Çfarë duhet të presim nga bota adezive e së ardhmes

Nga Lorenzo Breschi

Në ditët e sotme, stomatologjia adezive ka arritur një standard shumë të lartë cilësie dhe është në gjendje t'u ofrojë mjekëve një shumëllojshmëri të madhe të opsioneve të trajtimit për të arritur adezionin optimal në substrate të ndryshme dentare. Adezivët me tre faza për prerje dhe shpëlarje, së bashku me sistemet e auto-gdhendjes me 2 faza që përdoren me një protokoll selektiv smalti, janë konsideruar standardi i artë.

Së fundmi, në treg janë futur adezivë universalë për të thjeshtuar procedurat e restaurimit dhe për të reduktuar variablat që varen nga eksperienca e profesionistit. Thuhet se funksionojnë në të njëjtën mënyrë me një protokoll etch-and-rinse ose self-etch që janë zbatuar në restaurime direkte dhe indirekte.
Pavarësisht pranisë së adezivëve dhe kompozitave shumë performuese, përpjekja për të zhvilluar materialin ideal, me veti mekanike dhe rezultate klinike më të mira, vijon me një ritëm të shpejtë.

Kërkimi aktual është fokusuar në zhvillimin e materialeve adezive që janë në gjendje të bëjnë më shumë sesa thjesht lidhjen e dhëmbit me indin. Qëllimi është që të prodhohen materiale me veprim terapeutik shtesë që të lejojnë përgatitjen e kaviteteve më pak invazive dhe që të parandalohet zëvendësimi i restaurimit të hershëm për shkak të degradimit të lidhjes ose përsëritjes së kariesit. Efekti terapeutik i përmendur më lart është përkufizuar përgjithësisht si "bioaktivitet" i mundshëm i rezinës dhe mund të përfshijë efektet anti-bakteriale, anti-enzimatike dhe/ose rimineralizimin. Një strategji kyçe për të neutralizuar dhëmbët e dëmtuar është restaurimi i strukturës karioze dhe në të njëjtën kohë për të promovuar procesin e rimineralizimit nga mënyrat e një trajtimi biomimetik.
Prandaj, kompozitat me bazë rezinë me agjentë bioaktivë rimineralizues janë shumë të kërkuara. Përbërja kimike e këtyre materialeve është bazuar zakonisht në praninë e fosfatit të kalciumit sintetik (fosfat kalciumi amorf, hidroksiapatit, fosfat tetrakalciumi, etj.) ose bioactive glass që përbëhet kryesisht nga silikoni, kalciumi, natriumi, fosfori dhe oksigjeni. Këto materiale janë biokompaktibël, të padëmshme, jo-irrituese, jo-inflamatore dhe jo-toksike e kanë përfitime nga biorezorbimi minimal. Filler bioaktiv të inkorporuar në matricën e rezinës së kompozitës kanë provuar lëshimin e kalciumit, fosfatit dhe joneve të silicit dhe si pasojë aktivizojnë procesin e rimineralizimit.
Një çështje tjetër e rëndësishme për një rezinë restorative është aftësia për të ndërvepruar me biofilmat oralë; prandaj, karakteristikat tërheqëse për zhvillimin e materialeve të reja duhet të marrin në konsideratë:
1) inhibimin e adezionit të filmit,
2) dekurajimin e rritjes së biofilmit,
3) prekjen e metabolizmit të biofilmit,
4) rregullimin e ekosistemit mikrobial.

Në ditët e sotme, përpjekjet janë bërë për të përmirësuar përbërjet kimike të agjentëve lidhës për të rritur fortësinë e lidhjes. Për më tepër, agjentët e lidhjes antibakteriale janë sintetizuar për të çrrënjosur bakteret e mbetura në kavitetin e dhëmbit duke demonstruar aktivitet antibakterial pa dëmtuar fortësinë e lidhjes. Një shembull është adezivi që përmban dimethyl-aminododecyl methacrylate (DMADDM), që inhibon rritjen e S. mutans pa efekte anësore në fortësinë e lidhjes së dentinës. Për më tepër, një molekulë quaternary ammonium methacryloxy silane është inkorporuar gjithashtu në adezivët eksperimentalë për të vlerësuar potencialin e mundshëm antimikrobial dhe anti-proteolitik për të parandaluar kariesin sekondar dhe degradimin e shtresës hibride. Supresioni i rritjes së biofilmit dhe prodhimit të acidit paraqesin vetëm një nga strategjitë e ndryshme për të kundërshtuar formimin e kariesit dhe progresionin e tij. Një alternativë interesante duhet të jetë modulimi i specieve të biofilmit drejt një përbërjeje të shëndetshme, në vend të eliminimit të të gjitha baktereve. Në fakt, studime të ndryshme kanë hetuar sesi mund të influencojnë materialet bioaktive te përbërjet e specieve të biofilmit. Sidoqoftë, për jetëgjatësinë klinike dhe suksesin ka rëndësi thelbësore jo vetëm natyra bioaktive e materialit por edhe morfologjia e pjesëzave që përfshihen në matricë, e përcakton vetitë rezultante të kompozitës. Si pasojë, në të ardhmen më shumë kërkime duhet të fokusohen në përmirësimin e vetive fizike dhe mekanike të përbërjeve të reja bioaktive, pa prekur potencialin e tyre biologjik.

Për ta përmbyllur, në këtë epokë të re të stomatologjisë, ku evolucioni i menaxhimit të kariesit po zhvendoset në një trajtim "jo-invaziv", materialet janë investuar për pritshmëri shumë të larta. Sidoqoftë, shumica e studimeve të bazuara në zhvillimin e një gjenerate të re të materialeve adezive janë in vitro, kështu që studimet in vivo janë ende të nevojshme për të plotësuar procesin. Megjithatë kërkimi multidisiplinor pritet që të ofrojë përfitime të mëdha për shëndetin tonë oral.

Përktheu: Valbona Spahia