A e dëmton përshtatja klinike e restaurimeve CAD/CAM rezistencën e materialit?

Një studim i kryer nga kërkues italianë i publikuar në JPD, përpiqet që të vlerësojë ashpërsinë e sipërfaqes dhe rezistencën ndaj frakturës (me ose pa plakjen mekanike) të materialeve monolitike CAD/CAM të cementuar që i nënshtrohen procedurave të gërryerjes dhe lustrimit

Nga Lorenzo Breschi

Në ditët e sotme po kryhen kërkime të shumta për të përmirësuar dhe kuptuar proceset CAD/CAM në termat e teknologjisë dhe materialeve. Në fakt, përmirësimi i njohjes së argumentit po bëhet gjithnjë e më i prekshëm në termat e efiçencës, estetikës dhe saktësisë.

Ekzistojnë materiale të ndryshme monolitike të indikuara për restaurime indirekte (zirkon tetragonal i stabilizuar me ytria polikristalinë - qeramikë Y-TZP, disilikat litiumi, silikat litiumi i përforcuar me zirkon, qeramikë të infiltruar polimeri dhe rezinë kompozitë nanofilled) dhe pjesa më e madhe e tyre ka arritur një mekanikë dhe veti estetike optimale, duke u bërë kështu materialet e zgjedhjes në praktikën klinike.

Në mënyrë ideale, restaurimet indirekte CAD/CAM nuk duhet të kërkojnë rregullime gjatë takimit të dorëzimit. Megjithatë, kjo nuk është gjithmonë e mundur sepse mund të jetë e nevojshme heqja e kontakteve premature ose rregullimeve të zonave të kontaktit proksimal.

Është treguar se rregullimet klinike, që bëhen duke përdorur instrumente rrotulluese të diamantuar, krijojnë pasoja të padëshirueshme si rritja e ashpërsisë së sipërfaqes - që lehtëson formimin e biofilmit (zbutja e pragut për aderimin bakterial është 0,20 µm) - dhe përdorimi i antagonistit. Për më tepër, ashpërsia e sipërfaqes indukton përqendrime stresi që dëmtojnë rezistencën e porcelanit. Gjithashtu, korrigjimet sipërfaqësore janë përgjegjëse për modifikimin e ngjyrës së disa restaurimeve.

Edhe pse ka një shqetësim të madh për problemet e krijuara gjatë rregullimeve të restaurimit, ka pak njohuri për efektet që këto të fundit dhe lustrimi kanë pas plakjes.

Tipologjia e kërkimit dhe modaliteti i analizës
Një punim i rëndësishëm i zhvilluar nga Francesco Saverio Ludovichetti dhe nga ekipi i tij, të publikuar së fundmi në Journal of Prosthodontic Dentistry, përpiqet të vlerësojë ashpërsinë e sipërfaqes dhe rezistencën ndaj frakturës (me ose pa plakje mekanike) të materialeve monolitike CAD/CAM të cementuar që i nënshtrohen procedurave të gërryerjes dhe lustrimit.

98 blloqe CAD/CAM (IPS e.max CAD - Ivoclar Vivadent AG; Vita Suprinity - Vita Zahnfabrik; Vita Enamic - Vita Zahnfabrik; Lava Ultimate - 3M ESPE) janë transformuar në cilindra, janë lustruar dhe kristalizuar. Për të vlerësuar ashpërsinë e cilindrit janë kryer tre matje të ndryshme me një mikroskop konfokal me laser 3D:

• matja e parë është kryer pas lëmimit dhe lustrimit;
• matja e dytë është pas gërryerjes me 0,3 mm me kokrriza 30µm;
• matja e fundit pas procedurave të lustrimit me një kit lustrimi dhe një pastë të diamantuar.
Janë përgatitur gjashtëdhjetë disqe shtesë nga 1,8 mm dhe 30 disqe nga 1,5 mm për çdo material për testin e rezistencës ndaj frakturës. Për të simuluar strukturën e dhëmbit është përdorur një model me tre shtresa i thjeshtuar.

Kampionet e ndryshëm janë ndarë në tre grupe të ndryshme: grupi i kontrollit (pa trajtim sipërfaqësor), grupi i sipërfaqeve të terrenit dhe grupi i terrenit dhe i lëmuar. Gjysma e kampionit të çdo grupi është testuar menjëherë dhe gjysma tjetër është lënë ti kalojë koha në pështymë artificiale.

Të gjithë kampionet janë karikuar në një makinë për prova mekanike dhe ngarkesa (N) në rastin e krisjes së çdo kampioni është regjistruar si rezistencë ndaj frakturës.

Rezultate
Rezultatet kanë treguar se te grupet e kontrollit nuk janë gjetur diferenca të rëndësishme ndërmjet IPS e.max CAD dhe Vita Suprinity ose ndërmjet Lava Ultimate dhe Vita Enamic, që kanë treguar një ashpërsi më të madhe në krahasim me materialet xham-qeramikë. Pas gërryerjes kjo sjellje është ruajtur, me përjashtim të Vita Enamic, ashpërsia e së cilës ishte e ngjashme me atë të IPS e.max CAD. Pas lustrimit, Vita Enamic ka treguar ashpërsi më të madhe, ndërsa për materialet e tjera nuk ka pasur diferenca.

Nga këto rezultate është interesante të vihet re se kur lustrimi ka përfunduar me një pastë të diamantuar, zbutja e Lava Ultimate dhe Vita Enamic është shtuar shumë, duke evidentuar që edhe nëse këto materiale nuk kërkojnë rregullime klinike duhet të lustrohen pas cementimit në praktikën klinike. Trajtimi sipërfaqësor dhe plakja nuk kanë ndikuar në rezistencën ndaj frakturës së materialeve.

Vita Suprinity ka treguar një rritje të ashpërsisë së materialeve, ndryshe nga Vita Enamic dhe zbutja e xham-qeramikës së lustruar nuk është rikthyer nga procedurat e lustrimit. Korrigjimi, i ndjekur ose jo nga lustrimi, nuk ka dëmtuar rezistencën ndaj frakturës së materialeve, edhe në grupet e terrenit.

Në fund, besueshmëria e materialeve nuk ndikohet nga materiali, trajtimi sipërfaqësor ose nga plakja.

Për më shumë informacione:
Ludovichetti FS, Zardo Trindade F, Abado GL, Pezzato L, Garcoa Fonseca R. Effect of grinding and polishing on the roughness and fracture resistance of cemented CAD/CAM monolithic materials submitted to mechanical aging. J Prosth Dent 2019;121(5):866.e1-8.

Përktheu: Valbona Spahia