Infiltrimi i proteinave të pështymës në dentinë gjatë erozionit

Pështyma konsiderohet faktori më i rëndësishëm biologjik që ndikon në erozionin e dhëmbëve. Ka veti mbrojtëse pasi mund të hollojë, pastrojë, neutralizojë dhe të mbulojë substancat gërryese. Pështyma është e pasur me kalcium dhe fosfat dhe proteinat e saj absorbohen në sipërfaqen e dhëmbit për të formuar filmin mbrojtës.

Gjatë erozionit, hidroksiapatiti, minerali i indit të fortë të dhëmbëve, tretet nga acidet dhe/ose kelatorët.

Ekspozimi i shpeshtë ndaj substancave erozive çon në humbjen e smaltit dhe në mënyrë përfundimtare dentinës. Ndryshe nga smalti, dentina përmban një përqindje të lartë të materialit organik, kryesisht kolagjenit të tipit I.

Ndërsa dentina gërryhet, hidroksiapatiti shpërndahet, duke ekspozuar rrjetin e kolagjenit. Ndërsa erozioni përparon, hidroksiapatiti intra dhe ekstrafibrilar zëvendësohet nga uji. Gjatë remineralizimit, këto ndarje mund të mbushen me minerale nga pështyma ose agjentë remineralizues.

Remineralizimi është një proces kompleks i ndikuar nga faktorë të ndryshëm mjedisorë. Pështyma nuk është në gjendje të rimineralizojë plotësisht smaltin, edhe pas ekspozimit të zgjatur, dhe një kufizim shpesh i atribuohet proteinave të pështymës që pengojnë precipitimin e kalciumit dhe fosfatit.

Këto proteina gjithashtu mund të ndërveprojnë me agjentë të tjerë remineralizues ose të pengojnë procesin duke formuar pelikul në sipërfaqen e dhëmbit.

Tipologjia e kërkimit dhe modaliteti i analizës

Në një studim in vitro të publikuar në Journal of Dentistry, autorët kanë hetuar praninë e proteinave të pështymës në dentinën e demineralizuar. Mostrat e dentinës së gjedhit u ndanë në blloqe rrëshire në nivelin maksilar të çdo vullnetari individual (n=1 për subjekt dhe gjendje) dhe u mbajtën në mënyrë intraorale nga katër subjekte vullnetare për 1 min.

Gjatë ekspozimit intraoral, subjektet u shpëlanë me 10 ml ujë steril ose acid citrik 1%. Mostrat shtesë u gërryen in vitro si kontrolle (n = 2). Mostrat u fiksuan më pas, u futën në rrëshirë akrilike dhe u përgatitën seksione tepër të holla. Lizozima e proteinës së pështymës u etiketua me ngjyrosje imunogold dhe u ekzaminua duke përdorur mikroskopin elektronik transmetues.

Rezultatet

Lizozima mungonte në kontrollet in vitro, por u zbulua në sipërfaqen e dentinës pas shpëlarjes me ujë, gjë që tregon rolin e saj në formimin fillestar të pelikulave në dentinë. Pas shpëlarjes me acid citrik, lizozima depërtoi në shtresat më të thella të dentinës.

Konkluzionet

Nga të dhënat e këtij studimi, të cilat duhet të vërtetohen edhe në studime të tjera të ngjashme, mund të konkludohet se lizozima, një eksponent i proteinave të pështymës, depozitohet në dentinën e demineralizuar gjatë erozionit me acid citrik.

Implikimet klinike

Infiltrimi i proteinave të pështymës në dentinë gjatë proceseve erozive mund të jetë një faktor për t'u marrë parasysh në qasjet e remineralizimit në kushtet e kavitetit oral.

Për më shumë informacion:

Infiltration of salivary proteins into dentin during erosive processes. Anton Schestakow, Vanessa Schmitt, Joao Victor Frazao Camara, Matthias Hannig