Restaurime pa metal të mbështetur nga implante të osteointegruar: zgjidhje moderne për një dhëmb të vetëm

Nga Massimo Gagliani

Në shumë pjesë të stomatologjisë restorative, materialet jo metalike ofrojnë një alternativë ndaj restaurimeve tradicionale, duke garantuar në të njëjtën kohë nivele të larta të biokompaktibilitetit dhe estetikës.

Teknologjia CAD/CAM që është në zhvillim të shpejtë ka zgjeruar në mënyrë të konsiderueshme gamën e disponueshme, duke i dhënë akses klasave të materialeve dhe kombinimeve të tyre të cilat nuk janë shfrytëzuar më parë në prodhimin konvencional, si zirkoni dhe qeramikat hibride.

Vetitë mekanike, gjatë këtyre dhjetëvjeçarëve, kanë ndryshuar perspektivat e suksesit klinik afatgjatë, por ende varen shumë nga një indikim i përshtatshëm dhe nga një zgjedhje e materialeve të përshtatshme.

Dy artikujt e prezantuar të këtij rishikimi dhe të publikuar në Quintessence International, ofrojnë një panoramë të përditësuar të mundësive dhe limiteve të restaurimeve për dhëmbë të veçantë që mbështeten nga implante pa metal.

Tipologjia e kërkimit dhe modaliteti i analizës
Konceptet e trajtimit që rezultojnë janë paraqitur dhe vlerësuar në bazë të shembujve klinikë. Në të vërtetë, "abutment" implantarë pa metal, të propozuar fillimisht si qeramikat e aluminit, janë zëvendësuar nga zirkoni pjesërisht i stabilizuar; ndërmjet këtyre mund të dallohen abutment të parafabrikuar, abutment cast-on apo të presuar dhe abutment të marrë me sistematika CAD/CAM.

Abutment e prefabrikuar janë të disponueshëm në dimensione të ndryshme, forma dhe kënde. Abutment CAD/CAM qeramikë monolitike pa bazë adezive janë prodhuar nga monoblloqe, si ato në titan.

Tashmë materialet e zirkonit të gjysmë-përpunuar janë lënda e parë e përdorur pothuajse ekskluzivisht për këtë qëllim; ndërfaqja ndërmjet implantit dhe abutment-it krijohet kështu gjatë procesit të prodhimit industrial.

Gjeometria e jashtme e komponentit sekondar frezohet sipas masave. Në disa raste, sidoqoftë është e mundur që të ndjekin një sasi modeste të modifikimeve duke përdorur për shembull, qeramikën me sintetizimin korrespondues.

Duke e përmbledhur, zgjidhjet aktuale janë:
• Abutment hibrid me pjesë kurore të ndarë;
• Kurorë hibride të futur në abutment.

Abutment hibrid me pjesë kurore të ndarë
Për të shmangur kontaktin e drejtpërdrejtë ndërmjet zirkonit shumë të fortë të komponentit sekondar (fortësia Vickers: rreth 1200) dhe strukturave të ndjeshme në titanin e implantit (fortësia Vickers: rreth 384), janë zhvilluar me shpejtësi koncepte alternative për të lehtësuar ndërfaqet titan-titan pa hequr dorë nga mundësia për të përdorur një abutment në qeramikë.

Kurorat monolitike të realizuara me struktura në disilikat litiumi ose zirkon me një veshje në disilikat litiumi të sintetizuar duket se janë të përshtatshme si overdenture definitive të cementuara mbi abutment hibridë në titan ose zirkon.

Këto materiale duket se kanë një modalitet thyerje që mbron implantin, sepse rezistenca e tyre është inferiore ndaj asaj të zirkonit monolitik.
Kurora hibride të abutment
Futja e pjesëve të papërpunuara të disilikatit të litiumit të prefabrikuara, me një gjeometri lidhjeje të prefabrikuar industrialisht për baza adezive në titan, ka revolucionuar prodhimin e kurorave të veçanta të mbështetura nga implantet pa metal për pothuajse të gjithë sistemet implantare.

Në parim, një kurorë-abutment hibrid mund të prodhohet në një fluks pune konvencional.
Për këtë qëllim janë të disponueshëm baza të prefabrikuara në titan nga prodhues të ndryshëm, lartësia e të cilëve mund të ndërmjetësohet nga rezultatet klinike specifike.

Kjo mundësi e dytë mund të thjeshtojë flukset e punimeve totale duke i dhënë mjekut zgjidhjen më praktike dhe më të përshtatshme në rikonstruksionet e implanteve mbi një dhëmb.

Për më tepër:
• Edelhoff D et al. Metal-free implant-supported single-tooth restorations. Part I: Abutment and cemented crowns. Quintessence Int 2019;50(3):176-84.
• Edelhoff D et al. Metal-free implant-supported single-tooth restorations. Part II: Hybrid abutment crowns and material selection. Quintessence Int 2019;50(4):260-9.

Përktheu: Valbona Spahia