Norma e mbijetesës së ritrajtimeve implantare: të dhënat e një rishikimi të fundit

Nga Lara Figini

Dështimi i hershëm i implanteve i është atribuuar zakonisht një shërimi të ndryshëm ose të ngadaltë të plagës, që ndalon osteointegrimin. Faktorët e fundit (si cilësia e dobët kockore, infeksioni post-operativ, inflamacioni dhe mbingarkesa okluzale) mund të çojnë në dështime të hershme për implantin. Dështimet e vonshme të implantit në fakt, përgjithësisht varen nga mbingarkesa okluzale (faktor biomekanik) ose nga një perimplantit; megjithatë, baza biologjike e dështimeve të vonshme mbetet në shumicën e rasteve e panjohur.

Por cila është norma e mbijetesës së implanteve të vendosura në pjesë ku është verifikuar dështimi i implanteve dhe cilët janë faktorët që mund të ndikojnë rezultatet vijuese të ritrajtimit?

Tipologjia e kërkimit dhe modaliteti i analizës
Në një rishikim sistematik, të publikuar në The Journal of Prosthetic Dentistry në janar 2020, autorët kanë kryer një kërkim bibliografik nëpërmjet bazave të të dhënave elektronike, të limituar tek artikujt në gjuhë angleze, duke ndjekur një strategji kërkimi të vendosur më parë.

Nga 668 publikime të identifikuara fillimisht, 8 studime retrospektive klinike kanë përmbushur kriteret e përfshirjes, duke siguruar rezultatin e mbijetesës për 673 implante me 557 pacientë pas rivendosjes.

Janë vlerësuar karakteristikat që lidhen me implantin dhe me pacientin që shkaktojnë dështimet implantare.

Rezultate
Norma mesatare e ponderuar e mbijetesës për implantet e rivendosura ka rezultuar 86,3% me një follow-up që ishte nga më pak se 1 vit deri në më shumë se 5 vjet. Normat e mbijetesës së implanteve me sipërfaqe të lëmuar dhe me sipërfaqe të ashpër janë krahasuar, duke zbuluar një nivel në mënyrë të konsiderueshme më të lartë sesa norma e mbijetesës për implantet me sipërfaqe të ashpër në krahasim me ata me sipërfaqe të lëmuar (90% kundër 68,7%).

Konkluzione
Nga të dhënat e nxjerra nga ky studim, që duhet të konfirmohen me punime të tjera analoge, mund të dalim në përfundimin se norma e mbijetesës së implanteve të rivendosura është më e vogël se ajo që është thënë përgjithësisht për pozicionimin fillestar të implantit. Janë evidentuar norma mbijetese më të larta me implantet me sipërfaqe të ashpër në krahasim me ata me sipërfaqe të lëmuar në rastet e rivendosjes.

Implikime klinike
Rivendosja e implanteve në pjesët ku është verifikuar një dështim implantar ka një normë mbijetese relativisht të lartë me 86,3% me follow-up që varion nga 1 deri në më shumë se 5 vite.

Faktorët e riskut lidhen me dështimet fillestare implantare (si arkitektura implantare, pjesa anatomike, infeksioni dhe mbingarkesa okluzale) duhet të rivlerësohen mirë dhe të modifikohen në momentin e vendosjes së re.

Për më tepër:
Oh SL, Shiau HJ, Reynolds MA. Survival of dental implants at sites after implant failure: a systematic review. J Prosthet Dent 2020 Jan;123(1):54-60.

Përktheu: Valbona Spahia