Ndikimi i kohës në parashikueshmërinë e implanteve të shkurtër (≤6 mm): një meta-analizë

Nga Lara Figini

Prania e një vëllimi kockor të përshtatshëm është thelbësor për mbijetesën e implantit dhe suksesin afatgjatë.
Procedura të ndryshme (si ngritja e sinusit të nofullës, shtimi vertikal dhe rigjenerimi kockor i drejtuar) përshtaten te pacientët me kreshta atrofike për të arritur një shtim të sasisë kockore.
Megjithatë, problematikat që lidhen me këto procedura sjellin një sëmundshmëri më të lartë dhe komplikacione më të mëdha post-operative, përveç kostove më të larta të trajtimit dhe kohëzgjatjes më të madhe në krahasim me procedurën e vetme të vendosjes së implantit.
Si pasojë, studime të ndryshme janë përqendruar në përdorimin e implanteve të shkurtër si alternativë e implanteve të gjatë, kurdo që kërkohen procedura shtesë të rritjes kockore. Suksesi i implanteve të shkurtër në krahasim me implantet konvencionale është një argument i diskutueshëm dhe kjo vjen kryesisht për shkak të një variabiliteti të konsiderueshëm në literaturë në lidhje me termin "implant i shkurtër".
Më specifikisht, gjatësia që përkufizon një implant si të shkurtër varion nga <6 deri në <10 mm në studime të ndryshme.

Tipologjia e kërkimit dhe modaliteti i analizës
Në një rishikim sistematik, të publikuar në Journal of Oral Rehabilitation në mars 2020, autorët kanë analizuar studimet klinike të kontrolluara të randomizuara (RCT) dhe studimet e grupeve prospektive që kishin norma të mbijetesës dhe dështimit të implanteve të shkurtër me ngarkesë funksionale (SI) në bazë të kohëzgjatjes efektive të funksionit.
Kjo meta-analizë është kryer sipas udhëzimeve PRISMA për rishikimet sistematike. Nga autorët janë kryer kërkime elektronike, nëpërmjet databazave tradicionale dhe kërkime manuale.
Janë hetuar edhe rezultatet sekondare në zonën e vendosjes (maksilë apo mandibulë), lloji i restaurimit (kurorë teke [SC] vs protezë fikse me më shumë elementë [FDP]) dhe humbja kockore marginale (MBL).

Rezultate
Një total prej 20 studimesh kanë përmbushur kriteret e përfshirjes dhe kanë paraqitur një total prej 1238 SI që lidhen me 747 pacientë. Përqindja mesatare kompleksive (e parakohshme dhe e vonuar) e dështimit të implanteve të shkurtër ka rezultuar 4%.
Implantet e shkurtër me follow up deri një vit kanë paraqitur një normë dështimi me 2%, ndërsa follow up-i mbi 3 vjet ka treguar një normë dështimi me 10%.
Implantet e shkurtër me kurora teke SC kanë paraqtur një normë dështimi të vonshme me 4% ndërsa implantet e shkurtër me FPD një dështim me 2%. Norma e dështimit të vonuar nuk ka ndryshuar në termat e lokalizimit (maksilë apo mandibulë), duke qenë në të dyja nofullat me 3%.

Konkluzione
Nga të dhënat e nxjerra nga ky rishikim sistematik, që duhet të konfirmohen me punime të tjera analoge, mund të dalim në përfundimin se implantet e shkurtër që janë funksionalë prej më shumë se 3 vitesh paraqesin norma dështimi më të larta në krahasim me implantet e shkurtër (SI) që kanë qenë funksionalë për më pak se 3 vjet. Për më shumë se një kurorë që mbështeten nga implante të shkurtër në zonën posteriore është konsideruar opsioni i splintimit për të shtuar kohëzgjatjen.

Implikime klinike
Mjeku duhet të vlerësojë me kujdes opsionin e vendosjes së implanteve të shkurtër dhe të limitojë disa raste duke i përzgjedhur mirë, duke u nisur nga mbijetesa e tyre afatgjatë.

Për më tepër:
Vazouras K, Barbisan de Souza A, Gholami H, Papaspyridakos P, Pagni S, Weber H-P. Effect of time in function on the predictability of short dental implants (≤6 mm): a meta‐analysis. J Oral Rehabil 2020;47(3):403-15.

Përktheu: Valbona Spahia