Dhëmbët që hiqen më shpesh. Arsyet

Falë parandalimit dhe edukimit mbi kujdesin për shëndetin oral, një numër gjithnjë e më i madh të moshuarish, i kanë ruajtur dhëmbët e tyre për një kohë më të gjatë. Humbja e dhëmbëve natyralë ka ndikim të dukshëm...

Falë parandalimit dhe edukimit mbi kujdesin për shëndetin oral, një numër gjithnjë e më i madh të moshuarish, i kanë ruajtur dhëmbët e tyre për një kohë më të gjatë. Humbja e dhëmbëve natyralë ka ndikim të dukshëm në dhëmbët e mbetur dhe në funksionalitetin oral.

Studimi i parë (ADHS) i kryer në vitin 1968, zbuloi se 37% të të rriturve nuk u kishte mbetur asnjë dhëmb natyral. Në fakt, sipas një studimi ADHS të vitit 2009, numri i pacientëve pa dhëmbë ra në mënyrë drastike në 6%. Në vitin 1968 ishte e rrallë që një 85-vjeçari t'i kishin mbetur dhëmbë, ndërsa në vitin 2009, më shumë se 50% e individëve 85-vjeçarë kishin akoma dhëmbë natyralë në gojë.

Por, cilët janë dhëmbët që hiqen më shpesh dhe për çfarë arsyeje?
Journal of Oral Rehabilitation publikoi një studim me të dhënat që iu përgjigjen pyetjeve të ngritura nga praktika klinike gjatë 15 viteve të fundit. Ky studim rekrutoi individë të cilët duhet të hiqnin dhëmbët e përhershëm. Nga ky studim u grumbulluan të dhëna demografike, pozicioni i dhëmbëve, trajtimet e kryera dhe të dhëna për funksionin mastikues të mbetur.

Studimi në fjalë përfshiu 951 dhëmbë të hequr të 900 pacientëve. Mosha mesatare ishte 60 vjeç (SD 20, SE 7, 95% CI 46, 74). Arsyet e heqjeve rezultuan kryesisht për shkak të sëmundjeve periodontale (n = 361, 38%), për shkak të infeksionit periapikal (n = 288, 34%) dhe për shkak të thyerjes së dhëmbit ose rrënjës (15%). Heqjet kishin të bënin kryesisht me molarët e dytë [201 (21%)], të ndjekur nga molarët e parë [179 (19%)], premolarët e dytë [152 (16%)], incizivët e parë [95 (10%)], incizivët e dytë [ 86 (9%)], kaninët [76 (8%)] dhe premolarët e parë [67 (7%)]. Pas heqjeve, çiftet mesatare funksionale të dhëmbëve të mbetur ishin 12. Individët me çifte dhëmbësh funksionalë të mbetur, përfshirë edhe dhëmbët e përparmë, nuk u ankuan për ndonjë ndryshim të aftësisë së përtypjes, apo për ndonjë dëmtim estetik. Ata nuk kërkuan proteza shtesë.

Zbulimi më domethënës ishte se, kur krahasoheshin të dhënat me studimet e mëparshme, u konstatua se praktikisht asnjë dhëmb nuk ishte hequr si rezultat i kariesit aktiv. Pjesërisht, kjo mund të vijë edhe për shkak të politikës rigoroze parandaluese dhe edukimit gjithnjë e më të madh të pacientëve për t'u kujdesur për dhëmbët dhe gojën e tyre, qoftë duke mbajtur një higjienë të mirë orale në shtëpi, qoftë edhe duke iu nënshtruar kontrolleve të rregullta dhe seancave të shpeshta dhe të vazhdueshme të higjienës orale.