Biomateriale të reja antibakteriale qeramike për të reduktuar adezionin e biofilmit në implante

Nga Lara Figini

Kariesi dentar dhe sëmundjet periodontale, ndërmjet të cilave gingiviti dhe periodontiti, janë shkaktuar nga baktere të organizuara në biofilm tridimensional të ngjitur në sipërfaqen dentare, te restaurimet dentare, tek implantet, te mukoza orale etj.

Në nivelin e implanteve dentare, ndërveprimi i këtyre biofilmave me përgjigjen e bartësit lokal ka një influencë patogjene në zhvillimin e sëmundjeve perimplantare.

Studime eksperimentale kanë treguar se mikro-sipërfaqja implantare ndikon në mënyrë të konsiderueshme adezionin bakterial dhe zhvillimin e perimplantitit; si pasojë së fundmi tregu është orientuar që të nxjerrë materiale të reja që janë në gjendje të inhibojnë adezionin bakterial dhe të zotërojnë veti antibakteriale apo të jenë inerte bioqeramike.

Një biomaterial i ri nanokompozitë qeramike (Al2O3/Ce-TZP) është zhvilluar si sipërfaqe e mundshme implantare që është në gjendje të garantojë osteointegrimin, por me grumbullim më të vogël të biofilmit.

Tipologjia e kërkimit dhe modaliteti i analizës
Në një studim eksperimental in vitro të publikuar në Dental Materials në qershor 2019, autorët kanë krahasuar formimin e biofilmit në sipërfaqe të biomaterialeve të ndryshme qeramike të përdorura në impantologji.

Formimi i biofilmit in vitro është studiuar në bazë të kolonive të referimit standard të Streptococcus oralis, Veilonella parvula, Actinomyces naeslundii, Fusobacterium nucleatum, Aggregatibacter actinomycetemcomitans dhe Porphyromonas gingivalis.

Në studim kanë qenë katër grupe:
• Grupi 1, ose grupi i kontrollit, në të cilin sipërfaqet paraqiteshin nga disqe hidroksiapatiti të kalciumit (HA);
• Grupi 2, në të cilin sipërfaqet ishin paraqitur nga disqe nanokompozitë sterile Al2O3/Ce-TZP me kokrriza (materiali 1);
• Grupi 3, në të cilin sipërfaqet ishin paraqitur nga disqe nanokompozitë sterile Al2O3/Ce-TZP me kokrriza dhe visheshin me një lloj materiali antimikrobial me përbërje xhami (materiali A2);
• Grupi 4, në të cilin sipërfaqet ishin paraqitur nga disqe nanokompozitë sterile Al2O3/Ce-TZP me kokrriza dhe visheshin me një lloj tjetër materiali të xhamtë antimikrobial (materiali A3).

Biofilmat janë kultivuar dhe vlerësuar pas 12, 24, 48 dhe 72 orësh inkubimi nëpërmjet mikroskopisë me skanim laseri konfokal (CLSM). Për më tepër, përmbajtja e qeliza bakteriale të gjalla të A. actinomycetemcomitans, F. nucleatum e P. gingivalis është kryer nëpërmjet reaksionit zinxhir të polimerazës sasiore (qPCR) të kombinuar me propidium monoazide (PMA).

Për analizat e të dhënave, llogaritjet bakteriale janë krahasuar me një model multivariate linear të përgjithshëm.

Rezultate
Nëpërmjet CLSM është bërë e mundur që të konstatohet se vitaliteti qelizor rezulton i zvogëluar te grupet në të cilat ishin të pranishme materialet antimikrobiale të xhamta A2 dhe A3.

Nëpërmjet qPCR-PMA, diferencat e konsiderueshme rreth vitalitetit janë observuar për A. actinomycetemcomitans me A3 pas 48 dhe 72 orësh inkubimi. Rreth P. gingivalis, nuk janë gjetur diferenca për grupin e kontrollit HA dhe Grupet 2 dhe 3 të materialeve A1 dhe A2.

Konkluzione
Nga të dhënat e nxjerra nga ky studim, që duhet të konfirmohen me punime të tjera analoge in vitro dhe klinike in vivo, mund të dalim në konkluzionin se materiali qeramik A3, me biocid xhami të pasuruar me ZnO, tregon një efekt të qartë antibakterial të testuar dhe prandaj mund të paraqesë një kandidat të mirë për testet e mëtejshme në aplikimet e implanteve dentare.

Për më tepër:
Llama-Palacios A, Sánchez MC, Díaz LA, Cabal B, Suárez M, Moya JS, Torrecillas R, Figuero E, Sanz M, Herrera D. In vitro biofilm formation on different ceramic biomaterial surfaces: coating with two bactericidal glasses. Dental Material 2019;35(6):883-92.

Përktheu: Valbona Spahia