kërkimit dhe modaliteti i analizës
Një rishikim i fundit i publikuar nga Anabela B. Paula et al. në Journal of Evidence Based Dental Practice ka krahasuar efikasitetin e biomaterialeve të ndryshme për të kryer mbulimin e pulpës.

Janë marrë në konsideratë dhe janë vlerësuar në termat e përqindjes së suksesit, përgjigjja inflamatore dhe formimi i urës dentinale: cementi mineral trioksid (MTA), hidroksidi i kalciumit, silikati trikalcik dhe sistemet adezive.
Autorët kanë identifikuar 819 studime, por vetëm 46 artikuj janë përfshirë në rishikimin sistematik. Rezultatet e studimit kanë treguar një shërbim klinik më të mirë të cementit MTA në krahasim me hidroksidin e kalciumit. Megjithatë, nuk janë zbuluar diferenca kur MTA është krahasuar me silikatin trikalcik.

MTA ka treguar se është një material i mirë bioaktiv, biokompaktibël dhe antibakterial, me aftësinë për të ruajtur mbushjen me kalimin e kohës. Megjithatë, koha e gjatë e shërbimit, menaxhimi i dobët, kosto e lartë dhe mundësia e çngjyrosjes së dhëmbit janë disa nga disavantazhet klinike në krahasim me materialet e tjera.

Punimi i Anabela B. Paula ka dalë në përfundimin se edhe pse silikati trikalcik reagon më mirë në termat e përgjigjes inflamatore dhe cilësisë së urës dentinale, MTA ka treguar normën më të lartë të suksesit. Përdorimi i adezivëve si barrierë pulpare është shkurajuar për shkak të numrit të reduktuar të rezultateve klinike të arritur me kalimin e kohës.

Për më tepër:
Anabela B. Paula, Mafalda Laranjo, Carlos-Miguel Marto, Siri Paulo, Ana M. Abrantes et al. Direct pulp capping: what is the most effective therapy? Systematic review and meta-analysis. Journal of Evidence Based Dental Practice 2018;18(4):298-314.

Përktheu: Valbona Spahia