Efekti i përgatitjtes së dizajnit të dhëmbit në përshtatjen marginale të onlays kompozitë rezinë CAD/CAM

Sa mund të ndërhyjë efekti i përgatitjes së dizajnit të dhëmbëve në përshtatjen marginale dhe pjesën e brendshme për onlay-t në rezinë kompozitë të përforcuar me qeramikë nëpërmjet teknikës CAD/CAM? Indikacione nga një kërkim në Journal of Prosthodontic

Nga Lara Figini

Në lidhje me kurorat integrale, onlay mund të zëvendësojnë sipërfaqet okluzale të dëmtuara me një reduktim minimal të dhëmbit. Në vlerësimin e suksesit të një rehabilitimi protetik nevojitet që të marrim në konsideratë rezultatet afatgjata. Përshtatja e dobët marginale, për shembull, mund të shkaktojë mikrorrjedhje, karies sekondar dhe periodontit e mund të çojë në dështim klinik të trajtimit.
Por cila është përgatitja e dizajnit për onlay në kompozitë me teknikën CAD/CAM që çon në një përshtatje më të mirë marginale?

Tipologjia e kërkimit dhe modaliteti i analizës
Në një studim in vitro, të publikuar në Journal of Prosthodontic në tetor 2019, autorët kanë studiuar efektin e përgatitjes së dizajnit të dhëmbëve mbi përshtatjen marginale dhe pjesën e brendshme për onlay në rezinë kompozitë të përforcuar me qeramikë me teknikën CAD/CAM.
Autorët kanë parashikuar përgatitjen e dhjetë molarëve të parë mandibularë të majtë tipodont të standardizuar (A5SAN-500; Nissin Dental Products, Inc.) të cilët janë ndarë në një grup përgatitjeje tradicionale dhe në një grup përgatitjeje me chamfer, me pesë dhëmbë për çdo grup. Përgatitjet e onlay janë kryer nga i njëjti mjek.
Së pari të gjithë dhëmbët janë përgatitur për një box mezio-okluzo-distal (MOD) standard me një thellësi 3,0 mm me linja të gdhendjes meziale/distale të pozicionuara 1,0 mm mbi linjën smalt-cement (CEJ). Pra dhëmbët e grupit të përgatitjes tradicionale kanë pësuar një reduktim okluzal me 1,5 mm me një chamfer 1,0 mm në ngarkesë të kuspidit shtypës dhe një pjerrësi prej 0,5 mm në ngarkesë të kuspidit prerës. Për grupin e përgatitjes me chamfer të gjithë dhëmbët janë përgatitur me një reduktim uniform të kuspidit me 2,0 mm.
Teknika e replikimit në silikon dixhital është përdorur për të përcaktuar mospërputhjet marginale ndërmjet përgatitjeve dentare dhe restaurimeve onlay. Një total prej 100 gjetjesh rreth përshtatjes marginale janë kryer në tre regjione të ndryshme, margon bukale, margon linguale dhe zonën e brendshme. Testi T i Indipendent Student është përdorur për të përcaktuar diferencat e konsiderueshme (a = .05).

Rezultate
Provat e grupit të përgatitjes tradicionale kanë manifestuar mospërputhjet kompleksive dukshëm inferiore (50,9±0,5 mm e 139,1±5,4 mm, P <.001) dhe mospërputhjet marginale më të vogla në pjesën bukale (49,7±1,4 mm e 135,8±2,2 mm, P <.001) e në zonat linguale (47,1±1,0 mm e 133,4±1,1 mm, P <.001).

Konkluzione
Në bazë të rezultateve të këtij studim in vitro, që duhet të konfirmohen me punime të tjera analoge, mund të nxjerrim konkluzionet si në vijim:
- në onlay në rezinë kompozitë të përforcuar me teknikën CAD/CAM përgatitjet tradicionale kanë pasur mospërputhje më të vogla marginale dhe të brendshme ndërmjet restaurimeve krahasuar me ato që janë përgatitur me chamfer;
- është e mundur që të përdoret metoda e replikimit dixhital në silikon për të vlerësuar mospërputhjet qoftë marginale qoftë të brendshme.

Implikime klinike
Me zhvillimin e shpejtë të teknologjisë CAD/CAM onlay që janë përgatitur me metodën tradicionale tregojnë një përshtatje marginale më të mirë në krahasim me ato që janë përgaitur me chamfer, prandaj mund të garantohet një sukses më i mirë afatgjatë.

Për më tepër:
Yang Y, Yang Z, Zhou J, Chen L, Tan J. Effect of tooth preparation design on marginal adaptation of composite resin CAD-CAM onlays. J Prosthet Dent 2019 Oct 28:S0022-3913(19)30540-2.

Përktheu: Valbona Spahia