Kurorat në silikat litiumi të përforcuar me zirkon: efekti i trashësisë mbi gjendjen e mbijetesës

Nga Lara Figini

Sistemet CAD/CAM të përforcuar janë gjithnjë e më të përdorur për rehabilitimet monolitike falë përmirësimit të vazhdueshëm të vetive të tyre mekanike që lidhen me vetitë e tyre të jashtëzakonshme optike.

Silikati i litiumit i përforcuar me zirkon (ZLS) i pranishëm në një mikrostrukturë komplekse, të përbërë nga litium-metasilikat dhe kristale litiumi ortofosfat të inkorporuar në një matricë xhami që përmban zirkon.

Përmasat e vogla të kristalit të paraqitur për sistemin ZLS (0,5-1,0 mm), që është përafërsisht 4-6 herë më i vogël sesa kristalet e silikatit të litiumit (LD) (2,0-3,0 mm), ofrojnë një përqindje më të madhe të përmbajtjes së xhamit (rreth 50%) në krahasim me LD (30%). Një mikrostrukturë e tillë për më tepër, mbështet vetitë e jashtëzakonshme optike me vlera të translucencës mesatare të ngjashme dhe më të larta sesa blloqet feldspathic dhe LD.

Pavarësisht përmbajtjes më të lartë të xhamit, shpërndarja homogjene e zirkonit në matricën e xhamit rrit vetitë mekanike të strukturës qeramike nëpërmjet mekanizmave të solidifikimit. Gjithashtu disqet qeramike ZLS kanë treguar një rezistencë ndaj përkuljes në mënyrë të konsiderueshme më të madhe në krahasim me sistemet LD.

Tipologjia e kërkimit dhe modaliteti i analizës
Në një studim in vitro, të publikuar në Dental Materials në korrik 2019, autorët kanë kërkuar që të vlerësojnë besueshmërinë dhe shkallën e dështimit të kurorave monolitike ZLS të molarëve me trashësi të ndryshme duke përdorur testin SSALT.

Autorët kanë fabrikuar, modeluar dhe frezuar 63 kurora monolitike ZLS të molarëve me trashësi 0,5 mm, 1,0 mm dhe 1,5 mm respektivisht (n=21/grup) duke përdorur një sistem CAD/CAM.

Kurorat janë cementuar në provëza rezinë epoksidike, me simulim të monkonëve dentinalë, me një cement rezinoz. Kampionet i janë nënshtruar një testi ngarkese për të projektuar profilin e stresit.

Janë llogaritur dhe gjurmuar kurbat dhe besueshmëria e Weibull duke përdorur nivelin e probabilitetit.
Mikroskopi optik me dritë të polarizuar dhe mikroskopi me skanim elektrik (SEM) janë përdorur për të evidentuar modelet e frakturës.

Rezultate
Ndërkohë që kurorat ZLS nga 0,5 mm kanë treguar një reduktim të konsiderueshëm të probabilitetit të mbijetesës në ngarkesa me 200 N, 300 N dhe 400 N (69%, 41% dhe 19% respektivisht), asnjë diferencë e konsiderueshme nuk është observuar për kurorat me trashësi 1,0 mm dhe 1,5 mm.

Të dyja trashësitë kanë ruajtur mbijetesën me rreth 90%. Pjesa më e madhe e dështimeve konsistojnë kryesisht në fraktura në të cilat krisjet radiale vinin nga sipërfaqet e cementimit nën gjurmën e shtrembërimit dhe përhapeshin drejt margos cervikale.

Konkluzione
Në bazë të të dhënave të këtij studimi, që duhet të konfirmohen me punime të tjera analoge in vitro dhe punime klinike, mund të dalim në përfundimin se kurorat ZLS monolitike me trashësi 1,5 mm dhe 1,0 mm paraqesin një probabilitet mbijetese më të lartë në krahasim me kurorat me trashësi 0,5 mm. Fraktura e masës është modaliteti kryesor i çarjes, pavarësisht trashësisë.

Për më tepër:
Bergamo ETP, Bordin D, Ramalho IS, Lopes ACO, Gomes RS et al. Zirconia-reinforced lithium silicate crowns: effect of thickness on survival and failure mode. Dent Mater 2019 Jul;35(7):1007-16.

Përktheu: Valbona Spahia