Shtresë kompoziti gjysmë direkte: optimizimi i një teknike klinike të thjeshtuar

OBJEKTIVA

Ky artikull përshkruan një rast të restaurimit të një dhëmbi posterior, të kompromentuar në gjendje të rëndë, duke përdorur një teknikë gjysmë direkte për realizimin e një restaurimi në kompozit.
Materiale dhe metoda.

PËRSHKRIMI I RASTIT

Një pacient rreth 75 vjeçar paraqitet për një frakturë të kuspidit mezio-vestibular të një elementi 17, që paraqitet gjysmë i përkulur si pasojë e mungesës së elementit 16 dhe me një rikonstruksion të gjerë dhe inkongruent në amalgamë (fig.1). Dhëmbi përgjigjet pozitivisht ndaj provave të vitalitetit.
Testi radiografik konfirmon humbjen e konsiderueshme të indeve dentare me integritetin e atyre parodontal.

TRAJTIMI

Vendoset që të kënaqen kërkesat e pacientit, që për nevoja personale, duhet që restaurimi i tij të zgjidhet në një seancë. Enkas u propozua një rast klinik ku humbja e vazhdueshme, në thelb na ka bërë të priremi të zgjedhim teknika gjysmë direkte të realizuara në klinikë që mund, pa ndihmën e sistemeve të sofistikuara CAD/CAM ose përfshirjes së një laboratori të jashtëm dhe një seance të dytë të shpikur, të mundësojnë një restaurim me një modelim anatomik të saktë dhe kontakte okluzale precize. Kjo ka lejuar spostimin në njësi ekstraorale të fenomeneve negative, që lidhen me përqendrimin nga polimerizimi, që rriten me shtimin e dimensioneve të kavitetit.

DISKUTIM

Teknikat klinike si ajo e përdorur për shtresat gjysmë direkte në kompozit, të realizueshme në klinikë me një takim të vetëm pa përdorimin e aparaturave të kushtueshme, mundësojnë nga një anë transferimin në njësinë ekstraorale të të gjithë fenomeneve negative që lidhen me kontraktimin nga polimerizimin dhe nga ana tjetër përmirësojnë karakteristikat anatomike, estetike dhe biomekanike të restaurimit.

KONKLUZIONE

Përdorimi i teknikës gjysmë direkte ofron një alternativë të vlefshme për realizimin e restaurimeve të mëdha në sektorët latero-posterior, duke bashkuar avantazhet e teknikës indirekte me parashikueshmërinë e rezultatit anatomik, funksional dhe estetik.
Gjithashtu lejon përmirësimin e karakteristikave të materialit me mundësinë për të kryer trajtime shtesë post polimerizimi.
E gjithë procedura mund të kryhet në një seancë të vetme pa ndihmën e aparaturave të kushtueshme CAD/CAM ose bashkëpunimin e një laboratori dentar.

Artikullin origjinal e gjeni duke klikuar këtu.

Përktheu: Erjola Taga