Suksesi implantar pas osteotomisë me teknikën sandwich: të dhënat e një rishikimi sistematik

Nga Lara Figini

Implantet dentare paraqesin një opsion trajtimi të besueshëm për rikthimin e funksionit oral te pacientët edentulë dhe pjesërisht edentulë. Megjithatë, pas rezorbimit të vazhdueshëm kockor pas humbjes së dhëmbëve, një lartësi kockore alveolare e papërshtatshme mund të përjashtojë pozicionimin e implanteve që kërkojnë përmasa ideale për pozicionimin e tyre të saktë 3D dhe për rehabilitimin protetik.
Prandaj, janë propozuar teknika të ndryshme kirurgjikale për të rritur lartësinë vertikale të procesit alveolar atrofik ndërmjet të cilave është edhe osteotomia me teknikën sandwich. Kjo procedurë është karakterizuar nga lëvizshmëria e një segmenti kockor të osteomizuar në drejtim të kurorës duke ruajtur integritetin dhe afluksin e gjakut nga mukoza limfatike. Segmenti i transportit stabilizohet me një graft kockor të interpozicionuar dhe nëpërmjet minipllakëzave të osteosintezës.
Supozohet se kjo teknikë mund të sigurojë një rritje të raportit vaskular në graft dhe në segmentin e transportit, duke reduktuar rezorbimin kockor.

Tipologjia e kërkimit dhe modaliteti i analizës
Në një rishikim të fundit sistematik, të publikuar në Clinical Oral Investigation në mars 2020, autorët kanë studiuar parashikueshmërinë e osteotomisë me teknikën sandwich që ofron një lartësi kockore alveolare të mjaftueshme për terapinë implantare në nofullat atrofike në kuptimin vertikal.
Autorët kanë kryer një kërkim bibliografik elektronik ndërkombëtar dhe një kërkim manual, deri në korrik 2018, nëpërmjet Medline (Pubmed), Embase e Cochrane Library. Janë përfshirë të gjitha studimet e publikuara në gjuhën angleze, që sjellin të dhëna për të paktën 10 pacientë të rehabilituar me proteza dentare të mbështetura në implante pas ndërhyrjeve të rritjes vertikale të kreshtës nëpërmjet osteotomisë me teknikën sandwich dhe me follow up pas të paktën 12 muajsh nga vendosja.
Të dhënat mbi studimin, mbi karakteristikat e pacientëve, mbi ndërhyrjet e kryera, mbi normat e mbijetesës dhe mbi komplikacionet e implanteve dhe protezave janë nxjerrë nga studimet e përfshira. Çdo studim është vlerësuar duke përdorur instrumentin e Cochrane Collaboration për të vlerësuar riskun e gabimit (bias).

Rezultate
Fillimisht janë identifikuar 415 artikuj, nga të cilët 10 artikuj integralë janë përfshirë në analizën cilësore përfundimtare. Norma e mbijetesës së implantit pas një follow up-i mesatar prej 3,7 vitesh ka rezultuar 94%. Rezorbimi marginal mesatar perimplantar ka rezultuar 1,6 mm.
Lartësia mesatare e kockës së disponueshme në momentin e pozicionimit të implantit ka qenë 11,3 mm. Shqetësimet ndijore të përkohshme të nervit alveolar inferior kanë qenë komplikacioni më i zakonshëm i shënuar pas osteotomisë me teknikën sandwich.

Konkluzione
Nga të dhënat e nxjerra nga ky rishikim sistematik, që duhet të konfirmohen me punime të tjera analoge, mund të dalim në përfundimin se norma e mbijetesës së implanteve pas trajtimeve të shtimit vertikal të kreshtës alveolare mandibulare nëpërmjet osteotomisë me teknikën sandwich është rritur deri në 5 vite pas vendosjes. Norma e komplikacioneve mund të konsiderohet e moderuar dhe është e përkoshme. Por mungojnë të dhënat mbi suksesin afatgjatë.

Implikacione klinike
Osteotomia me teknikën sandwich mund të konsiderohet një opsion trajtimi i besueshëm në rastet e mungesës së moderuar të kockës vertikale alveolare të mandibulës posteriore për të siguruar kushtet e përshtatshme për pozicionimin pasues të implantit.
Komplikacionet intra dhe post operative nuk duket se dëmtojnë rezultatin përfundimtar.

Për më tepër:
Roccuzzo A, Marchese S, Worsaae N, Jensen SS. The sandwich osteotomy technique to treat vertical alveolar bone defects prior to implant placement: a systematic review. Clin Oral Invest 2020;24:1073-89.

Përktheu: Valbona Spahia