Implantologjia zigomatike dixhitale

Nga Francesco Zingari dhe Francesco Gallo

Pasi janë përballur me problematikat formative dhe ato të praktikës klinike ndryshe nga specialistët e kirurgjisë maksilo-faciale dhe kirurgjisë orale, Grupi Face Team (që merret me fushën klinike-ndihmëse, formues dhe shkencor në fushën e kirurgjisë orale dhe maksilo-faciale) përballet me një argument shumë aktual dhe që ngjall shumë interes: Implantologjinë zigomatike.

Kirurgjia implantologjike gjatë viteve të fundit ka përmbushur progrese të konsiderueshme: shpejtësia e kryerjes së veprimit kirurgjikal, limitimi i stresit post-operativ, parashikueshmëria e rezultatit të programuar, janë fjalët kyçe të implantologjisë moderne.

Në linjë me të tilla rezultate është zhvilluar edhe kirurgjia implantare zigomatike. Implanti zigomatik është një implant dentar që vendoset me pjesën apikale në brendësi të harkut zigomatik dhe nëpërmjet trupit të tij me përmasa të ndryshme, arrin kreshtën alveolare ku paraqet platformën protetike (fig. 1).

Figura 1

Implantet zigomatike mund të përdoren vetëm me teknikën monolaterale, ose në numrin 4 (dy implante për anë) me teknikën QUAD ose me teknikën e përzier të shoqëruar me implantet tradicionale që vendosen në regjionin e pre-maksilës apo me implante pterigoidal që vendosen në regjionin homonim pterigoidal.

Studimet e para klinike, që datojnë në vitet '90, janë kryer te pacientë, të cilët i janë nënshtruar maksilektomisë për shkak të patologjive tumorale, e më pas janë rehabilituar me implante zigomatike.

Literatura shkencore ka treguar që atëherë një mbijetesë implantare zigomatike që krahasohet me atë të implanteve me gjatësi tradicionale. Një rezultat i tillë, mjaft inkurajues, ka përcaktuar një shtim të përdorimit të tyre edhe në fushën e rehabilitimeve implanto-protetike të kirurgjisë orale moderne.

Në fakt nga implantologjia post-onkologjike është kaluar në përdorimin e implanteve zigomatike edhe për të zgjidhur atrofitë në shkallë jo shumë të rëndë dhe të rëndë (klasa VI-V-IV e Cawood dhe Howell), patologjitë malformative dhe sindromat e rralla si displazia ektodermike që përcaktojnë kuadro të edentulisë dhe atrofisë së dukshme që në adoleshencë.

Ndër indikacionet kryesore të implantologjisë zigomatike është edhe rehabilitimi me dështime në rikonstruktimet kockore. Kushtet anatomike të nofullave të trajtuara në mënyrë kirurgjikale, në fakt shpesh nuk lejojnë që të kryhen tentativa rigjenerative kockore dhe prandaj indikohet, gjithnjë e më shumë implantologjia zigomatike si zgjidhje primare.

Ashtu siç parashikon implantologjia moderne tradicionale, në një studim protetik dhe më pas implantar edhe implantologjia zigomatike ka nevojë për një projektim protetik përpara aktit kirurgjikal. Në fakt, pozicioni i implanteve zigomatike nuk përcaktohet vetëm sipas disponueshmërisë kockore, por edhe duke marrë në konsideratë nevojat protetike.

Pozicionimi i duhur i implanteve zigomatike në krahasim me projektin protetik është përcaktuar nga një shabllon kirurgjikal që ka binarët dhe unazat që udhëheqin hap pas hapi kalimet e frezave dhe inserimin e implantit.

Si lind projekti protetik?
Hapi i parë që duhet përmbushur është ai i arritjes së një projekti protetik që është estetikisht dhe funksionalisht i vlefshëm për pacientin. Si fillim kryhet një skanim i mukozës (fig. 2) dhe e antagonistit të dhëmbit me skanerin intra-oral; e më pas dërgohen file-t në laborator (fig. 3, 4) të cilët në bazë të indikacioneve që janë dhënë do të prodhojnë një protezë që është estetike dhe ka raporte okluzale të sakta (fig. 5).

Figura 2

Figura 3

Figura 4

Figura 5

Pasi është kryer hapi i parë pacienti e bën provë protezën për të testuar funksionalitetin e saj. Hapi vijues parashikon që proteza e testuar nga pacienti të skanohet nëpërmjet një skaneri intra-oral dhe të kopjohet nga një stampues 3D.

Prototipi i stampës 3D rezulton projekti protetik që do të udhëheqë në pozicionimin e implanteve zigomatike; në fakt, pacienti do të kryejë një CBCT ose një TC duke provuar prototipin ku janë shtuar në mënyrë të përshtatshme shenjat radio-opake (fig. 6).

Figura 6

Sapo kryhet ekzaminimi radiografik, file DICOM të TC dhe file STL të skanimit janë renditur në software të kirurgjisë së drejtuar.

Tashmë ekipi implanto-protetik është gati për të realizuar software të inserimit virtual të implanteve zigomatike, duke respektuar strukturat e splanchnocranium - it dhe duke vlerësuar projektin protetik. Pra, orientimi, pozicionimi dhe gjatësia e implanteve janë përcaktuar me shumë saktësi duke lejuar realizimin virtual të projektit (fig. 7).

Figura 7

Projekti implanto-protetik është eksportuar në software Cad për dizenjimin virtual të shabllonëve të kirurgjisë së drejtuar (Fig. 8) dhe më pas faza Cam përcakton prodhimin real të laser melting të shabllonit për kirurgjinë e drejtuar zigomatike.

Figura 8

Teknika kirurgjikale
Teknika kirurgjikale për pozicionimin e implantit zigomatik, sipas projektit implanto-protetik, parashikon që të kryhet një incizion në kreshë nga regjioni 17 - 27 me shkarkime distale, ngritje të lembos me shkëputje nën-periosteal, ekspozim të harkut zigomatik, të nervit infraorbital dhe të pjesës inferiore të hapjes piriforme (fig. 9).

Figura 9

Hapi i dytë konsiston në pozicionimin e shabllonit kirurgjikal ku përputhja me kockën është kontrolluar përpara pozicionimit të vidave të sintezës.

Të gjitha kalimet e frezave dhe inserimi i implantit zigomatik sipas projektit protetik janë udhëhequr nga unazat dhe binarët që janë një karakteristikë e vetë shabllonit. Shablloni kirurgjikal i drejtuar (me patentë të regjistruar) lejon një implantologji "full-guided" duke u hequr vetëm pas inserimit të plotë të implanteve (fig. 10-12).

Figura 10

Figura 11

Figura 12

Teknika post-kirurgjikale
Faza post-kirurgjikale për kryerjen e një vendosjeje të menjëhershme parashikon që të merret një gjurmë me skaner intra-oral. Skanimi i parë që kryhet sipas strategjive të skanerit është ai i mënyrës trans-mukozale (fig. 13), ndërsa skanimi i dytë është ai i skanimit të trupave të vidhosur tek implantet (Fig. 14).

Figura 13

Figura 14

Skanimet e bite block dhe antagonistëve janë gjurmët e marra tashmë në fazat e projektimit të prototipit të stampës 3D (fig. 3, 4). Pasi janë kryer skanimet, ato dërgohen në laborator për të vijuar me fazat e dizenjimit Cad (fig. 15, 16) me qëllim që të prodhohet një protezë e përforcuar me monomasë kompoziti (fig. 17).

Figura 15

Figura 16

Figura 17

Proteza e prodhuar për t'u vendosur menjëherë (fig. 17) përmban në vetvete konceptet e estetikës dhe funksionit që fitohen me protezën totale të pacientit (fig. 5) që e transformuar falë skanerit dhe printuesit 3D (fig. 6) në prototipin për TC-në, përbën projektin protetik për këtë kirurgji të drejtuar (fig. 18).

Figura 18

Përktheu: Valbona Spahia

Për të votuar duhet të vendosni kredencialet tuaja në Medikey

Interesant ( 28 votim / mesatar 3 )