Vlerësimi i faktorëve që ndikojnë tek gjatësia elektronike e kanalit të rrënjës

Një nga fazat më të rëndësishme të të gjithë terapisë kanalare konsiston në përcaktimin e saktë të gjatësisë së punës (Working Length, WL), e përkufizuar si distanca mes dy pikave referuese fikse: njëra kurora, e paraqitur nga ndalesa endodontike, tjetra apikale.

L. Sacchetto, E. Cassai

Objektiva
Qëllimi i studimit është të vlerësojë saktësinë in vitro të tre lokalizuesve të gjeneratës së tretë dhe të katërt në situata të ndryshme klinike të simuluara, duke përdorur instrumente endokanalare me diametër dhe material të ndryshëm dhe mënyra të ndryshme sesi nxjerrin ujin.
Materiale dhe metoda
Dyzet dhëmbë, janë hequr për shkaqe periodontale, 10 prej të cilëve kishin kurora ose restaurime metalike të kurorave, janë punuar me k-file 10, 15, 20, ProTaper Universal S1, S2, F1 dhe F2. 10 elementët dentar me restaurime metalike përbënin grupin Metal, 30 të tjerat grupin Metal-free. Për çdo instrument endokanalar është zbuluar gjatësia e punës (Working Length, WL) tek foramen apikal i madh, duke përdorur mikroskopin operativ dhe duke e konfirmuar me një radiografi. Më pas është zbuluar në mënyrë eletronike WL me lokalizues A (Root ZX), B (Raypex® 5) e C (ProPex® II) në ambjent të thatë dhe duke e lagur me hipoklorit (deri tek hyrja dhe pastaj duke e mbushur edhe "dhomën" e dhëmbit), pështymë, gjak, acid etilendiaminetetraacetik (EDTA) dhe solucion acid. Të dhënat i janë nënshtruar një analize statistikore duke përdorur testin e Kruskal - Wallis, testi i mesatares dhe testi i Wilcoxon.
Rezultate
Testi i Kruskal-Wallis tregon që ekzistojnë diferenca statistikore të rëndësishme në termat e leximit elektronik të WL duke përdorur instrumente endokanalarë me diametër dhe materiale të ndryshme (p=0,7005). Testi i Wilcoxon tregon që tendenca qëndrore e përmasës së furnizuar nga lokalizuesit është në mënyrë të konsiderueshme e ndryshme nga tendenca qëndrore e WL e matur tek foramen apikal i madh me mikroskop, e konsideruar si referim, në rastin e ambientit kanalar të lagur me hipoklorit natriumi, janë më të larta në krahasim me ato që janë llogaritur për të gjitha pjesët kanalare të testuara. Për çdo pjesë kanalare, në fund, testi i mesatareve ka krahasuar direkt lokalizuesit, duke marrë diferenca statistikisht të rëndësishme.
Përfundime
Diametri dhe materiali i instrumenteve endokanalare nuk ndikojnë WL elektronike. Kushtet kanalare ndikojnë leximin elektronik të WL dhe hipokloriti shfaqet si një solucion që lag duke reduktuar më së shumti leximin elektronik të WL. Solucioni acid përcakton shpesh një WL eletronike më të madhe se ajo reale. Pajisjet e tjera që përdoren për lagien ndikojnë më pak tek leximi elektronik. Lokalizuesi C është më pak i kuruar nga tre të testuarit, edhe nëse zbulon numrin më të madh të përmasave (të kuptuara si sinjale që vijnë nga arritja apikale të mbajtura për të paktën 5 sekonda). Lokalizuesit A dhe B tregojnë një besueshmëri jo statistikisht të ndryshme, përveç disa situatave, ku mbizotëron lokalizuesi B.

Artikulli i plotë origjinal gjendet në seksionin Të ndryshme nga dentistria në Download Center.

Përktheu: Valbona Spahia