Rihidratimi me etanol i dentinës pas gdhendjes dhe përmirësimi i ngjitjes: të dhënat in vitro

Gjeneratat e para të adezivëve të dentinës ishin relativisht hidrofobike dhe kërkonin substate të thata për ngjitjen. Megjithatë, është parë që tharja e dentinës pas gdhendjes shkakton kolaps të fibrave të kolagjenit dhe kjo ndalon infiltrimin e monomerëve të rezinës

Lara Figini

Gjeneratat e para të adezivëve të dentinës ishin relativisht hidrofobike dhe kërkonin substate të thata për ngjitjen. Megjithatë, është parë që tharja e dentinës pas gdhendjes shkakton kolaps të fibrave të kolagjenit dhe kjo ndalon infiltrimin e monomerëve të rezinës. Si pasojë forcat rezultante të lidhjes me dentinën rezultojnë shumë të dobta.
Në gjendjen aktuale ngjitja optimale konsiderohet ajo mbi dentinën e lagur sepse garanton formimin e një shtrese më të mirë hibride. Prandaj rezultojnë të nevojshme ndryshime të formulimeve të sistemeve adezive, me futjen e më shumë monomerëve hidrofilik dhe monomerëve me rezinë acide, në mënyrë që të ofrojnë solucione adezive më të përputhshëm me dentinën e lagur.
Kryesisht dentina e lagur pas gdhendjes mund të arrihet por jo duke e tharë plotësisht sipërfaqen pas shpëlarjes së gdhendjes ose duke e rihidratuar pak me ujë të thjeshtë ose me solucione të tjera si etanoli.

Studime të ndryshme in vitro në literaturë kanë treguar që rihidratimi i dentinës me etanol pas gdhendjes rrit në mënyrë të konsiderueshme forcën e aderimit në krahasim me rihidratimin me ujë.

Më specifikisht flitet pikërisht për këtë në një studim të fundit in vitro të botuar në Journal of Conservative Dentistry në gusht 2015. Autorët kanë marrë në konsideratë 176 molarë që i janë hequr njerëzve për motive parodontale dhe pa karies ose rregullime të mëparshme. Dhëmbëve i është punuar kurora në mënyrë pingule me aksin gjatësor, 1,5 mm nga CEJ dhe rrënjët janë prerë 2 mm në mënyrë apikale nga degëzimet e tyre. Vrimat e kanalave janë zgjeruar me Gates dhe janë vulosur me amalgamë. Dhëmbët pra janë ndarë në mënyrë rastësore në dy grupe kryesore (1,2) secili prej tyre i ndarë më pas në katër nëngrupe (a, b, c, d) me një total prej 8 grupesh me 22 dhëmbë secili.
Te grupi 1 është përdorur si sistem adeziv Adper Single Bond 2 (ASB)
Te grupi 2 është përdorur si sitem adeziv XP Bond (XPB).
Secili prej grupeve është ndarë në katër nëngrupe:
Nëngrupi a: në të cilin dentina është rihidratuar pas gdhendjes me ujë.
Nëngrupi b: në të cilin dentina është rihidratuar pas gdhendjes me etanol.
Nëngrupi c: në të cilin dentina është rihidratuar pas gdhendjes me ujë dhe janë shtuar fibra kolagjeni cross - linker.
Nëngrupi d: në të cilin dentina është rihidratuar pas gdhendjes me etanol dhe janë shtuar fibra kolagjeni cross - linker.
Pas përhapjes së sistemeve adezivë janë kryer restaurime në kompozitë me Core X Flow (Dentsply Caulk, Milford, Shtetet e Bashkuara të Amerikës), me dy shtresa dhe janë polimerizuar. Mostrat e restauruara në fund janë vënë në ujë të destiluar me 37° C për 24 orë dhe i janë nështruar ciklit termik (500 cikle me 5°C dhe 55°C). Njëzet mostra të secilit grup i janë nënshtruar infiltrimit me ngjyrosës dhe është analizuar thellësia e penetrimit të këtij të fundit dhe dy mostra për çdo nëngrup janë vlerësuar për morfologjinë interfaciale me mikroskopin elektronik me skanim (SEM).

Rezultatet in vitro që janë arritur nga autorët janë si më poshtë:
Shkalla më e ulët e infiltrimit të ngjyruesit është gjetur te grupet e hidratuara me etanol për të dy sistemet adezive.
Ngjitja më e mirë rezultoi te mostrat e rihidratuara me etanol.
Shtimi i fibrave të kolagjenit cross - linker përpara aplikimit të sistemeve adezive nuk ka sjellë përmirësime të rëndësishme në shkallën e ngjitjes.
Të dhënat in vitro në këtë studim janë konfermuar edhe nga një studim tjetër i kryer në mostra qoftë in vitro qoftë in vivo, i publikuar në Dental Materials në shtator 2015 ku është hetuar forca microtensile e ngjitjes. Në këtë studim nënvizohet që avantazhet e menjëhershme të rihidratimit me etanol pas gdhendjes që janë vëzhguar në mjedis laboratori nuk janë konfermuar kur i njëjti protokoll është kryer in vivo. Në fakt forca microtensile e ngjitjes rezulton më e madhe in vivo kur rihidratimi bëhet me ujë dhe jo me etanol. Megjithatë në teknikën e rihidratimit me etanol gjendet një infiltrim më i vogël dhe kjo sugjeron që shtresa hibride mund të jetë më rezistente ndaj shkatërrimit.

Nga studimet in vitro rihidratimi pas gdhendjes me etanol përmirëson në mënyrë të konsiderueshme ngjitjen e sistemeve adezivë në dentinë. Këto studime in vitro kanë nevojë për eksperimentime të tjera klinike që të konfermojnë rezultatet.

Nën kujdesin e: Lara Figini, Koordinatore Shkencore e Odontoiatria33

Bibliografia:
- J Conserv Dent. 2015 Jul-Aug; 18(4): 331-336. Bonding efficacy of etch-and-rinse adhesives after dentin biomodification using ethanol saturation and collagen cross-linker pretreatment. Pallavi Sharma, Rajni Nagpal, Shashi Prabha Tyagi, e Naveen Manuja
- Dent Mater. 2015 Sep;31(9):1030-7. Ethanol-wet bonding technique: Clinical versus laboratory findings.Kuhn E, Farhat P, Teitelbaum AP, Mena-Serrano A Loguercio AD, Reis A, Pashley DH

Përktheu: Valbona Spahia