Zgjatja e kurorës klinike për të ruajtur një dhëmb të dëmtuar nga ana strukturore: një analizë retrospektive

Nga Lorenzo Breschi

Përballja me një dhëmb të dëmtuar nga ana strukturore ka qenë gjithmonë një procedurë impenjative për dentistët.

Dhëmbët me karies të thellë ose me frakturë të pjesës së kurorës mund të kenë një strukturë dhëmbi të pamjaftueshme për të mbështetur ose për të mbajtur një restaurim afatgjatë. Përveç kësaj, dhëmbët e përgatitur në nivel nën-gingival kanë një mundësi më të madhe që të përcaktojnë restaurimet që nuk përshtaten mirë me shtresën dhe prandaj dëmtojnë shëndetin periodontal.

Në këto situata klinike, duhet të merren në konsideratë qasje të ndryshme terapeutike të vlefshme. Ndërmjet këtyre, procedura e zgjatjes së kurorës klinike (CLP) me rikodifikimin kockor është një opsion që njihet mirë. Kjo procedurë kontribuon në rivendosjen e indit mbikreshtë dhe në ekspozimin e një sasie të mjaftueshme të strukturës së dhëmbit për të mbështetur të ardhmen e restaurimit.

Aktualisht, janë të disponueshme prova të limituara për të vlerësuar rezultatet afatgjata të ruajtjes së dhëmbëve pas CLP, duke e bërë kështu të vështirë që të merret një vendim nëse do të ekstraktohet apo të ruhet një element i dëmtuar. Për më tepër, me popullaritetin e fundit të terapisë implantare është e pranishme një tendencë në rritje ndërmjet komunitetit dentar për të zëvendësuar dhëmbët e dëmtuar nga ana strukturore me implante.

Kjo sjellje mund të bazohet ekskluzivisht mbi preferencat e mjekut pa informacione objektive dhe mbi evidencën në lidhje me prognozën dentare, veçanërisht për denticionin e dëmtuar nga ana strukturore.

Megjithatë, gjatë planifikimit të trajtimit duhet të merret në konsideratë avantazhi i CLP për të ruajtur dhëmbin dhe për të rezervuar implantin dentar për një ndërhyrje të mëvonshme.

Tipologjia e kërkimit dhe modaliteti i analizës
Në një studim retrospektiv, të publikuar në Journal of Clinical Periodontology në korrik 2019, doktor Ashnagar dhe ekipi i tij, nga Departamenti i periodontologjisë dhe mjekësisë orale në Universitetin e Michigan, kanë tentuar që të përcaktojnë normën e mbijetesës afatgjatë të dhëmbëve që janë dëmtuar nga ana strukturore, që i janë nënshtruar procedurës së zgjatjes së kurorës klinike dhe restaurimit pasues.

Në këtë punim kërkimor është kryer skrinimi i thelluar i të gjithë dhëmbëve të trajtuar me CLP në School of Dentistry nga viti 1990 deri në 2015 për vlerësimin dhe përfshirjen e mundshme.

Si fillim janë grumbulluar 766 grafikë të kodifikuar. Pas një vlerësimi të kujdesshëm të kritereve të përjashtimit, janë përfshirë një numër total prej 414 dhëmbësh.

Rezultate
Në bazë të analizës së Kaplan-Meier, norma kompleksive e mbijetesës kumulative të vlerësuar ka qenë 88,3% për 5 vjet, me 78% për 10 vjet dhe me 68,1% për 15 vjet.

Arsyeja më e shpeshtë për dështimin e CLP në këtë studim ka qenë për shkak të problemeve që lidheshin me restaurimin. Kariesi i përsëritur ose zhvendosja e vazhdueshme e kurorave përfaqësojnë 35,2% të totalit, të ndjekura më pas nga frakturat (29,6%).

Dështimet endodontike dhe përfshirja periodontale janë vlerësuar respektivisht, me 23,9% dhe në 11,3% të rasteve. Për më tepër duke marrë në konsideratë periudhën 5-10 vjeçare, frakturat përfaqësonin 36% të dështimeve totale, ndërsa për 10-15 vite karies dhe dështime të restaurimeve paraqisnin 50% të rasteve.

Konkluzione
Punimi i doktor Ashnagar ka konkluduar se denticioni i dëmtuar nga ana strukturore ka një normë mbijetese me 10 vjet (për pothuajse 80% të rasteve) pas zgjatjes së kurorës dhe procedurave protetike. Megjithatë, te pacientët me karies të rëndë ose risk për fraktura mundësitë e opsioneve të tjera të trajtimit duhet të vlerësohen me kujdes.

Implikime klinike
Disa disavantazhe të CLP që duhen konsideruar janë:
• Heqja e tepërt e kockës përreth dhëmbëve ngjitur;
• Reduktimi i kockës alveolare që komplikon më pas pozicionimin e implantit.

Këto aspekte janë thelbësore për të marrë vendimin nëse duhet ruajtur dhëmbi i dëmtuar nga ana strukturore apo duhet ekstraktuar. Për më tepër, pavarësisht nga qasja terapeutike është me rëndësi themelore që t'i shpjegojmë pacientëve se terapia me implante dentare mund të jetë e parashikueshme në zëvendësimin e dhëmbit, por për një periudhë afatgjatë mund të verifikohen komplikacione protetike dhe biologjike.

Për më tepër:
Ashnagar S, Barootchi S, Ravidá A, Tattan M, Wang HL, Wang CW. Long-term survival of structurally compromised tooth preserved with crown lengthening procedure and restorative treatment: a pilot retrospective analysis. J Clin Periodontol 2019 Jul;46(7):751-7.

Përktheu: Valbona Spahia