Suksesi dhe mbijetesa e restaurimeve të pjesshme indirekte me margo të thella

Nga Lara Figini

Në rastet e kavitetit mesatar-të thellë në zonat posteriore, restaurimet e pjesshme indirekte paraqesin një opsion të mirë për të rikthyer integritetin histomorfologjik dhe funksional. Një fushë operative e thatë ka rëndësi të madhe për rezultatin klinik përfundimtar mbi të gjitha kur aplikohen restaurime direkte dhe indirekte.

Megjithatë, kavitetet e mëdha shpesh zgjerohen përtej junksionit smalt-cement (CEJ) dhe kjo komplikon izolimin me digën e gomës dhe cementimin e restaurimeve indirekte.
Një trajtim klinik për këtë problem është ai i ndjekjes së një zgjatimi të kurorës klinike; megjithatë, ky trajtim nuk është vlerësuar apo pranuar gjithmonë nga pacienti.
Ekstruzioni ortodontik i elementit në fjalë mund të jetë një alternativë më pak invazive por më afatgjatë.

Një trajtim alternativ më praktik dhe që është propozuar për më shumë se 25 vite është ai i teknikës së ngritjes së margos së thellë (DME) nëpërmjet një materiali kompozitë që transferon margon cervikale nga nëngingivale në mbigingivale.

Tipologjia e kërkimit dhe modaliteti i analizës
Në një studim klinik, të publikuar në Journal of Dentistry në dhjetor 2019, autorët kanë vlerësuar shërbimin klinik të restaurimeve të pjesshme indirekte të kombinuar me teknikën DME dhe variablat (cilësinë) e mbijetesës së restaurimeve.
Vlerësimi cilësor i të gjitha restaurimeve që nuk janë dëmtuar është kryer duke përdorur kriteret e shërbimit shëndetësor publik në Shtetet e Bashkuara që është modifikuar (USPHS) nëpërmjet testit Chi-square.

Rezultate
Janë analizuar dhe vlerësuar një total prej 197 restaurimesh indirekte në 120 pacientë. Formimi i kariesit sekondar, frakturimi i restaurimit/dhëmbit, debonding i restaurimit indirekt, kariesi radikolar, dëmtimi i rëndë periodontal ose nekroza pulpare janë konsideruar dështime absolute (n=8) që kanë sjellë në një normë totale të mbijetesës kumulative me 95,9% deri në 12 vjet, me një kohë vlerësimi mesatare prej 57,7 muaj.

Restaurimet indirekte kompozitë kanë treguar më shumë degradim në krahasim me ato në qeramikë. Te këto të fundit është evidentuar një gërryerje më e madhe e dhëmbëve antagonistë. Trajtimi endodontik ka influencuar negativisht në verifikimin e frakturave të restaurimeve dhe dhëmbëve.

Konkluzione
Nga të dhënat e nxjerra nga ky studim, që duhet të konfirmohen me punime të tjera analoge, mund të dalim në përfundimin që restaurimet indirekte me DME kanë një normë të mirë mbijetese.

Implikime klinike
Teknika DME, që lejon rregullimin e margove të mbylljes restaurim-dhëmbë nga nëngingivale në mbigingivale, së bashku me restaurimet e pjesshme në kompozitë ose qeramikë mund të konsiderohet nga mjeku një teknikë e vlefshme me një normë të mirë mbijetese kurdo që të përballet me restaurime mesatare-të thella me margo me mbyllje nëngingivale.

Për më tepër:
Bresser RA, Gerdolle D, van den Heijkant IA, Sluiter-Pouwels LMA, Cune MS, Gresnigt MMM. Up to 12 years clinical evaluation of 197 partial indirect restorations with deep margin elevation in the posterior region. J Dent 2019 Dec;91:103227.

Përktheu: Valbona Spahia